Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2015

Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: Green Room του Jeremy Saulnier

Ο  Jeremy Saulnier έχει ήδη αποδείξει με το "Blue Ruin" [letterboxd] ότι γνωρίζει πώς μπορεί να αντλήσει από τα 80ς για να αφηγηθεί μια άχρονη ουσιαστικά ιστορία στο σήμερα, να δημιουργήσει ένα genre φιλμ που δεν καταπίνεται όμως από τους κανόνες του είδους και να χτίσει πλάνα που, ενώ είναι αξιομνημόνευτα, δεν είναι επιδειξιομανή. Με το "Green Room" του, δεν προσφέρει κάτι ουσιαστικά καινούριο, όμως επιβεβαιώνει τις σκηνοθετικές του ικανότητες και τις ρετρό αδυναμίες του, φλερτάροντας, ωστόσο, ταυτόχρονα επικίνδυνα και με τις παγίδες του είδους.

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: La loi du marché (Ο νόμος της αγοράς) του Stéphane Brizé

Ανεξάρτητα από το αν κανείς συμφωνεί με την σκηνοθετική προσέγγιση των αδερφών Dardennes ή όχι, δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσει τον βαθμό που έχουν τελικά επηρεάσει το σύγχρονο γαλλικό σινεμά. Θεματικές επικεντρωμένες στα κοινωνικά προβλήματα, ήρωες-άνθρωποι της διπλανής πόρτας που πασχίζουν να μην βρεθούν στο περιθώριο ή φλερτάρουν επικίνδυνα με αυτό, μια ματιά που παρακολουθεί από ασφυκτικά κοντά (πάνω από τον ώμο θα έλεγε κανείς) τους πρωταγωνιστές και μια νατουραλιστική προσέγγιση που αγνοεί φτιασιδώματα, μουσικές υποκρούσεις και εφετζίδικα τρικ, στοχεύοντας απλά στην απόλυτη μεταφορά της αλήθειας κάθε ταινίας, χαρακτηρίζουν ένα όλο και αυξανόμενο γαλλόφωνο κινηματογραφικό σύνολο, που, είτε θέλει να το παραδεχτεί είτε όχι, οφείλει πάρα πολλά στο σκηνοθετικό δίδυμο.

Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: Bridgend του Jeppe Rønde

Το "Βridgend" υπόσχεται από την αρχή του να παντρέψει το ντοκιμαντερίστικο παρελθόν του σκηνοθέτη του με μια αφαιρετική αφηγηματική μυθοπλαστική προσέγγιση που προσπαθεί να ρίξει φως στον λόγο που η ομώνυμη κοινότητα βασανίζεται εδώ και χρόνια από ασυνήθιστα συχνές αυτοκτονίες εφήβων, σε μια υπόθεση που παραμένει ακόμα και σήμερα ανοιχτή. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι τελικά αυτό που δημιουργείται παραμένει μετέωρο ανάμεσα στα είδη, χωρίς να προσφέρει επαρκείς απαντήσεις (ή έστω να τις υπονοεί) αλλά ούτε και λειτουργεί ως καθαρή μυθοπλασία, αποτυγχάνοντας να στήσει μια αξιόπιστη αφηγηματική γραμμή.

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2015

Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: Mistress America του Noah Baumbach

Μπορεί να υπάρξει (κινηματογραφική) ζωή μετά την "Frances Ha" [letterboxd]; Το εξαιρετικό προηγούμενο φιλμ του Noah Baumbach και της σαρωτικής Greta Gerwig αναπόφευκτα θα αποτελεί σημείο αναφοράς για την καριέρα και των δύο για πολύ καιρό, όντας ένα από τα πιο ολοκληρωμένα, καυστικά και, εν τέλει, άκρως συγκινητικά φιλμ των τελευταίων χρόνων, ο απόλυτος συνδυασμός μιας καίριας σκηνοθετικής ματιάς, ενός μεστού, ολοκληρωμένου σεναρίου σε απόλυτη αρμονία με το τώρα και μιας αβίαστης, άμεσης ειλικρίνειας. Όμως, η "Mistress America" τους (γιατί το φιλμ ανήκει εξίσου στην Gerwig όσο και στον Baumbach) επιχειρεί να αποδείξει πως μετά το τέλειο, ο μόνος τρόπος για να αντεπεξέλθει ένα δημιουργικό δίδυμο είναι να... συνεχίσει με την ίδια αυθάδεια προς το μέλλον, χωρίς να φοβάται τις συγκρίσεις ή το ενδεχόμενο της αποτυχίας, κάνοντας μικροαλλαγές στην "συνταγή" και προσεγγίζοντας το αναπόφευκτο υπαρξιακό θέμα το με την ίδια ειλικρίνεια, αμεσότητα και τελικά διαύγεια. Και τελικά να βγει (στο μεγαλύτερο) ποσοστό νικητής.

Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: El Incendio του Juan Schnitman

Η αναβολή κατά 24 ώρες της διαδικασίας (από κοινού) αγοράς ενός σπιτιού, θα γίνει ο καταλύτης για την Λουτσία και τον Μαρτσέλο για να επανεξετάσουν την σχέση τους, να αντιμετωπίσουν κατάματα την αλήθεια, να έρθουν αντιμέτωποι με όσα διστάζουν να παραδεχτούν και, τελικά. να αποφασίσουν αν είναι έτοιμοι να κάνουν μαζί αυτό το βήμα προς τα μπροστά. Είναι μια ιδέα που στα χαρτιά βρίθει δυναμικής, δυστυχώς, όμως, η απειρία και η έλλειψη σταθερής σκηνοθετικής γραμμής που επιδεικνύει ο Juan Schnitman εμποδίζουν την ταινία από την κατάκτηση των φιλόδοξων στόχων της και την οδηγούν σε μια γενικόλογη σκιαγράφηση μιας κρίσης σε σχέση, χωρίς να προσθέτει ουσιαστικά κάτι καινούριο στο genre.

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2015

Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: El botón de nácar (The Pearl Button) του Patricio Guzmán

Αρχαιολογία. Αστρονομία. Αναζήτηση των αγνοούμενων της δικτατορίας του Πινοσέτ. Στο "Nostalgia for the Light" [letterboxd], o Patricio Guzmán ένωσε τρεις φαινομενικά ανεξάρτητους τομείς, με φόντο την έρημο της Χιλής, για να τους ανάγει ανατριχιαστικά στην κοινή αλήθεια: την αναζήτηση του παρελθόντος. Τώρα, στο "El Botón de Nácar", με όχημα ένα μαργαριταρένιο κουμπί, ο Guzmán επιχειρεί να κάνει το ίδιο με αφορμή το νερό και τις απέραντες όχθες χιλιάδων μιλίων που αποτελούν την ακτογραμμή της Χιλής. Και, με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δημιούργησε από την πρώτη προβολή του στην Berlinale έντονες συζητήσεις για μια σίγουρη πορεία πλήθους αξιώσεων αλλά κατάφερε να κάνει και την αρχή ήδη φεύγοντας από το Βερολίνο με το βραβείο σεναρίου στις αποσκευές.

Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: 45 years του Andrew Haigh

Tο αφοπλιστικά συγκινητικό "45 Years" του Andrew Haigh, παρά το γεγονός ότι παρακολουθεί εξίσου στην αφήγησή του ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, στην πραγματικότητα αφορά κυρίως τις γυναίκες και το τρόπο που επηρεάζουν τη ζωή, το παρελθόν και το μέλλον των συντρόφων τους (ακόμα και μετά τον θάνατο). Κυρίως, όμως, αποδεικνύει πώς δεν χρειάζονται θεατρινισμοί για να αφηγηθεί κανείς μια δυνατή και έντονη συναισθηματικά ιστορία αλλά ειλικρίνεια, απλότητα και μια διάθεση ανακάλυψης του τι κρύβεται πραγματικά κάτω από ένα φαινομενικά ψύχραιμο προσωπείο. Και τότε το αποτέλεσμα γίνεται αυτομάτως μεγαλειώδες.

Παρασκευή 25 Σεπτεμβρίου 2015

Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: Above and Below του Nicolas Steiner

Ξεκινώντας με μια ιστορία φαντασμάτων και επικεντρώνοντας την αφήγηση σε μερικούς ανθρώπους φαντάσματα της ίδιας της κοινωνίας, το ντοκιμαντέρ του Steiner (που αποτελεί και την διπλωματική του) οφείλει πάρα πολλά στο σινεμά του Gianfranco Rosi (και κυρίως στο "Below Sea Level"), όμως, καταφέρνει να διατηρήσει μια δική του ταυτότητα, ίσως επειδή δίνει μια περίεργη... sci-fi αύρα σε ένα καθαρά πραγματιστικό περιεχόμενο. 

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2015

Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: The Forbidden Room των Guy Maddin και Evan Johnson

O Guy Maddin ανέκαθεν έκανε ταινίες που φαίνονταν αποκομμένες από τον χρόνο, είτε επειδή έμοιαζαν με φιλμ που εμφανίστηκαν ξαφνικά μέσα από μια χρονοκάψουλα του παρελθόντος, είτε επειδή απλά αρνούνταν να "δουλέψουν" μέσα στο σύγχρονο, επιβεβλημένο χρονικό πλαίσιο και τις πρακτικές κινηματογράφησης του τώρα. Υπό αυτή την έννοια, το "The Forbidden Room" (με credit συν-σκηνοθεσίας στον Evan Johnson, συνεργάτη του Maddin στα πιο πρόσφατα, πειραματικά μικρού μήκους εγχειρήματά του) δεν ανατρέπει τους κανόνες λειτουργίας του σκηνοθέτη, όμως αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη γιατί αποκαλύπτει, ύστερα από καιρό, το ανανεωμένο πρόσωπο του δημιουργού του, πολύ κοντύτερα στην απενοχοποιημένη σφαίρα του "The Saddest music in the world" [letterboxd] και του "Cowards Bend the Κnee" [letterboxd], παρά στο μάλλον εγκλωβισμένο στις maddin-ικές συμβάσεις του "Keyhole".

Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: Return to Ithaca (Retour à Ithaque) του Laurent Cantet

Αρκετά χρόνια μετά τον Χρυσό Φοίνικα του "Entre les murs", ο Laurent Cantet απομακρύνεται από τις νεανικές ανησυχίες και την επαναστατικότητα των τότε πρωταγωνιστών του, δεν εγκαταλείπει, όμως, τον κοινωνικό προβληματισμό. Αυτή τη φορά, επικεντρώνει την οπτική του στην φαινομενικά εξομαλυμένη καθημερινότητα της Κούβας, κοιτάει το παρελθόν, ενσωματώνοντας στην αφήγηση τις τύψεις των αναμνήσεων και των ευθυνών των πρωταγωνιστών του, προσπαθεί να ακούσει με κατανόηση όλα τα μυστικά που δείχνουν να κρατούν κρυμμένα μέσα τους οι ήρωές του και ανεβάζει κατά πολύ τον μέσο όρο της υπό εξέτασης πρωταγωνιστικής του ομάδας, δείχνοντας ενδιαφέρον για μια χρονικά καθυστερημένη αλλά επιτέλους ουσιαστική ενηλικίωση.

Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: Sangaïlé (The Summer of Sangaile) της Alanté Kavaïté

Αν και Λιθουανικής προέλευσης, το "καλοκαίρι της Sangaïlé" γράφει πάνω του Sundance με τεράστια γράμματα, γεγονός που δικαιολογεί απόλυτα την διάκρισή του στο διαγωνιστικό του περσινού φεστιβάλ αλλά όχι απαραίτητα με την καλή έννοια. Και αυτό γιατί, αν παραβλέψει κανείς το queer περιτύλιγμα, το φιλμ δεν είναι κάτι παραπάνω από την μέση ταινία ενηλικίωσης που θα συναντούσε κανείς μια οποιαδήποτε τυχαία χρόνια στο αμερικανικό ανεξάρτητο φεστιβάλ, ακολουθώντας όλες τις ευκολίες αλλά και "ανατροπές" που επιβάλλει το genre μέχρι την συνειδητοποίηση του φινάλε, αλλά και επειδή δεν τολμάει να δει πέρα από τις συμβάσεις του είδους, παρά βολεύεται μέσα στα ασφαλή όρια μιας φαινομενικά, edgy σύνοψης.

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Movie Review: "Ant-Man" του Peyton Reed

Ο "Ant-Man" (ή αλλιώς η ιστορία ενός χαρισματικού - αλλά με πληγωμένο οικογενειακό παρελθόν- διαρρήκτη, ο οποίος καλείται να αναλάβει χρέη υπερ-ήρωα για να προστατέψει το ιστορικό κοστούμι του Ant-Man από διαβολικά χέρια που φιλοδοξούν να το μετατρέψουν στο απόλυτο, σκοτεινό στρατιωτικό υπερ-όπλο) αρχικά επρόκειτο να είναι η συμβολή του Edgar Wright ("Scott Pilgrim vs. the World", "Shaun of the Dead", "Hot Fuzz") και του εκκεντρικού βρετανικού του χιούμορ στο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel. Τα πράγματα, βέβαια, δεν εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι, τα μεγάλα κεφάλια της εταιρείας είχαν διαφορετικές δημιουργικές ανησυχίες, στο σκηνοθετικό τιμόνι κατέληξε ο περισσότερο ασφαλής και αδιάφορος Peyton Reed του "Yes man" και του "The Break-Up", και η δημιουργική συμβολή του Wright περιορίστηκε σε ένα credit συν-σεναριογράφου και ουσιαστικά μηδενική αίσθηση παρουσίας της γραφής του στο τελικό αποτέλεσμα.

Movie review: "The Man from U.N.C.L.E." του Guy Ritchie

Στην καρδιά των ψυχροπολεμικών 60’s, ένας Αμερικανός κατάσκοπος, ένας Ρώσος πράκτορας και μια Γερμανίδα μηχανικός δεν αποτελούν… ανέκδοτο αλλά την τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας πριν από την ευρεία κυκλοφορία της φόρμουλας της ατομικής βόμβας. Φυσικά.

Παρασκευή 18 Σεπτεμβρίου 2015

Νύχτες Πρεμιέρας 2015: 10+1 ταινίες σε προτεραιότητα

Από τις 23 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 4 Οκτώβρη, το κέντρο της Αθήνας υποδέχεται την ετήσια κινηματογραφική του γιορτή εν μέσω ενός εκρηκτικού κοινωνικού και πολιτικού κλίματος που ευνοεί τον προβληματισμό, την ανταλλαγή απόψεων και την ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ των εικόνων, των ιδεών και των ανθρώπων. Οι 21ες Νύχτες Πρεμιέρας μπορεί να μην έχουν φέτος το μέγεθος που θα επιθυμούσαν, δηλώνουν, ωστόσο, ενάντια στις δυσκολίες το παρόν, προσφέροντας ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα με επιλογές από τα φεστιβάλ του Sundance, του Βερολίνου και των Καννών και δίνοντας περισσότερο από ποτέ την ευκαιρία για ανακάλυψη ταινιών, οι οποίες υπό άλλες συνθήκες θα χάνονταν υπό το μέγεθος των "φανταχτερών" τίτλων. Το Frame Game θα παρακολουθεί στενά το φεστιβάλ και φέτος τόσο μέσα από εδώ όσο και από την σελίδα του στο Facebook, πριν, όμως, από αυτό, κάνει μια προεπιλογή των ταινιών που εκ πρώτης όψεως έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον του. Ακολουθούν αναλυτικά τα ποιος, πού, πότε, γιατί της κάθε περίπτωσης.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...