Αν θεωρούσατε την ιδέα της διασκευής του Big Heat του Φριτζ Λανγκ ως ελληνικό νουάρ, κομπλέ με ντουμπλαρισμένους διαλόγους και ασπρόμαυρη φωτογραφία, ως βλάσφημη και αιρετική, κάνατε απόλυτο λάθος. Γιατί το Μπιγκ Χιτ είναι ό,τι πιο φρέσκο και διασκεδαστικό έχει εμφανιστεί μέχρι στιγμής στο ελληνικό τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Ο Κάρολος Ζωναράς είχε ήδη δημιουργήσει αίσθηση πριν από λίγα χρόνια με την πρώτη του ταινία, τον "Γιο του Τσάρλυ", παρουσιάζοντας ένα καθαρόαιμο καλτ θέαμα που τιμούσε τις ρίζες του αλλά κατέληγε περισσότερο προς την καρικατούρα. Με την δεύτερη απόπειρα, ο Ζωναράς παραμένει ευρέως στον ίδιο θεματικό χώρο αλλά σαφώς με καλύτερο έλεγχο του υλικού και πλήρη αξιοποίηση του μέσου του, περπατώντας ευέλικτα ανάμεσα την ελαφριά παρωδία και το hommage προς το αρχικό υλικό. Γιατί το Μπιγκ Χιτ είναι όντως η ελληνική απόδοση του ομώνυμου έργου του Φριτζ Λανγκ, ακολουθώντας πλήρως τους κανόνες ενός νουάρ και τις απαραίτητες τυποποιήσεις των χαρακτήρων.
Και όμως, μέσα από την αυστηρή αφοσίωση στο αρχικό υλικό (από το οποίο βλέπουμε και ολόκληρες σεκάνς πανέξυπνα ενσωματωμένες στο τελικό υλικό, ειδικά όταν το μπάτζετ δεν επιτρέπει την αναπαράσταση των σκηνών), ο Ζωναράς καταφέρνει να χωρέσει μια λεπτή δόση ειρωνείας και έξυπνο χιούμορ που προκαλεί το γέλιο αποφεύγοντας τον προφανή τρόπο και χωρίς ποτέ να προσβάλλει την αρχική πηγή επιρροής. Το δε τρικ του εξ αρχής ντουμπλαρίσματος όλων των διαλόγων, με διαφορετικούς ηθοποιούς να λαμβάνουν credit για την φωνητική ερμηνεία λειτουργεί ανέλπιστα καλά και δεν τρίβεται και στην μούρη του θεατή για να καεί! Είπαμε, απόλυτος έλεγχος του υλικού.
Δυστυχώς, η ταινία πέρασε κάπως απαρατήρητη μέσα στο στρίμωγμα του προγραμματισμού αλλά τα θετικά σχόλια όσων την ανακάλυψαν θα την βοηθήσουν ιδανικά να βρει την προβολή που της αξίζει. Αναφερόμαστε σε ένα "Μπιγκ Χιτ" στην τελική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου