Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012

#tiff53 - 53ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: To απόλυτο σκονάκι για μηδαμινές απώλειες.

Κάθε χρόνο δηλώνω στον εαυτό μου ότι θα αποφύγω αυτές τις υπερβολές την επόμενη χρονιά, όμως κάθε φορά που ανακοινώνεται το πρόγραμμα αποδεικνύομαι ψεύτης. O Νοέμβρης παραδοσιακά σηματοδοτεί την επιστροφή του παλαιότερου φεστιβάλ των Βαλκανίων στην Θεσσαλονίκη και ειδικά φέτος, το πρόγραμμα φαίνεται να είναι το πιο πολυσυλλεκτικό και καλλιτεχνικό των τελευταίων ετών. Με ένα διαγωνιστικό τμήμα που επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις, αφιερώματα σε κορυφαίους Ευρωπαίους σκηνοθέτες, τους πάντα ανήσυχους Ανοιχτούς Ορίζοντες να συγκεντρώνουν τις καλύτερες επιλογές από τα μεγάλα διεθνή φεστιβάλ και κάποιες καινούριες ενότητες που έρχονται να ανανεώσουν το προφίλ του, το 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης θα γεμίσει τις αίθουσες του λιμανιού και του Ολύμπιον από τις 2 έως 11 Νοεμβρίου, δίνοντας την ευκαιρία στο φιλότεχνο κοινό της πόλης να ανακαλύψει τις νέες φωνές του παγκόσμιου ανεξάρτητου κινηματογράφου. Μετά το άλμα, θα δούμε αναλυτικά το κάθε πρόγραμμα του φεστιβάλ αλλά και τι ξεχωρίζει από τις πάνω από 170 ταινίες του προγράμματος. Οπλιστείτε με διάθεση ανακάλυψης και ξεκινάμε

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

Οι Art Galleries σε πρωταγωνιστικό ρόλο: Όταν η τέχνη συναντά το φιλμ.

Ένας περίπατος στο μουσείο δεν ήταν ποτέ εύκολη υπόθεση για του κατοίκους του κινηματογραφικού χωροχρόνου. Για άλλους, οι πίνακες ζωγραφικής δημιούργησαν μια ιδιόμορφη αίσθηση πολλαπλών πραγματικοτήτων, σαν ένα multiverse όπου δρουν παράλληλα διαφορετικοί ήρωες, τόσο παρατηρητές όσο και κριτές του δικού μας σύμπαντος. Άλλοτε, οι διάδρομοι του μουσείου σχημάτιζαν έναν δαιδαλώδη λαβύρινθο χωρίς σημάδι διεξόδου, τόσο κυριολεκτικά όσο και ψυχικά. Κάποιες πάλι φορές, ο πίνακας γινόταν ο καθρέφτης ή η αφύπνιση του πρωταγωνιστή, μια χαραμάδα που του επέτρεπε να παρατηρήσει την ίδια του την ζωή και να αναλογιστεί τις συνέπειες των πράξεών του. Ή ακόμη, στην χειρότερη των περιπτώσεων, να προκαλέσει τον ίδιο του τον θάνατο. Αυτοί είναι οι πιο χαρακτηριστικοί πρωταγωνιστικοί ρόλοι των κυριότερων πινάκων και πινακοθηκών.

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Mirror Stories, Μέρος Δεύτερο: H κριτική των πολλαπλών ειδώλων.

Η κυρία από την Σανγκάη (The Lady from Shanghai, 1947) μπορεί να μην ήρθε αντιμέτωπη με τον ίδιο της τον εαυτό, όπως συνέβη με τους πρωταγωνιστές του πρώτου μέρους του Mirror Stories, όμως η ίδια της η ζωή καθορίστηκε μέσα σε έναν λαβύρινθο από καθρέφτες, γεμάτο είδωλα παρατηρητές και παραμορφωμένους κριτές. Κι αν ο καθρέφτης είναι το πιο δυνατό σύμβολο για να υπονοήσει την κριτική αντιμετώπιση του ίδιου του εαυτού, ο σπασμένος καθρέφτης ή τα πολλαπλά είδωλα παρουσιάζουν μια πιο πολυσχιδή προσέγγιση, έναν κατακερματισμένο εγώ ή μια προσωπικότητα που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μονόπλευρα στα μάτια του θεατή. Σύμβολο εξαπάτησης ή παραπλάνησης αλλά και ένδειξη μιας πολύπλοκης και παρεξηγημένης αλήθειας, τα πολλαπλά είδωλα του πρωταγωνιστή τον απομακρύνουν από την πραγματικότητα και θολώνουν τα όρια με την γραμμή του φανταστικού, συχνός τρόπος συμπεριφοράς των ονείρων. Και η Κυρία από την Σανγκάη δεν είναι η μόνη που (κατ)έκριναν.

Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Mirror Stories, Μέρος Πρώτο: Το είδωλο έξω από τον καθρέφτη.

Η κακιά μάγισσα της Χιονάτης έμεινε στην ιστορία ως η γυναίκα μπροστά από τον καθρέφτη, η προσωποποίηση της ματαιότητας και η ενσάρκωση ενός εύθραυστου ειδώλου, που πολλές φορές δεν κατοικεί μόνο πίσω από το γυαλί. Δεν ήταν όμως η μόνη. Στην ιστορία του κινηματογράφου, οι καθρέφτες λειτούργησαν με πολλαπλούς τρόπους, ως μέσο προβολής της κενότητας, της απελπισίας, του νεκρού βλέμματος, του παρόντος ή του παρελθόντος, του φόβου και της ανησυχίας. Περίεργο αλλά σχεδόν ποτέ δεν προκάλεσαν ευχάριστες καταστάσεις παρά χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον ως ο καταλύτης της δραματικής αλλαγής ή ως η αρχή της καταστροφής. Ο κινηματογραφικός ήρωας κοιτάει στα μάτια του ειδώλου του, επιστρέφει το βλέμμα στην ίδια του την ψυχή, βλέπει να αντανακλώνται οι ελπίδες για το μέλλον και οι φοβίες του παρελθόντος και τις περισσότερες φορές δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει αν το είδωλο βρίσκεται μέσα στον καθρέφτη ή αν ο ίδιος αναπνέει τελικά το είδωλο του ίδιου του εαυτού που προβάλλει στο γυαλί. Αυτή είναι η ιστορία του ειδώλου έξω από τον καθρέφτη.

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Ριβιουπόστ #7/2012: Ο Killer Joe, ο Καίσαρας, ο ParaNorman και άλλες death oriented καταστάσεις.

Το τελευταίο μαζικό ριβιουπόστ έγινε τον Iούλιο, μετά ήρθαν οι διακοπές, η Mostra της Βενετίας, οι Νύχτες Πρεμιέρας και η συνεχής επικαιρότητα και το παραμελημένο ριβιουπόστ παρέμενε συνεχώς στην άκρη και όλο διογκωνόταν. Μέχρι σήμερα, που με περισσή περηφάνια  παρουσιάζουμε συγκεντρωτικά κι εξαντλητικά όλα όσα είδαμε τους τελευταίους μήνες εκτός φεστιβαλικών εκδηλώσεων. Από τον Killer Joe του Matthew McConaughy μέχρι τον Δικτάτορα του Sasha Baron Cohen και τον αθυρόστομο Ted αρκούδο μέχρι τον ParaNorman των νεκρών, αυτές είναι οι ταινίες  των τελευταίων δύο μηνών (Amour excluded, καθώς η εταιρία διανομής αρνείται να το διανείμει ακόμα εκτός Αθηνών).
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...