Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Reviews Feed: Capital (Le Capital) (2*/5)

Οι τράπεζες  είναι του διαβόλου. Και οι άνθρωποι που τις διαχειρίζονται είναι απεχθείς, φιλόδοξοι αμοραλιστές που το μόνο που θέλουν είναι να πλουτίζουν όλο και περισσότερο αφαιρώντας κεφάλαια από τον υπόλοιπο κοσμάκη που παλεύει για ψίχουλα. Α, και αν δεν έγινε ήδη αρκετά σαφές, το παν είναι η εξουσία του χρήματος. Όλη η φιλοσοφία της νέας ταινίας του Κώστα Γαβρά συνοψίζεται σε αυτές τις λίγες γραμμές και τίποτα δεν αποκτά μια πιο γκρίζα χροιά ή έστω μια δεύτερη, λιγότερο προφανή ανάγνωση.


Ο Marc Tourneuil (Gad Elmaleh), μετά από μια σειρά συγκυριών, βρίσκεται διευθυντής της γαλλικής τράπεζας Phenix, και φαίνεται ότι το όνειρο μιας ζωής έχει εκπληρωθεί. Λάθος, διότι ο Marc διαισθάνεται ότι τα υπόλοιπα μέλη του συμβουλίου θέλουν το κακό του, βλέπει πίσω από τις χρηματικές συναλλαγές και συμφωνίες κρυφές ατζέντες που (Π Ρ Ο Φ Α Ν Ω Σ) σκοπό έχουν να τον βγάλουν από την μέση και γενικώς θεωρεί ότι υπάρχει μια συντονισμένη προσπάθεια που στοχεύει στην παρεμπόδισή του από το να αποκτήσει ακόμα περισσότερα χρήματα και εξουσία. Στη ιστορία, επίσης, μπλέκεται η αντιφατικά αριστερίζουσας ιδεολογίας γυναίκα του, ραδιούργοι ιδιοκτήτες αμερικανικών τραπεζών κι ένα party animal τοπ μόντελ, που μόνο στόχο έχει να γεμίζει την οθόνη με ιστορία όταν οι τράπεζες δεν βρίσκονται σε λειτουργία. Οι οποίες τράπεζες είναι του διαβόλου, δεν ξέρω αν το ανέφερα πιο πριν.

Ο Κώστας Γαβράς επιμένει στην πολιτική θεματολογία και διατηρεί το ενδιαφέρον του για τους μηχανισμούς που τείνουν να κυβερνούν τον κόσμο ανά πάσα στιγμή αλλά φαίνεται να έχει χάσει την ικανότητά του να εμβαθύνει στην ουσία των πραγμάτων και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παρουσιάζει τελικά στο Capital κάτι εντελώς μονόπλευρο, μαύρο και προφανές, που καταντάει κακογραμμένο κι εμμονοληπτικό. Ακόμα και η προσπάθεια "σπασίματος του τέταρτου τοίχου" προβάλλει αμήχανη και εντελώς φτιαχτή, καταφέρνοντας να μειώσει επιπλέον το αποτέλεσμα. Ο Gad Elmaleh γίνεται θύμα του κακογραμμένου ρόλου του ενώ συνολικά ο κάθε χαρακτήρας είναι ένα κινούμενο κλισέ που καλύπτει τους προδιαγεγραμμένους ρόλους που επιβάλλεται να έχει κάθε πολιτικό θρίλερ της σειράς. Το υψηλό επίπεδο παραγωγής τουλάχιστον γυαλίζει το περιτύλιγμα, αν όμως κάποιος δει λίγο βαθύτερα το όλο εγχείρημα καταρρέει από την έλλειψη ουσιαστικής επιχειρηματολογίας. Μακριά από τις τράπεζες, παιδιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...