Ύστερα από ένα σερί τουλάχιστον πολύ καλών ταινιών (Cold Fish, Guilty Of Romance, Himizu), ήρθε η στιγμή για το στραβοπάτημα του Sion Sono. Το Land Of Hope ενώ ξεκινά υποσχόμενα με τα χαρακτηριστικά στοιχεία του Sono να είναι και πάλι ευδιάκριτα, δεν απογειώνεται ποτέ ενώ η υπερβολική διάρκειά του το κάνει όλο και πιο κουραστικό όσο προχωρά η εξέλιξη. Το ειρωνικό χιούμορ και η προσπάθεια διατήρησης της καθημερινότητας κάτω από αντίξοες συνθήκες κάνουν λίγο πιο υποφερτή την κατάσταση, όμως οι θεματικές αυτές αρχίζουν να επαναλαμβάνονται σύντομα και δεν μπορούν να καλύψουν τα 130 λεπτά της διάρκειας.
Στην πόλη της Ναγκασίμα, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, ο μοναχογιός τους και η γυναίκα του ζούνε ειρηνικά και χωρίς περιπέτειες την καθημερινότητά τους. Έπειτα από έναν έντονο σεισμό, το γειτονικό πυρηνικό εργοστάσιο εκρήγνυται μολύνοντας με ραδιενέργεια την περιοχή. Η οικογένεια, καθώς και ένα γειτονικό νεαρό ζευγάρι, πρέπει να εγκαταλείψουν την περιοχή, όμως δεν είναι όλοι έτοιμοι να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα. Την κατάσταση έρχεται να περιπλέξει η εγκυμοσύνη της νύφης της οικογένειας αλλά και η άνοια της ηλικιωμένης γυναίκας.
Η ιστορία ηχεί ξεκάθαρα Φουκουσίμα, όμως δεν είναι κάποια ευθεία μεταφορά, καθώς το συγκεκριμένο ιστορικό φαίνεται να το γνωρίζουν οι πρωταγωνιστές της πόλης Ναγκασίμα, όπου εξελίσσεται η ιστορία. Ο Sono ανέκαθεν προσάρμοζε τις φυσικές καταστροφές στις ταινίες του, προσπαθώντας να ωθήσει τους ήρωές του σε υπαρξιακά αδιέξοδα και δύσκολους δρόμους (το τσουνάμι που έπληξε πρόσφατα την Ιαπωνία ενσωματώθηκε επίσης στο Himizu). Στο επίκεντρο της ιστορίας παραμένει πάντως ο άνθρωπος και εξακολουθούν να εξετάζονται οι αντοχές κάτω από τα χτυπήματα της μοίρας. Οι χαροκαμένοι Ιάπωνες δεν φαίνεται να τα βάζουν κάτω όμως οι δεσμοί της οικογένειας δέχονται πιέσεις για να σπάσουν και ο βαθμός αφοσίωσης στην οικογενειακή ενότητα είναι κάτι που συγκινεί.
Η υπερβολική διάρκεια όμως φανερώνει την έλλειψη επαρκούς ποσότητας υλικού για τις δύο ώρες της ταινίας και, τελικά, προδίδει μια αμηχανία που γεμίζει την οθόνη. Δεν είναι ότι είναι απαραίτητα κακό. Απλά οι συγκεκριμένες θεματικές έχουν αναλυθεί στον παρελθόν από τον ίδιο τον Σόνο πολύ καλύτερα οπότε η Γη της Ελπίδας φωνάζει ως μια άνευρη επανάληψη. Μέχρι την επόμενη φορά, φυσικά, γιατί η ελπίδα προς στον Σόνο δεν έχει χαθεί ακόμη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου