Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου 2013

Venice Review: Tracks (ή αλλιώς η αναζήτηση μιας προσωπικότητας κατά την διάρκεια ενός αντίξοου ταξιδιού)


Το πρόσωπο της Mia Wasikowska είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Με αδρά χαρακτηριστικά και μια ρομαντική αύρα, μπορεί άνετα να υποδυθεί ρόλους εποχής ή αθώων κοριτσιών. Παράλληλα, όμως, κρύβει και μια απίστευτη δυναμική, μια ειρωνεία και ένα αυστηρό βλέμμα, που της επιτρέπει να μπερδεύει το κοινό και να δημιουργεί απορίες γύρω από την πραγματική φύση των χαρακτήρων που υποδύεται.

Στο Tracks, η Wasikowska βρίσκει τις ιδανικές συνθήκες για να συνδυάσει την γλυκιά με την πιο επαναστατική πλευρά της. Η Ρόμπιν Ντέιβιντσον, την οποία υποδύεται, είχε προκαλέσει αίσθηση στα μέσα της δεκαετίας του 1970 με την απόφασή της να διασχίσει ολόκληρη σχεδόν την Αυστραλία, κάνοντας ένα ταξίδι εσωτερικής ανακάλυψης μέχρι τον ωκεανό, με μόνη συντροφιά τον σκύλο της, μερικές καμήλες και έναν φωτογράφο του National Geographic, που κάλυπτε αποσπασματικά την διαδρομή της.

Ο Τζον Κάραν (του "Painted Veil"), ύστερα από τις αρχικές σκηνές όπου η Ρόμπιν ψάχνει την κατεύθυνση στη ζωή της, ρίχνει την Wasikowska στις πιο αντίξοες συνθήκες που μπορεί να προσφέρει η μορφολογία της Αυστραλίας, την παρατηρεί τόσο από μακριά όσο και από αποπνικτικά κοντά, και προσπαθεί να καταλάβει μέχρι πού φτάνει η δύναμη της ηρωίδας του. Χωρίς να εμμένει πολύ σε κάθε επεισόδιο και με τα πλάνα να ακολουθούν το ένα το άλλο λίγο-πολύ ως κινούμενες εικόνες ενός εξερευνητικού περιοδικού, ο Κάραν ακολουθεί μια ανορθόδοξη μέθοδο στοιχειοθέτησης της προσωπικότητάς της.

Αυτό, από τη μια, βοηθά γιατί η ταινία ποτέ δεν πλησιάζει σε επίπεδα αγιογραφίας της ηρωίδας του. Αλλάζοντας συνεχώς τον τόνο και παρουσιάζοντας τις παραξενιές της αλλά και το θάρρος της να συνεχίσει (και χωρίς να επιμένει εξαντλητικά σε όλους τους κινδύνους που αντιμετώπισε), χτίζει μια πιστευτή προσωπικότητα, που δεν αψηφά τον ρεαλισμό. Παράλληλα, όμως, την κάνει και αρκετά απόμακρη, ικανή μεν να δημιουργήσει επαρκές ενδιαφέρον και απορία για εκείνη αλλά όχι και αρκετό πάθος για να μείνουμε κολλημένοι μαζί της μέχρι το τέλος.

Η Wasikowska, όμως, κουβαλά ικανά την ταινία και ερμηνεύει χωρίς θεατρινισμούς της Ρόμπιν. Ίσως, να της ταιριάζουν οι μικρές φιλοδοξίες του φιλμ και η μη επιδειξιομανία του. Το "Tracks", στην τελική, είναι ένα προσωπικό φιλμ, που ίσως βρίσκεται πολύ κοντά στην ίδια την προσωπικότητα της Ρόμπιν, που ήταν και σύμβουλος του σεναρίου, όμως, θα χρειαζόταν λίγο περισσότερη κινηματογραφική δύναμη για να λάμψει πραγματικά. (3*/5)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...