Με πηγή έμπνευσης την αληθινή ιστορία του Ιρανού-Κούρδου ποιητή Sadegh Kamangar, ο οποίος φυλακίστηκε για πολιτικούς λόγους για 30 χρόνια ενώ η οικογένειά του τον θεωρούσε νεκρό, η εποχή του ρινόκερου αποτελεί και την πρώτη ταινία του Bahman Ghobadi εκτός Ιράν, ύστερα από την διαφυγή του μετά την ολοκλήρωση του "Ποιος φοβάται τους γάτους της Περσίας" (το οποίο, επίσης, μπορείτε να δείτε στα πλαίσια του πλήρους αφιερώματος στον σκηνοθέτη). Η ταινία σηματοδοτεί επίσης την επιστροφή μετά από 30 χρόνια (και παραπάνω) του Behrouz Vossoughi στην μεγάλη οθόνη, μετά από την φυγή και του ίδιου από την χώρα το 1977. Με λίγα λόγια, βασισμένο βαθιά στον ποιητικό λόγο και την εικόνα, το φιλμ είναι ένας αισθητικός θρίαμβος και μια συγκινητική ελεγεία πάνω στην μνήμη και την δύναμή της.
Η ιστορία είναι λιτή αλλά με υπόγεια δύναμη κι εμφανείς της επιρροές μιας ελληνικής τραγωδίας. Ο ποιητής Σαχέλ αποφυλακίζεται μετά από 30 χρόνια σε ένα Ιράν που δεν έχει πλέον για να τον κρατήσει τίποτα. Η γυναίκα του η Μίνα (Monica Bellucci), φυλακισμένη κι εκείνη για 10 χρόνια, έχει πλέον μετακινηθεί στην Τουρκία, έχοντας πληροφορηθεί από τις αρχές ότι ο άντρας της είναι νεκρός. Ορισμένες συνθήκες θα επηρεάσουν την ζωή της με τρόπους που η ίδια δεν επιθυμεί αλλά θα τις αποδεχθεί για το καλό των παιδιών της. Όσο οι αναμνήσεις των τελευταίων χρόνων μπλέκουν με τις επιθυμίες του σήμερα και την αναζήτηση της νέας τους ταυτότητας, Σαχέλ και Μίνα γίνονται χαρακτήρες ουσιαστικά ενός ποιήματος που αφορά όλη την ανθρωπότητα.
Ο Ghobadi ουσιαστικά αφαιρεί τον λόγο από την ταινία για να αναδείξει την ποιητικότητα των εικόνων. Σε voice over, η ανάγνωση στίχων εκφράζει εν μέρει τον συμβολισμό όσων απεικονίζονται. Ονειρικά στοιχεία εισέρχονται στην αποτύπωση της πραγματικότητας και η φαντασία αποκτά ενεργό ρόλο, ειδικά όταν μπερδεύεται με τα υπολείμματα της μνήμης του Σαχέλ. Vossoughi και Bellucci παραμένουν στο μεγαλύτερο μέρος του έργου βουβοί αλλά με εκφραστικότητα που ανατριχιάζει. Ο ίδιος ο Vossoughi φαίνεται να προβάλλει την προσωπική του πίκρα στην ιστορία του Σαχέλ ενώ όσον αφορά την Bellucci, είναι ιδιαίτερη ευχάριστη έκπληξη να την βλέπει κανείς σε έναν ρόλο που αναδεικνύει την ομορφιά της μέσα από την αποδοχή της ηλικίας της.
Αν και ο τόνος της ταινίας διαφέρει από την υπόλοιπη φιλμογραφία του Ghobadi, η αναγκαιότητά της γίνεται εμφανής ήδη από την πρώτη στιγμή. Το Rhino Season είναι μια διαμαρτυρία, μία θλίψη και μια αναζήτηση ταυτόχρονα που αφορά τόσο σκηνοθέτη όσο και ηθοποιό, περνώντας οργανικά μέσα στην ανάπτυξη του έργου. Ο Martin Scorsese υπόσχεται βοήθεια για το μέλλον του σκηνοθέτη (εξάλλου, το Rhino Season παίζει με την ένδειξη "Martin Scorsese presents" στην αρχή) όμως απαραίτητη για την συνέχεια είναι η εξερεύνηση του παρελθόντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου