Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012

Review: Αν.... του Χριστόφορου Παπακαλιάτη

Ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι η πορεία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη θα κατέληγε στον κινηματογράφο. Ως αγαπημένο παιδί της ελληνικής τηλεόρασης (με πορεία που καλύπτει ήδη είκοσι χρόνια) και αποδέκτης τόσο της υποστήριξης του κοινού όσο και της συνήθους απόρριψης των κριτικών, ο Παπακαλιάτης παρουσιάζει με το «Αν…» την πρώτη του κινηματογραφική δουλειά, φιλοδοξώντας να ενώσει την αγάπη του για τον κλασικό ελληνικό κινηματογράφο με την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Το «Αν…» ίσως φανεί πιο οικείο στο κοινό που έχει στηρίξει στην τηλεοπτική του πορεία τόσα χρόνια τον ηθοποιό/σκηνοθέτη/σεναριογράφο/μοντέρ/μουσικό επιμελητή/μπούμαν, όμως το ευτυχές είναι ότι, ανεξάρτητα από αυτό, το "Αν..." αποδεικνύεται δείγμα κινηματογράφου που έχει πλήρη επίγνωση του τι είναι και που δεν κοροϊδεύει το κοινό ούτε την νοημοσύνη του. Ναι, σαφώς και έχει τα ελαττώματά του, όμως, το «Αν…» παραμένει σε όλη τη διάρκειά του απενοχοποιημένα διασκεδαστικό και με εμφανείς καλλιτεχνικές ανησυχίες, ίσως κάποιες φορές αγκομαχώντας κάτω από το βάρος των φιλοδοξιών του, αλλά στο σύνολο του απόλυτα συνεπές με τον σκοπό που έχει θέσει ως ταινία: να μιλήσει δηλαδή για το σήμερα, συνδυάζοντας τους σύγχρονους αφηγηματικούς τρόπους με το ελληνικό κινηματογραφικό παρελθόν.

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Πόσες φορές θα κάνει ο Lincoln το "Spielberg Face";

Με κάθε καινούρια ταινία του Steven Spielberg, το Spielberg Face επανέρχεται στην δημοσιότητα. Διότι δεν μπορεί κάποιος καν να διανοηθεί ότι μπορεί να υπάρξει ταινία του Spielberg χωρίς ένα τουλάχιστον Spielberg Face. Από τον "E.T" και τα "Σαγόνια του καρχαρία" μέχρι το "Amistad" και τις "Περιπέτειες του Tintin", το κοντινό στο εκφραστικό πρόσωπο του χαρακτήρα που ουσιαστικά υπαγορεύει τι "πρέπει" να νιώσει ο θεατής είναι περισσότερο από εγγυημένο. Σε ορισμένες δε ταινίες, όπως στις "Στενές επαφές τρίτου τύπου" και το "A.I. Τεχνητή Νοημοσύνη", το πλάνο επαναλαμβάνεται πιο συχνά από όσο χτυπάει το μαστίγιο ο Ιντιάνα Τζόουνς ή από ότι ξεκοιλιάζονται οι στρατιώτης στη διάσωση του στρατιώτη Ράιαν. Είτε πρόκειται για μια συγκλονιστική αποκάλυψη είτε για κάποιον βαθύ συλλογισμό, ο σκηνοθέτης πάντα φροντίζει να κατευθύνει τον θεατή στο σωστό συναίσθημα με ένα ζευγάρι απλανή μάτια κι ένα μισάνοιχτο στόμα. Το video essay του Keyframe είναι κατατοπιστικό στην ιστορία του μεγαλύτερου σήματος κατατεθέν του (πολλές φορές) αμφιλεγόμενου σκηνοθέτη ενώ αμέσως μετά το κλικ, βρίσκονται όλες οι αποδείξεις που μαρτυρούν ότι αν ο Lincoln γλιτώσει από το Spielberg face, θα είναι μόνο επειδή το προφίλ του γράφει καλύτερα

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Vintage TV appreciation post: Η εποχή πριν την επίπεδη τηλεόραση

Ας το παραδεχτούμε. Οι σύγχρονες επίπεδες τηλεοράσεις δεν έχουν την γοητεία της παλιάς συσκευής με την ουρά ή της ακόμα προγενέστερης βερσιόν, η οποία μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και ως τραπεζάκι, κατάλληλο για στόλισμα με το σεμεδάκι της γιαγιάς. Τα αρχικά μοντέλα χαρακτηρίζονταν από υπολογίσιμο όγκο, που έκανε αισθητή την παρουσία τους και τις καθιστούσε χειροπιαστές διόδους πολλαπλών πραγματικοτήτων και μέσα παραδειγματισμού ή ηθικής διάβρωσης. Τα "χιόνια", οι λευκές εικόνες και η απέλπιδα προσπάθεια για τον σωστό συντονισμό της εικόνας με τους περιστροφικούς διακόπτες στο πλάι της οθόνης, ήταν όλα μέρος της διαδικασίας που γαλούχησε την γενιά του '70 και του '80, παράλληλα με την ανάπτυξη της βιντεοκασέτας, που βρέθηκε σε οργανική σχέση με την εξέλιξη της τηλεόρασης. Με τον θάνατο του VHS, η τηλεόραση άλλαξε μορφή και έγινε πιο λεπτεπίλεπτη εις βάρος της ακατέργαστης αυθεντικότητας που έβγαζε στην αρχή της. Ήταν η δική της ιστορία συμβιβασμού και προσαρμογής στις νέες συνθήκες. Τώρα, δεν ονομάζεται καν "τηλεόραση" και η "οθόνη" είναι πολύ πιο δόκιμος όρος πλέον, όμως, οι αναμνήσεις παραμένουν καταγραμμένες στην κινηματογραφική ιστορία ως εικόνες. Αυτό είναι το αφιέρωμα του Frame Game στην vintage, αυθεντική και αληθινή, ογκώδη τηλεόραση. (Η αρχική φωτογραφία προέρχεται από το Videodrome (1983) του David Cronenberg)

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Review: Marfa Girl του Larry Clark

Ο Larry Clark επιστρέφει μετά από εφτά χρόνια σιωπής στο κινηματογραφικό προσκήνιο προκαλώντας τις αναμενόμενες αντιδράσεις. Σκηνοθετώντας άλλη μία ιστορία σεξ μεταξύ ανηλίκων, χρήσης ναρκωτικών, προβληματικών σχέσεων και ψυχολογικών τραυμάτων, ο Clark μεταφέρει την δράση στη Marfa, μια μικρή πόλη της πολιτείας του Τέξας, κοντά στα σύνορα με το Μεξικό, χρησιμοποιώντας όμως όλα τα συστατικά που χαρακτήρισαν την μέχρι τώρα καριέρα του. Το ότι εξακολουθεί να παραμένει πιστός στην ίδια φόρμα δεν είναι απαραιτήτως κακό, όμως η έλλειψη πρωτοτυπίας και η αίσθηση της επανάληψης σίγουρα δεν ευνοούν την ταινία, που μπορεί μεν να κατέκτησε την υψηλότερη διάκριση στο (δικαιολογημένα) παραμελημένο πρόσφατο φεστιβάλ κινηματογράφου της Ρώμης, όμως το τελικό αποτέλεσμα δεν ευνοεί ούτε τον ίδιο τον Clark αλλά ούτε και το φεστιβάλ.

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

To πρώτο giveaway του Frame Game έχει νικητές!

Την προηγούμενη Δευτέρα ξεκίνησε ο πρώτος διαγωνισμός του Frame Game, με αφορμή την ολοκλήρωση του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και δώρα memorabilia του φεστιβάλ και μοναδικές αφίσες, που δεν κυκλοφορούν στο εμπόριο. Το μόνο που χρειαζόταν να κάνετε για να λάβετε μέρος ήταν ένα σχόλιο στο σχετικό ποστ, με την απλή ιδιότητα του κινηματογραφόφιλου. Φυσικά, όχι σε βαθμολογίες και σχόλια για τις ταινίες του φεστιβάλ δεν είπαμε, με μυστικό απώτερο στόχο την δημιουργία ενός mini poll, σχετικά με την άποψη του κοινού για τις ταινίες που προβλήθηκαν. Όλα τα αποτελέσματα της mini ψηφοφορίας αλλά και οι νικητές βρίσκονται ένα κλικ μόνο μακριά.

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Newsflash, μέρος τρίτο: Τα Φθινοπωρινά πρωτοσέλιδα

O Antonioni βάζει την Monica Vitti να ποδοπατά το φθινοπωρινό φύλλο στην πρώτη έγχρωμη ταινία του, Red Desert (1964), και όλες οι εξελίξεις της επικαιρότητας υποχωρούν μπροστά στην συναισθηματική και ηθική διάβρωση μιας γυναίκας μέσα σε έναν γάμο που καταρρέει. Όσο η πορεία προς έναν αναπόφευκτο χειμώνα παίρνει τροχιά, η εγκληματική δραστηριότητα βρίσκεται σε έξαρση. Φριχτές δολοφονίες, ανεξήγητα φαινόμενα, μυστηριώδεις άνθρωποι υπό αναζήτηση και οι υπόγειες κινήσεις της μαφίας κερδίζουν κεντρική θέση στην επικαιρότητα, που φαίνεται πιο σκοτεινή από ποτέ. Αυτά είναι τα Φθινοπωρινά Πρωτοσέλιδα του Newsflash.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Around The Globe On A Reel, Στάση Ένατη: Bienvenido A Miami


Με μόνιμη αίσθηση καλοκαιρίας στους δρόμους, καυτά μαγιό στις παραλίες και latin επιρροές από την γειτονική Κούβα, το Miami της Florida ίσως να μην έμεινε γνωστό ως η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ (καθώς το προσωνύμιο ήταν πιασμένο), όμως σίγουρα κανείς δεν μπορεί να το κατηγορήσει για την βαρετή του καθημερινότητα. Συνήθως, το προτιμούν χαρακτήρες με ροπή προς στα γρήγορα αυτοκίνητα και τις εγκληματικές δραστηριότητες, χωρίς όμως να αποκλείονται και πρόσχαροι χαμογελαστοί τύποι, που απλά εκτιμούν τα καλοσχηματισμένα οπίσθια. Κι αν το χαρακτηριστικό του skyline με τα πολυτελή ξενοδοχεία κρύβει τον ήλιο (όπως στην παραπάνω φωτό από το 2 Fast 2 Furious), πάντα υπάρχει στο πλάνο ένας φοίνικας για να σου υπενθυμίσει πού βρίσκεσαι και να σου τονίσει ότι στο Miami δεν χειμωνιάζει ποτέ. Άφθονη καλοκαιρινή διάθεση μετά το άλμα, ακόμα και στα μέσα του Νοέμβρη. Bienvenido A Miami.

#tiff53 Reviews Feed: Your Beauty Is Worth Nothing, Beyond The Hill, When Day breaks και οι υπόλοιπες ταινίες

Και όμως, δεν τελειώσαμε ακόμα. Νομίζατε ότι αυτές  οι ταινίες είναι οι μόνες που προλάβαμε στο 53ο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης; Ε, νομίζατε λάθος. Γιατί για το τέλος κρατήσαμε όλα τα φιλμ που είδαμε αλλά για διάφορους λόγους δεν κατέληξαν να έχουν αυτόνομο χώρο στην σελίδα. Όσο, λοιπόν, τρέχει και ο διαγωνισμός για τις αφίσες και άλλα καλούδια από το φεστιβάλ, ας θυμηθούμε και κάποιες ακόμα (τις τελευταίες, το υπόσχομαι) ταινίες του δεκαημέρου, για λόγους πληρότητας. Beyond The Hill, Your beauty is worth nothing, Dead man's burden, Τηλεμάχεια, Το πλοίο (από την Παλαιστίνη), Taboor, When Day Breaks, Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους?, The Patience Stone και Kid αποκτούν επιτέλους αναφορά, μετά το άλμα.

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

Διαγωνισμός Frame Game: Αφίσες, κατάλογοι και άλλα καλούδια από το 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Το 53ο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης εδώ και κάποιες μέρες αποτελεί παρελθόν και ο καλύτερος τρόπος για να καταπολεμηθεί η post festival depression είναι ο πρώτος διαγωνισμός/free givaway του Frame Game από υλικό του φεστιβάλ (και όχι μόνο). Το μόνο που χρειάζεται για να λάβετε μέρος είναι ένα σχόλιο στο παρόν ποστ, στο κάτω μέρος της σελίδας, και όλα μετά θα πάρουν τον δρόμο τους. Πέρυσι, είχαμε κάνει μια τελική αποτίμηση του Φεστιβάλ με το περιβόητο πινακάκι και την συμμετοχή 18 φεστιβαλιστών, αλλά φέτος, καθυστερούμε την διαδικασία κάποιες μέρες για κάτι πιο fun, που fingers crossed, θα σας βρει και πιο κερδισμένους.

Επισκεφθήκατε το φεστιβάλ; Αν ναι, τέλεια και φανταστικά, γράψτε στο σχόλιο σας ποιες ταινίες είδατε (έστω και μία, δεν πειράζει) και με πόσα αστεράκια (με άριστα το πέντε) τις αξιολογείτε. Δεχόμαστε και μισά, ό,τι προαιρείσθε.

Δεν επισκεφθήκατε το φεστιβάλ; Και πάλι δεν πειράζει, γράψτε στο σχόλιό σας τι θα σας ενδιέφερε περισσότερο να παρακολουθήσετε από το πρόγραμμα του φεστιβάλ. Δε θα κάνουμε διακρίσεις.

Δεν έχετε ιδέα από το φεστιβάλ αλλά σας ενδιαφέρουν τα δώρα και θέλετε σώνει και καλά να λάβετε μέρος; Κανένα πρόβλημα και πάλι, αφήστε σχόλιο και είστε έτοιμοι κι εσείς!

Κοινώς, bottom line, για να λάβετε μέρος στον διαγωνισμό χρειάζεται απλά ένα σχόλιο σε αυτό το ποστ. Σκοπός είναι στο τέλος της διαδικασίας να έχουμε και πινακάκι συνοπτικής αξιολόγησης όπως πέρυσι αλλά και νικητές. Καλύτερο, όχι; Ο διαγωνισμός θα τρέξει μέχρι ΚΑΙ το Σάββατο με στόχο την επόμενη Δευτέρα, 19 Νοεμβρίου να έχουμε τους νικητές και τα αποτελέσματα. 

Τα πραγματάκια που το Frame Game προσφέρει, με την ευγενική βοήθεια της Αγοράς του Φεστιβάλ, είναι:

1 διεθνής αφίσα της ταινίας "Το Αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού", που κατέκτησε με τον Γιάννη Παπαδόπουλο το βραβείο ανδρικής ερμηνείας και το βραβείο FIPRESCI για ελληνική ταινία, το βράδυ του Σαββάτου.
1 διεθνής αφίσα της ταινίας L, που έκανε στην αρχή της χρονιάς την πρεμιέρα της στο φεστιβάλ του Sundance και συμπεριλήφθηκε στο ψηφιακό αρχείο της Agora.
1 ελληνική αφίσα του After Lucia, ή "Μετά τη Λουτσία" όπως θα αναρτηθεί στους ελληνικούς κινηματογράφους.

1 αφίσα της ελληνικής cult αποκάλυψης του φεστιβάλ, φόρο τιμής στον Φριτζ Λανγκ, Μπιγκ Χιτ.
1 διεθνή αφίσα της ταινίας που συζητήθηκε όσο καμία άλλη στο φεστιβάλ, Higuita.
1 διεθνή αφίσα της ταινίας Χαρά.

1 σετάκι βιβλιαράκια από το νικητήριο A Hijacking και το Fill The Void, όπως τα διαμοίραζαν οι παραγωγές εταιρίες στην Βενετία τον Σεπτέμβριο
1 πλήρη κατάλογο οδηγό του φετινού Φεστιβάλ (ναι, την τεράστια έκδοση)
1 διεθνή αφίσα της ταινίας Night Of Silence.
2 βιβλία του Ιωάννη Μπακάλη, εκ των οποίων το The negative side of a lifetime (σε αγγλική μετάφραση της Έφης Κεραμιδιώτη) βρίσκεται σε φάση αναζήτησης κεφαλαίων για την μεταφορά του σε ταινία. Το δεύτερο βιβλίο που συμπληρώνει το σετ  είναι "Το τρίτο call girl", για ολοκλήρωση μιας cult αναγνωστικής εμπειρίας.

Κατανοητό; Για οποιεσδήποτε απορίες, μην διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας και καλή επιτυχία σε όλους. Cheers!

#tiff53 Reviews Feed: Berberian Sound Studio (4.5*/5)

Μία ταινία για τα ηχητικά εφέ μιας ταινίας τρόμου πόσο ενδιαφέρουσα μπορεί να είναι; Κι όμως, ο Peter Strickland, γκρεμίζει όλα τα προγνωστικά δημιουργώντας μία ταινία διασκεδαστική, ευρηματική, πανέξυπνη και απόλυτα πιστή στα ιταλικά gialli της δεκαετίας του 1970, που αδυνατεί να κατηγοριοποιηθεί καθαρά σε ένα ένα είδος κάνοντας ελιγμούς; ανάμεσα στην κωμωδία, το μυστήριο και, φυσικά, το θρίλερ. Το Berberian Sound Studio ανήκει ήδη στις πιο αγαπημένες ταινίες της χρονιάς.

#tiff53 Reviews Feed: Lore (3.5*/5)

H Cate Shortland άργησε να επιστρέψει στον κινηματογράφο, ύστερα από την καλλιτεχνική αναγνώριση του Somersault. Οχτώ χρόνια μετά, η Αυστραλή σκηνοθέτης φαντάζει φαβορί για τα ξενόγλωσσα Όσκαρ με ένα γερμανόφωνο φιλμ, που για εξαίρεση, δεν ασχολείται με την ναζιστική Γερμανία ή τις ενοχές για τον Χίτλερ, αλλά εξερευνά την κληρονομιά της νέας τότε γενιάς. Το Lore δεν είναι μια ταινία για το Ολοκαύτωμα ή τις εντολές που ακολούθησαν αδιαμαρτύρητα οι Γερμανοί της εποχής, αλλά η ιστορία πέντε ορφανών παιδιών μετά το τέλος του πολέμου, που όχι απλά πρέπει να επιβεβαιώσουν αλλά και να αποφασίσουν πώς το παρελθόν της χώρας και η γαλούχηση από την οικογένεια θα επηρεάσει το μέλλον τους.

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Reviews Feed: In The Fog (4*/5)

Ο Sergei Loznitsa επιστρέφει με ένα ακόμη δράμα που εξελίσσεται κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου στην Σοβιετική ένωση. Με αργούς ρυθμούς, αλλά εξαιρετικά ατμοσφαιρική κινηματογράφηση, εξερευνά την έννοια της προδοσίας και των ηθικών δεσμεύσεων, δημιουργώντας ένα φιλμ που επηρεάζει βαθιά τον θεατή. Μαγευτικό και πανέμορφο, το In The Fog μαγνητίζει το βλέμμα στην οθόνη, προβάλλοντας μια ιστορία για την ομίχλη του πολέμου και του αμοιβαίου φόβου, όπως κυριαρχούσε στην κοινωνία της εποχής.

#tiff53 Reviews Feed: I Am Not A Hipster (3*/5)

O Brook είναι ένας ανερχόμενος indie τραγουδιστής στο San Diego της Καλιφόρνια. Έχει ήδη εξασφαλίσει μερίδιο της επιτυχίας και τοπική αναγνωρισιμότητα όμως ο ίδιος μοιάζει να μην είναι ακόμα ευχαριστημένος. Μάλλον δύσκολος στις συναναστροφές του με τους άλλους, αδυνατεί να ξεπεράσει τον χωρισμό του (ύστερα από έναν ολόκληρο χρόνο) ή να αποδεχτεί τον θάνατο της μητέρας του (παρόλο που πέρασαν δύο χρόνια από τότε). Όταν εμφανιστούν ξαφνικά στην πόρτα του οι τρεις αδερφές του, με τον πατέρα να περιμένει πεισμωμένος στο αυτοκίνητο, για να μοιράσουν τις στάχτες της μητέρας τους στην θάλασσα, ο Brook θα χρειαστεί να αναθεωρήσει την στάση ζωής του και να αποδεχτεί κάποια πράγματα που μέχρι τώρα θεωρούνταν εκτός συζήτησης.

#tiff53 Reviews Feed Ταινία Λήξης: In Another Country (3.5*/5)

Μια νεαρή φοιτήτρια κινηματογράφου, η Wonju κρύβεται μαζί με την μητέρα της από τους δανειστές της σε μια παραλιακή πόλη της Κορέας. Εκεί, γράφει τρεις ιστορίες (ή μάλλον μία ιστορία, τρεις φορές) σχετικά με μία Γαλλίδα επισκέπτη στην χώρα, που διαμένει στο ίδιο κατάλυμα με την Wonju. Στην πρώτη ιστορία, η Anne (Isabelle Huppert) είναι σκηνοθέτης, στην δεύτερη η παντρεμένη γυναίκα που έχει παράνομη σχέση με έναν Κορεάτη σκηνοθέτη και στην τρίτη η απατημένη σύζυγος που προσπαθεί να ξαναφτιάξει την ζωή της.

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Τα βραβεία του διαγωνιστικού τμήματος

Το διαγωνιστικό τμήμα μόλις έριξε αυλαία με την απονομή των βραβείων της κριτικής επιτροπής και των παράπλευρων φορέων. (Το φεστιβάλ ακόμα μετράει μια μέρα προβολών, δεν γλιτώσατε ακόμα). Μεγάλος νικητής της βραδιάς και κάτοχος του Χρυσού Αλέξανδρου (ή αλλιώς βραβείο Θεόδωρος Αγγελόπουλος αν προτιμάτε πλέον) αναδείχθηκε το δανέζικο A Hijacking, του Tobias Lindholm, που αν και προβλήθηκε, νωρίς φαίνεται ότι κατάφερε να διατηρήσει υψηλά τις εντυπώσεις μέχρι το τέλος. Το ειδικό βραβείο της επιτροπής (Αργυρός Αλέξανδρος) κατέκτησε η Μούχλα του Ali Aydin ενώ το Ειδικό βραβείο Κριτικής Επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτομία (Χάλκινος Αλέξανδρος) κατέκτησε ο Επίλογος του Amir Manor. Όλα τα υπόλοιπα βραβεία της τελετής μετά το άλμα.

#tiff53 Reviews Feed: Epilogue (3*/5)

Μία μέρα στην ζωή ενός ηλικιωμένου ζευγαριού, που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την καθημερινότητά του με αξιοπρέπεια, παρά τις οικονομικές και σωματικές αντιξοότητες, γίνεται στα χέρια του Amir Manor μία ιστορία για την επιμονή και την πίστη στα προσωπικά ιδεώδη, ακόμα κι όταν ο χρόνος μοιάζει να μετράει ήδη αντίστροφα. Με δύο δυνατές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές αλλά, δυστυχώς, και μια υπόνοια καθοδήγησης του κοινού στο συναίσθημα, το Epilogue θα πετύχαινε περισσότερο αν παρέμενε πιο απόμακρο, αποκομμένο από την συναισθηματική εμπλοκή στο θέμα.

#tiff53 Reviews Feed: Το αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού (4*/5)

Ελληνική πρεμιέρα στην Θεσσαλονίκη και για το πολυταξιδεμένο ήδη "Αγόρι που τρώει το φαγητό του πουλιού" του Έκτορα Λυγίζου, μία ταινία που στερείται παραδοσιακής αφηγηματικής δομής και  επιλέγει να βασιστεί πάνω στην ανάλυση της προσωπικότητας ενός ανθρώπου που, ενώ φαίνεται μορφωμένος και καλλιεργημένος, χωρίς επεξήγηση παρουσιάζεται αποκομμένος από φίλους και οικογένεια, προσπαθώντας να επιβιώσει καθημερινά μαζί με το καναρίνι του. Αποτελούμενη κυρίως από μια σειρά επεισοδίων στην καθημερινότητα του Γιώργου, του πρωταγωνιστή, η ταινία προσπαθεί να αποτυπώσει μια πιο ψυχολογική προσέγγιση πάνω στην ελληνική κρίση, μακριά από διαδηλώσεις και εξεγέρσεις και κοιτάζοντας μέσα στην ψυχή των ίδιων των θυμάτων.

#tiff53 Reviews Feed: NO (4*/5)

Ολοκληρώνοντας την τριλογία του για την Χιλή (μετά τα "Tony Manero" και "Post Mortem"), ο Pablo Larrain παρουσιάζει το χρονικό του κρίσιμου δημοψηφίσματος του 1988, που θα καθόριζε την συνέχιση της δικτατορίας ή όχι στην Χιλή, μέσα από τα μάτια ενός διαφημιστή που προσλήφθηκε από την αντιπολίτευση για να οργανώσει την καμπάνια τους, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ενδιαφερόταν περισσότερο για την προώθηση προϊόντων παρά για την πολιτική. Γυρισμένο σε βίντεο χαμηλής ανάλυσης σαν να είναι και το ίδιο ντοκουμέντο της εποχής, το ΝO εντυπωσιάζει με την ρεαλιστική ματιά του και τους ρυθμούς του, ως ένα σωστό πολιτικό θρίλερ που είναι ανατριχιαστικά αληθινό.

#tiff53 Reviews Feed: Paradise Faith (3.5*/5)

Όταν είδαμε την ταινία στην Βενετία, είχαμε γράψει:

Το Paradise: Faith του Ulrich Seidl είναι το δεύτερο μέρος της Paradise τριλογίας του (με το πρώτο μέρος Paradise: Love να έχει παιχτεί ήδη στις Κάννες και το τρίτο μέρος Paradise: Hope να αναμένεται για το Βερολίνο) και φέρει όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά μιας ταινίας του Seidl ήδη από το πρώτο πλάνο του. Ανατριχιαστικά άμεσοι χαρακτήρες και ψευδοντοκιμαντερίστικη προσέγγιση, γίνεται σχεδόν αμέσως άβολο με την απεικόνισή της καθημερινότητας της ηρωίδας του, που με την Παρθένο Μαρία (κυριολεκτικά) στο χέρι, εισβάλλει στα σπίτια άλλων ανθρώπων προσπαθώντας να τους φέρει πιο κοντά στον δρόμο του Θεού. Φυσικά, οι προκλητικές σκηνές δεν απουσιάζουν από την ταινία, με την διαβόητη σκηνή του αυνανισμού με τον Εσταυρωμένο να έχει ήδη αποκτήσει μεγάλη δημοσιότητα, όμως η θεματική φαίνεται λίγο κουρασμένη συνδυάζοντας στοιχεία από προηγούμενες δουλειές του Seidl, συγκεκριμένα το Dog Days (2001) και το Jesus, you know (2003). H Maria Hofstätter, παλιά γνώριμη του σκηνοθέτη από τις ημέρες του Dog Days, είμαι απόλυτα φυσική και τολμηρή σε αυτό που της ζητά να κάνει ο Seidl, όμως η ταινία δεν παύει να έχει την αίσθηση ενός δημιουργικού déjà vu.

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Reviews Feed: Stopped On Track (Halt Auf Freier Strecke) (3.5*/5)

O Frank (Milan Peschel) μετακομίζει μαζί με την οικογένειά του στο καινούριο τους ευρύχωρο σπίτι, όταν ο γιατρός μοιράζεται μαζί του δύο νέα: ένα κακό κι ένα πολύ κακό. Ο Frank έχει εμφανίσει όγκο στον εγκέφαλο. Ο όγκος είναι κακοήθης και μη εγχειρήσιμος κι ο Frank έχει ουσιαστικά μόνο λίγους μήνες ζωής. 

#tiff53 Reviews Feed: After Lucia (3.5*/5)

Κάποιες φορές, ο σκηνοθέτης ξεκινά με σκοπό να πει μια ιστορία και στην συνέχεια οδηγείται σε κάτι μεγαλύτερο που δεν είχε προβλέψει αρχικά. Το "Μετά την Λουτσία" ξεκίνησε ως μια ταινία για την απώλεια και την ζωή της οικογένειας μετά τον χαμό ενός βασικού μέλους αλλά, μετά τις προβολές της ανά τον κόσμο, αποδείχτηκε ότι η δυναμική της ταινίας εξαπλώνεται και σε μια ακόμα θεματική, αυτή του bullying και του ψυχολογικού (και όχι μόνο) πολέμου μεταξύ συνομηλίκων.

#tiff53 Reviews Feed: Like Someone in love (3.5*/5)

Λιτό και πολύ απλό στην κατασκευή του, το Like Someone In Love κυριαρχείται από μία ανεπαίσθητη μελαγχολία, σαν την μελωδία που κοσμεί με την φωνή της η Ella Fitzgerald. Γυρισμένο από τον Abbas Kiarostami σε περιτύλιγμα γιαπωνέζικης ταινίας, το φιλμ είναι μια διακριτική παρατήρηση στις ανθρώπινες σχέσεις και τις μικρές ή μεγάλες απώλειες του παρελθόντος που τις σημαδεύουν και τις εναλλαγές των ρόλων σε αυτές. Με ρυθμούς αργούς αλλά με μια ακαταμάχητη γοητεία να εκπέμπεται από παντού, το Like Someone in love μπορεί να μην έχει πολλά να εξιστορήσει όμως ό,τι αφηγείται είναι απόλυτα άμεσο, ειλικρινές και γλυκό.

Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Reviews Feed: Paradise: Love (aka Paradies: Liebe) (3.5*/5)

Η Teresa είναι μια μέση Αυστριακή γυναίκα, χαμένη στην καθημερινότητά της ως φροντιστής παιδιών με ειδικές ανάγκες. Για τις διακοπές της, αποφασίζει για πρώτη φορά να πάει στην Κένυα, όπου οι «φιλόξενοι» κάτοικοι υπόσχονται πολλά περισσότερα από όσα περιλαμβάνει ο όρος «εγκάρδια φιλοξενία». Η Teresa είναι, όμως, μια γυναίκα που ψάχνει την αγάπη, που επιθυμεί να την κοιτάζουν στα μάτια όσο χαϊδεύουν το (πεσμένο) στήθος της και που δεν είναι εξοικειωμένη με την ιδέα του τυχαίου σεξ. Ως αποτέλεσμα, ο κόσμος που αναπόφευκτα θα συναντήσει θα έχει ιδιαίτερη επίδραση πάνω της και, με τον τυπικό τρόπο του Seidl, θα σπρώξει στα όρια την έννοια της αξιοπρέπειάς της και της ανθρώπινης αξίας, γενικότερα.

#tiff53 Reviews Feed: Χαρά (3,5*/5)

Η Χαρά Νικολάου ανεβαίνει τα σκαλιά της μαιευτικής κλινικής και μπαίνει στον θάλαμο με τα νεογνά. Ύστερα από λίγο δευτερόλεπτα, εξέρχεται με ένα χαμόγελο στα χείλη κι ένα μωρό στην αγκαλιά. Ταΐζει το μωρό, το φροντίζει, το αγαπάει. Το βάζει στο αυτοκίνητο για να πάνε μια βόλτα και ανοίγει το ραδιόφωνο. Η φωνή του ραδιοφώνου προειδοποιεί ότι «Η αδίστακτη γυναίκα που έκλεψε το νεογνό παραμένει ελεύθερη». Η Χαρά κλείνει ανέκφραστα το ραδιόφωνο, βάζει ένα cd με μουσική να παίζει και γυρίζει να κοιτάξει το μωρό. Του χαμογελάει στοργικά.

#tiff53 Reviews Feed: Beyond The Hills (4*/5)


Δεν είναι τυχαίο που ο Cristian Mungiu θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες των Βαλκανίων και ολόκληρης της Ευρώπης. Αντλώντας έμπνευση και θεματικές από την σκληρή πραγματικότητα της χώρας του, καταφέρνει να διατηρήσει μια αντικειμενική ματιά στην αντιμετώπιση των γεγονότων, που του επιτρέπει την κλινική ανάλυση του θέματος αφήνοντας τον θεατή να λάβει τις δικές του αποφάσεις και αποφεύγοντας την καθοδήγηση. Κάτοχος του Χρυσού Φοίνικα για το συγκλονιστικό 4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες το 2007, ο Mungiu επιστρέφει στην επικαιρότητα με το Beyond the hills, την ταινία που έφυγε από το τελευταίο φεστιβάλ Καννών με τα βραβεία σεναρίου και γυναικείας ερμηνείας, εξ ημισείας και για τις δύο πρωταγωνίστριες.

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Reviews Feed: Thursday Till Sunday (De jueves a domingo) (2.5*/5)

Στο αρχικό πεντάλεπτο πλάνο της ταινίας, η οικογένεια της Lucia ετοιμάζεται να φύγει από το σπίτι, πριν ακόμα ξημερώσει, για ένα road trip προς το μέρος όπου ο πάτερ φαμίλιας έχει στην κατοχή του κάποια έκταση γης. Ο πατέρας ξυπνάει τον μικρό αδερφό της Lucia, ο οποίος νυσταγμένος μπαίνει στο αυτοκίνητο, ενώ η μητέρα ρωτάει διστακτικά: "Είσαι σίγουρος ότι θέλεις να έρθω;". Η Lucia δεν καταλαβαίνει ακόμα το νόημα αυτών των λέξεων, όμως, κατά την διάρκεια των επόμενων ημερών θα συνειδητοποιήσει ότι ο γάμος των γονιών της δεν είναι τόσο στέρεος όσο νόμιζε στον παιδικό της μικρόκοσμο και ότι το οικογενειακό road trip που ξεκινά ίσως είναι το τελευταίο για την οικογένειά της.

#tiff53 Reviews Feed: Dead Europe (1*/5)

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Tony Krawitz βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο, το τρίτο για την ακρίβεια, του Χρήστου Τσιόλκα. Γυρισμένο σε Αυστραλία, Ελλάδα (Αθήνα και Πάπιγκο), Παρίσι και Βουδαπέστη, η "Νεκρή Ευρώπη" προοριζόταν να είναι η προβολή έκπληξη του φεστιβάλ, πριν ενσωματωθεί κανονικά στον προγραμματισμό. Και τι δυσάρεστη έκπληξη που θα ήταν, καθώς το Dead Europe είναι ένα ασυνάρτητο, φιλόδοξο φιλμ που προσπαθεί να πει πολλά αλλά δεν καταφέρνει απολύτως τίποτα.

#tiff53 Reviews Feed: Mold (Küf) (2*/5)

To σύγχρονο τουρκικό σινεμά ταυτιστεί με μια μινιμαλιστική, αφαιρετική γραφή, όπου οι διάλογοι περνούν σε δεύτερη προτεραιότητα και τον κύριο λόγο έχει το περιβάλλον, το βλέμμα και η σιωπή. Η "Μούχλα" του Ali Aydin, βραβευμένη και το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη στην πρόσφατη Βενετία, ακολουθεί ακριβώς αυτούς τους κανόνες που θεμελίωσαν την θέση του τουρκικού κινηματογράφου στο φεστιβαλικό κύκλωμα. Μόνο που μάλλον υπερβάλλει στην αφαιρετικότητα και τους αργούς ρυθμούς, κάνοντας την Μούχλα μια ιστορία για την απώλεια, την θλίψη και την ενοχή που τεστάρει τις αντοχές του θεατή.

#tiff53 Reviews Feed: Μπιγκ Χιτ (4*/5)

Αν θεωρούσατε την ιδέα της διασκευής του Big Heat του Φριτζ Λανγκ ως ελληνικό νουάρ, κομπλέ με ντουμπλαρισμένους διαλόγους και ασπρόμαυρη φωτογραφία, ως βλάσφημη και αιρετική, κάνατε απόλυτο λάθος. Γιατί το Μπιγκ Χιτ είναι ό,τι πιο φρέσκο και διασκεδαστικό έχει εμφανιστεί μέχρι στιγμής στο ελληνικό τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Reviews Feed: Rhino Season (4*/5)

Με πηγή έμπνευσης την αληθινή ιστορία του Ιρανού-Κούρδου ποιητή Sadegh Kamangar, ο οποίος φυλακίστηκε για πολιτικούς λόγους για 30 χρόνια ενώ η οικογένειά του τον θεωρούσε νεκρό, η εποχή του ρινόκερου αποτελεί και την πρώτη ταινία του Bahman Ghobadi εκτός Ιράν, ύστερα από την διαφυγή του μετά την ολοκλήρωση του "Ποιος φοβάται τους γάτους της Περσίας" (το οποίο, επίσης, μπορείτε να δείτε στα πλαίσια του πλήρους αφιερώματος στον σκηνοθέτη). Η ταινία σηματοδοτεί επίσης την επιστροφή μετά από 30 χρόνια (και παραπάνω) του Behrouz Vossoughi στην μεγάλη οθόνη, μετά από την φυγή και του ίδιου από την χώρα το 1977. Με λίγα λόγια, βασισμένο βαθιά στον ποιητικό λόγο και την εικόνα, το φιλμ είναι ένας αισθητικός θρίαμβος και μια συγκινητική ελεγεία πάνω στην μνήμη και την δύναμή της.

#tiff53 Reviews Feed: Izmena (Betrayal) (4.5*/5)

Εκείνη είναι καρδιολόγος. Εκείνος της κάνει μια συνηθισμένη επίσκεψη για τσεκ-απ. Εκείνη θα του αποκαλύψει ότι η γυναίκα του έχει σχέση με τον άντρα της. Κάθε ίχνος σταθερότητας στη ζωή τους μόλις καταστράφηκε.

#tiff53 Reviews Feed: Higuita (3*/5)

Από την στιγμή της ανακοίνωσης του προγράμματος, η μόνη κοινή απορία στα χείλη όλων ήταν μία. "Τι σκατά είναι το Higuita;". Η κρυπτική καμπάνια και η σύνοψη που ουσιαστικά δεν αποκάλυπταν τίποτα προσέδιδαν ακόμα μεγαλύτερο μυστήριο στην υπόθεση. Η τάση, επίσης, του The Boy, κατά κόσμον Αλέξανδρου Βούλγαρη (ναι, της γνωστής οικογενείας), να εστιάζει περισσότερο στην συναισθητική διάσταση των πραγμάτων (πράγμα που γίνεται φανερό και από την μουσική του καριέρα), δημιούργησε από νωρίς ένα έκδηλο ενδιαφέρον για το τι αφορά η ταινία. Και αν είναι ταινία στην τελική. 

#tiff53 Reviews Feed: The Capsule (4*/5)

Το Capsule της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη διαρκεί μόλις 35 λεπτά. Δεν έχει καν σαφή αφηγηματική δομή πέρα από ένα ενδιαφέρον concept στον πυρήνα. Επίσης, ξεκίνησε κυρίως ως art project με το DESTE Foundation και η ταυτότητά του ως ταινία παραμένει αμφίβολη, προσπαθώντας να συνδυάσει το αφηγηματικό στοιχείο με την προβολή της μόδας. Και, το σημαντικότερο από όλα, είναι φανταστικό.

#tiff53 Reviews Feed: Clip (aka Klip) (3.5*/5)

Φεστιβάλ χωρίς ταινία-σκάνδαλο δεν είναι φεστιβάλ. Το "Στιγμιότυπο" της Μάγια Μίλος, αφού σκανδάλισε το Ρότερνταμ και προκάλεσε την λογοκρισία του ακόμα και στην παραδοσιακά ανεχτική Ρωσία, προβλήθηκε και στα πλαίσια του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στο πάντα ανήσυχο τμήμα των ματιών στα Βαλκάνια. Γεμάτη σκηνές αληθινού σεξ, άβολα αποτυπωμένες στην οθόνη ενός κινητού, και την νεολαία της Σερβίας να ισορροπεί στα περιθώρια μιας κοινωνίας που την αγνοεί, η ταινία της Μάγια Μίλος δεν είναι καταδικαστική αλλά, αντιθέτως, απόλυτα συγκαταβατική και γεμάτη κατανόηση προς τους ανήλικους πρωταγωνιστές της.

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Reviews Feed: Fill The Void (Lemale Et Ha'Chalal) (4*/5)

H 18χρονη Shira μεγαλώνει σε μια παραδοσιακή ορθόδοξη Χασίδικη οικογένεια στο σύγχρονο Τελ Αβίβ και η οικογένειά της ετοιμάζεται να την παντρέψει με έναν υποσχόμενο νέο, γεγονός για το οποίο ανυπομονεί. Όταν, όμως, ξαφνικά πεθάνει η αδερφή της, Esther, αφήνοντας τον άνδρα της με ένα νεογέννητο μωρό στην αγκαλιά, η οικογένειά θα αμελήσει τις προετοιμασίες του γάμου της Shira για να επικεντρωθεί στην θλίψη της μέχρι τα πράγματα γίνουν πιο επιτακτικά. Ο Yochay, ο άνδρας της Esther, σκέφτεται να ξαναπαντρευτεί μία χήρα που κατοικεί στο Βέλγιο, παίρνοντας μαζί και το παιδί του, γεγονός που αναστατώνει την οικογένεια και αλλάζει τα σχέδια του γάμου, με καινούριο στόχο για την Shira να παντρευτεί τον χήρο της Esther για να παραμείνει το μωρό κοντά στην οικογένεια, αγνοώντας τις προσωπικές επιλογές της 18χρονης κοπέλας.

#tiff53 Reviews Feed: The Deep (2*/5)

Οι τίτλοι αρχής προειδοποιούν ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία. Και όντως, η αξιοπερίεργη επιβίωση του Gulli, ενός καθημερινού ανθρώπου, μοναδικού επιζώντα ενός ναυαγίου στην παγωμένη θάλασσα ανοιχτά της Ισλανδίας το 1984, συνέβη στα αλήθεια, αποτελώντας ένα ανεξήγητο φαινόμενο της εποχής και μετατρέποντάς τον σε εθνικό ήρωα. Μια αληθινή εξωπραγματική ιστορία, όμως, δεν κάνει απαραίτητα μια καλή ταινία.

#tiff53 Reviews Feed: Loveless Zoritsa (4*/5) (από τον @onizuka83)

Ένα παραμύθι για ένα καταραμένο αμούστακο κορίτσι. Η Ζορίτσα είναι η πρώτη γυναίκα της οικογένειάς της που γεννήθηκε χωρίς μουστάκι. Κι όπως ένας από τους σκηνοθέτες της ταινίας ανέφερε μετά το τέλος της, στη Σερβία υπάρχει η φράση "να μην εμπιστεύεσαι τους άντρες χωρίς μουστάκι και τις γυναίκες με μουστάκι". Καταραμένη για τη διαφορετικότητά της, αναζητά απεγνωσμένα τον έρωτα - κάθε άντρας που την ερωτεύεται, όμως, καταστρέφεται. Σαν άλλη femme fatale, αφήνει πίσω της τα σώματά τους, όσο η ίδια ψάχνει τη λύτρωση.

#tiff53 Reviews Feed: The Land Of Hope (2*/5)

Ύστερα από ένα σερί τουλάχιστον πολύ καλών ταινιών (Cold Fish, Guilty Of Romance, Himizu), ήρθε η στιγμή για το στραβοπάτημα του Sion Sono. Το Land Of Hope ενώ ξεκινά υποσχόμενα με τα χαρακτηριστικά στοιχεία του Sono να είναι και πάλι ευδιάκριτα, δεν απογειώνεται ποτέ ενώ η υπερβολική διάρκειά του το κάνει όλο και πιο κουραστικό όσο προχωρά η εξέλιξη. Το ειρωνικό χιούμορ και η προσπάθεια διατήρησης της καθημερινότητας κάτω από αντίξοες συνθήκες κάνουν λίγο πιο υποφερτή την κατάσταση, όμως οι θεματικές αυτές αρχίζουν να επαναλαμβάνονται σύντομα και δεν μπορούν να καλύψουν τα 130 λεπτά της διάρκειας.

#tiff Reviews Feed: Tabu (4.5*/5)

H Aurora είναι μια ιδιότροπη ηλικιωμένη γυναίκα που ζει στην Λισσαβόνα μαζί με την γυναίκα που την φροντίζει, την Santa, η οποία κατάγεται από το Πράσινο Ακρωτήρι. Η Aurora δεν είναι και ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου. Έχει πάθος με τον τζόγο, με αποτέλεσμα να ξοδεύει τα λεφτά της καθημερινά στο καζίνο, και κατηγορεί την Santa, ότι της κάνει μάγια "επειδή θέλει να την ξεκάνει". Εντελώς αντίθετα, η γειτόνισσά τους, η Pilar, είναι μια γυναίκα που έχει αφοσιωθεί στο κοινό καλό, πιστή καθολική και γεμάτη αγάπη για τον συνάνθρωπο, που λυπάται την Aurora και πιστεύει ότι πάσχει από νευρικό κλονισμό. Δυστυχώς, η εντύπωσή της δεν αποδεικνύεται απόλυτα λανθασμένη, η Aurora καταλήγει απρόσμενα στο νοσοκομείο σε βαριά κατάσταση. Εξαντλημένη, λίγο πριν ξεψυχήσει, η Aurora παραδίδει στην Pilar ένα γράμμα που απευθύνεται σε κάποιον Gian Luco Ventura, γεγονός που μας ταξιδεύει απευθείας στο παρελθόν, την εποχή που η Aurora ζούσε στην αποικιακή Αφρική μια ζωή βγαλμένη από παραμύθι γεμάτη πάθος, περιπέτεια... και κροκόδειλους.

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Reviews Feed: A Hijacking (4*/5)

To Rozen, ένα εμπορικό δανέζικο πλοίο, που πλέει στον Ινδικό Ωκεανό, καταλαμβάνεται από Σομαλούς πειρατές. Παράλληλα, στην Κοπεγχάγη, στήνεται μια ομάδα διαπραγμάτευσης από τους ιδιοκτήτες του πλοίου, η οποία είναι διατιθεμένη να ακολουθήσει όλους τους κανόνες που επιτάσσει η θεωρία σε αυτές τις περιπτώσεις για την εξασφάλιση των χαμηλότερων δυνατών λύτρων. Η κατάληψη του Rozen, σε κάθε περίπτωση, δεν πρόκειται να είναι μια σύντομη υπόθεση.

#tiff53 Reviews Feed: Capital (Le Capital) (2*/5)

Οι τράπεζες  είναι του διαβόλου. Και οι άνθρωποι που τις διαχειρίζονται είναι απεχθείς, φιλόδοξοι αμοραλιστές που το μόνο που θέλουν είναι να πλουτίζουν όλο και περισσότερο αφαιρώντας κεφάλαια από τον υπόλοιπο κοσμάκη που παλεύει για ψίχουλα. Α, και αν δεν έγινε ήδη αρκετά σαφές, το παν είναι η εξουσία του χρήματος. Όλη η φιλοσοφία της νέας ταινίας του Κώστα Γαβρά συνοψίζεται σε αυτές τις λίγες γραμμές και τίποτα δεν αποκτά μια πιο γκρίζα χροιά ή έστω μια δεύτερη, λιγότερο προφανή ανάγνωση.

#tiff53 Reviews Feed: Night Of Silence (3.5*/5)

Έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην φυλακή,ο Damat, διανύοντας πλέον την έκτη δεκαετία της ζωής του, είναι έτοιμος να παντρευτεί και να κατασταλάξει επιτέλους στη ζωή του. Ο γάμος, δεν είναι αντικείμενο αγάπης αλλά ουσιαστικά πράξη συμφιλίωσης δύο οικογενειών, που ευελπιστεί να βάλει ένα τέλος στις εκατέρωθεν αψιμαχίες. Ωστόσο, η έκπληξή του θα είναι μεγάλη όταν αντικρίσει πίσω από το νυφικό πέπλο ένα κορίτσι γύρω στα δεκαπέντε, που ακόμα δεν έχει συμφιλιωθεί με την ιδέα του γάμου αλλά και με την τροπή που πρόκειται να πάρει η ζωή της από εδώ και πέρα.

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Reviews Feed: Inside (Yeralti) (3.5*/5)

O Muharrem είναι δημόσιος υπάλληλος στην Άγκυρα και αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον κομμάτι που μπορεί κανείς να βρει στην ζωή του. Αντικοινωνικός, αυτοκαταστροφικός και με μία διεστραμμένη αίσθηση περηφάνιας που τον οδηγεί σε μία διαρκή υποβάθμιση του εαυτού του, ζει μόνος του σε ένα διαμέρισμα, με μοναδική παρέα την Turkan, που φροντίζει τον ηλικιωμένο κάτοικο ενός άλλου διαμερίσματος στην ίδια οικοδομή. Παράλληλα, φθονεί έναν παλιό του φίλο, τώρα συγγραφέα ενός βραβευμένου βιβλίου, κατηγορώντας τον για κλοπή και απουσία πραγματικού ταλέντου. Η εσωτερική του ανάγκη να τακτοποιήσει τα πάντα ίσως αποδειχθεί η αφορμή για την πλήρη του κάθοδο στον ηθικό μηδενισμό.

#tiff53 Reviews Feed: Kauwboy (3.5/*5)

O Γιόγιο είναι δέκα χρονών και μένει με τον πατέρα του σε ένα σπίτι κάπου στην Ολλανδική επαρχία. Οι σχέσεις του με τον πατέρα του δεν είναι και οι πιο αρμονικές, η μητέρα του λείπει μακριά σε περιοδεία (είναι μια επιτυχημένη τραγουδίστρια , μας ενημερώνει ο μικρός) ενώ οι συναναστροφές του με τους συνομήλικούς του περιορίζονται σε αψιμαχίες με τους συμπαίκτες του στην ομάδα πόλο και τις βόλτες με την κοπέλα που κάνει τις καλύτερες μπλε τσιχλόφουσκες, την Γιένθε. Όλα όμως θα αλλάξουν την μέρα που ο Γιόγιο θα βρει μία κατάμαυρη, μικρή κάργια πεσμένη από την φωλιά της και ξυπνήσει το προστατευτικό του ένστικτο αλλά και η ανάγκη του για μια πιο ουσιαστική σχέση που θα καλύψει όλα τα κενά που νοιώθει.

#tiff53 Reviews Feed Ταινία Έναρξης: Holy Motors (4.5*/5)


Είτε εντυπωσιάσει είτε απωθήσει τον θεατή, το Holy Motors του Leos Carax αποκλείεται να τον αφήσει ανεπηρέαστο. Το τρομερό παιδί του γαλλικού σινεμά, πλέον στα 51 του και με μόλις 5 ταινίες στο ενεργητικό σχεδόν 30 χρόνων, επιστρέφει με την πιο σουρεαλιστική, φιλοσοφική, γεμάτη κινηματογραφικές αναφορές ταινία του, πάλι όπως ήταν αναμενόμενο με τον μόνιμο συνεργάτη του Denis Lavant, και μια σειρά επεισοδίων που είναι σίγουρο ότι θα κάνουν την ταινία κλασική στο πέρασμα του χρόνου.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...