The Vertigo Effect: Ανατομία μιας σκάλας.

Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ πίστευε ότι και μόνο η ανάβαση μιας σκάλας ήταν μια αποπροσανατολιστική διαδικασία που έβγαζε τον άνθρωπο από την σιγουριά του εδάφους και τον έριχνε στην αβεβαιότητα του αγνώστου. Αυτή του η πεποίθηση, αν και εμφανής σε όλη του την φιλμογραφία (όπου μπορεί να βρεις κανείς αναρίθμητα παραδείγματα από απειλητικές κι επικίνδυνες σκάλες), βρήκε την απόλυτη έκφρασή της στον "Δεσμώτη του Ιλίγγου" και το περίφημο πλάνο όπου o Τζέιμς Στιούαρτ αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον ίλιγγο λίγο πριν το εντυπωσιακό φινάλε.

Κατά τα λεγόμενα του ομοϊδεάτη στο θέμα, Αντρέι Ζουλάφσκι, η ανάβαση της σκάλας είναι μια υπερβατική διαδικασία, που οδηγεί τον άνθρωπο σε ένα άλλο επίπεδο ανάγνωσης των πραγμάτων. Αντίθετα, η κατάβαση πολλές φορές είναι η πορεία προς την κόλαση. Σχεδόν όλες οι ταινίες του Ζουλάφσκι περιέχουν κάποια χαρακτηριστική σκηνή, όπου με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, μία σκάλα οδηγεί τον ήρωα στην απόλυτη συνειδητοποίηση.

Οι σκάλες, επίσης, είναι ένα κλασικό μοτίβο των φιλμ νουάρ και των θρίλερ. Λόγω της κυκλικής τους φύσης και τον σχηματισμό μιας μεταφορικής δίνης, υπονοούν απώλεια ελέγχου, υπογραμμίζουν ερωτικές τάσεις και, συχνά, οδηγούν στον θάνατο. Ο σχηματισμός τους, κυρίως, αναπαριστά εγκλωβισμό ή εξαπάτηση. Όποιος πατάει το πόδι πάνω τους, δεν έχει καλά ξεμπερδέματα. Και αμέσως μετά, ακολουθούν οι αποδείξεις.

#Blogoscars 2013: Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς (από τον @JohnTikis)

This is not a list.

#Blogoscars 2013: Οι καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

End of Session.

 Cabin In The Woods

A Hijacking

 The Master

 Beast

 Amour

 Berberian Sound Studio

 Beasts of the Southern Wild

 Holy Motors

 Blancanieves

 Beyond the Hills

 Cesare deve morire

 L' Apollonide

 Margaret

Killer Joe 

 Moonrise Kingdom

 The Artist is Present

 Tabu

 The Imposter

 The Avengers

Zero Dark Thirty

#Blogoscars 2013: Α' γυναικείος ρόλος (by @JohnTikis)

Να κάπως έτσι κοιτάω τον @JohnTikis αυτή τη στιγμή.

#Blogoscars 2013: Α' γυναικείος ρόλος.

"I'm the motherfucker that found this place, sir."

#Blogoscars 2013: Α΄ανδρικός ρόλος (by @JohnTikis)

I believe, in your profession, it's called... 'Nostalgia'. 

#Blogoscars 2013: Α ανδρικός ρόλος.

He's making all of this up as he goes along. You don't see that?

#Blogoscars 2013: Σκηνοθεσία + Soundtrack (by @JohnTikis)

I don't remember the film either. But I remember the feeling.

#Blogoscars 2013: Σκηνοθεσία + Soundtrack

C'est le temps de l'amour,
le temps des copains et de l'aventure.

#Blogoscars 2013: B' γυναικείος ρόλος (από τον @JohnTikis)

*νοτούλα* I dreamed a dream.

#Blogoscars 2013: B' γυναικείος ρόλος.

The woman who laughs.

#Blogoscars 2013: Β' Ανδρικός ρόλος (by @John Tikis)

If you're emotionally involved, you're thinking with your heart.
And not with your head, and that's when mistakes happen.

Berlin Reviews: Γρήγορος γύρος με Ulrich Seidl, προβολές από το Sundance και εκπλήξεις από την Ολλανδία και την Κορέα.

Εν αναμονή των σημερινών βραβείων, που θα επιβεβαιώσουν ή όχι τα προγνωστικά που θέλουν το Gloria ως φαβορί για μία από τις υψηλότερες διακρίσεις, συγκεντρώνουμε τις υπόλοιπες ταινίες που είδαμε κατά τη διάρκεια της 63ης Berlinale. Οι προβολές περιλαμβάνουν ταινίες που έκαναν την πρεμιέρα τους στο Sundance και κατέβηκαν στο Βερολίνο για την διεθνή τους πρεμιέρα, κάποιες τελευταίες επιλογές του διαγωνιστικού αλλά και ένα ντεμπούτο έκπληξη από την συνήθη ύποπτη Κορέα. 

#Blogoscars 2013: Β' ανδρικός ρόλος.

Come on over. We got us a fight going on that's a good bit of fun.

#Blogoscars 2013 - Σενάριο (by @JohnTikis)

-You know what? You're a little cunt.
-You're a big cunt.

Berlin Review: La Religieuse (The Nun)

Ο Γάλλος Guillaume Nicloux μεταφέρει για άλλη μια φορά στη μεγάλη οθόνη το περίφημο βιβλίο του Denis Diderot, που αποτελείται από μία σειρά φανταστικών επιστολών που έγραψε μία νεαρή κοπέλα του 18ου αιώνα, η οποία βρέθηκε έγκλειστη σε ένα καθολικό μοναστήρι παρά την θέλησή της. Φροντισμένο και καλογυρισμένο, αλλά χωρίς να είναι κάτι το ξεχωριστό στην τελική, το La Religieuse ευνοείται από την ερμηνεία της Pauline Etienne στον κεντρικό ρόλο, όμως, μοιάζει να εκτροχιάζεται στο δεύτερο μισό, επηρεάζοντας την τελική ετυμηγορία. 

Berlin Review: Lovelace

Η Amanda Seyfried δήλωσε ότι ήθελε να πιέσει τον εαυτό της. Να του δώσει μια ερμηνευτική πρόκληση για να βγει από την ασφάλεια των πρόσφατων επιλογών της. Για αυτό τον λόγο, επέλεξε προσωπικά να υποστηρίξει το Lovelace όχι μόνο με όλη την ερμηνευτική της δεινότητα (ελαφρύς σαρκασμός) αλλά και ως παραγωγός του όλου project. Και το καλύτερο της υπόθεσης, είναι ότι πραγματικά πιστεύει πως συμμετέχει στην δημιουργία μιας εξαιρετικής ταινίας. Έμφαση στο "πιστεύει". 

#Blogoscars 2013: Σενάριο

-You look like you've traveled here.
-How else do you get someplace?

Berlin Review: The Necessary Death of Charlie Countryman

(από την @irinianyways)

Ο Charlie Countryman πρέπει να πεθάνει. Γεγονός απαραίτητο και αναπόφευκτο, καθώς η ταινία ανοίγει με ακριβώς αυτή τη σκηνή: τον Charlie (Shia LaBeouf) κρεμασμένο ανάποδα από μια γέφυρα στο Βουκουρέστι και την Gabi (Evan Rachel Wood) να τον πυροβολεί στο στομάχι υπό τις οδηγίες του συζύγου της Nigel (Mads Mikkelsen), σε υπερβολικά στυλιζαρισμένο slow motion. Είναι μια καταπληκτική σκηνή, όταν όμως επανέρχεται στη σωστή σειρά της στο τέλος της ταινίας, μοιάζει να χάνει την δύναμη της αφού η ιστορία δεν την έχει δικαιώσει.

Berlin Review: Gloria

Πάντα σε κάθε φεστιβάλ υπάρχουν οι αναμενόμενες ταινίες για τις οποίες ο κόσμος θα στηθεί από το αξημέρωτο στην ουρά για ένα εισιτήριο (drama mode: on) και οι ταινίες που προκύπτουν στην πορεία, όταν έχεις χάσει την προβολή που ήθελες να δεις. Και μετά ευχαριστείς τον Θεό για την τύχη σου. Γιατί το Gloria ήταν, ξεκάθαρα, η μεγαλύτερη έκπληξη του διαγωνιστικού, η απλή αλλά γενναιόδωρη ιστορία της 58χρονης ομώνυμης γυναίκας, που αποφασίζει να μην αφήσει την ζωή να την παραγκωνίσει, παρασύροντας μαζί της το κοινό σε μια αφοπλιστική πορεία γεμάτη γέλιο, συγκίνηση και απεριόριστη ειλικρίνεια.

Berlin Review: Upstream Color

Τι δουλειά έχει η Kris (Amy Seimetz) να περιφέρεται στους δρόμους δίχως συναίσθηση των πράξεών της; Ποιοι είναι αυτοί που την παρακολουθούν; Ποιος είναι ο Jeff (Shane Carruth) που μπαίνει αργότερα στην ζωή της; Έχουν μήπως οι δυο τους κάποια προηγούμενη σχέση; Είναι τα πάντα μια μεγάλη συνωμοσία; Τι είναι οι σκωληκοειδείς μικροοργανισμοί και η μπλε περίεργη ουσία που εκκρίνουν; Ποιος ευθύνεται για όλα αυτά; Υπάρχει αρχή; Υπάρχει τέλος; Μας ενδιαφέρουν τελικά οι απαντήσεις; Παραδόξως, όχι. Και αυτό όχι γιατί τίποτα δεν έχει σημασία, αλλά γιατί ο Shane Carruth καταφέρνει με το Upstream Color να κάνει το αδιανόητο: να προσφέρει μία ταινία σε πλήρη επικοινωνία με τον κάθε θεατή, που εισάγει μια επαναστατική φόρμα στην αφήγηση και δίνει στον όρο "πολλαπλή ανάγνωση" νέες, επικές, διαστάσεις.  

Berlin Review: Don Jon's Addiction

Πείτε αντίο στο Josep Gordon Levitt των 500 ημερών με την Summer. Ο νέος Levitt είναι βγαλμένος μέσα από την ζώνη του Jersey Shore, μπεκροπίνει τα βράδια με τους φίλους του στα μπαρ, γνωρίζει γυναίκες, τις βαθμολογεί και περνάει τις επικρατέστερες από το κρεβάτι του και στάζει ποτάμια ιδρώτα στο συνοικιακό γυμναστήριο κάθε μέρα. Α, και είναι εθισμένος στο πορνό.

Berlin Review: The Grandmaster

Ύστερα από αναμονή χρόνων και πολύχρονων διαδικασιών γυρισμάτων, μοντάζ, επαναληπτικών γυρισμάτων και ξανά από την αρχή, ο Grandmaster του (πρόεδρου της επιτροπής) Wong Kar Wai, άνοιξε την φετινή Berlinale, επιχειρώντας να συνδυάσει την wu xia θεματική με τους συνήθεις προβληματισμούς του σκηνοθέτη, χωρίς να χάνει στο ελάχιστο το οπτικό μεγαλείο του παρελθόντος. Και τα κατάφερε, ευτυχώς, περίφημα.