Δεν υπάρχει τίποτα το υπόγειο στο "El Club" του Pablo Larraín. Δεν υπάρχει υπαινικτικότητα, δεν υπάρχουν ασαφή υπονοούμενα, δεν υπάρχει καν προσπάθεια να παρουσιαστεί χαμηλότονα μια (χωρίς αμφιβολία) σκανδαλώδης ιστορία. Αντιθέτως, υπάρχει μια ανατριχιαστική δόση αμεσότητας, μια γλώσσα που δεν συγκρατείται πίσω από σεμνοτυφίες και μια αφήγηση που όσο και αν επιχειρεί να σαρκάσει, δε διστάζει να "σταυρώσει" τους παραστρατημένους πρωταγωνιστές της. Και δεν είναι ότι ο Larraín έχει χάσει την ικανότητα να αφηγείται ψύχραιμα τις αιχμηρές ιστορίες του. Απλά, αυτή είναι ακριβώς η προσέγγιση που αξίζει ένα θέμα που αποδεδειγμένα σέρνεται κάτω από την επιφάνεια, μέσα στις σκιές της καθολικής εκκλησίας. Καλώς ήρθατε στο περιθώριο του Οίκου του Θεού.
Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015
Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: El Club του Pablo Larraín
Ετικέτες
Νύχτες Πρεμιέρας,
Νύχτες Πρεμιέρας 2015,
el club,
Festival Reviews,
reviews
Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: The Assassin (Nie Yinniang) του Hou Hsiao Hsien
Χρειάζεται να περάσουν μόλις τέσσερα λεπτά μέχρι το "Assassin" να παρουσιάσει την πρώτη του σκηνή μάχης. Τέσσερα δευτερόλεπτα αργότερα, η μονομαχία έχει ήδη τελειώσει. Γιατί το φιλμ μπορεί να χαρακτηρίζεται ως wuxia (ασιατική ταινία πολεμικών τεχνών δηλαδή), η ιστορία του να αντλεί την βάση της από μια σύντομη παραβολή του καιρού της δυναστείας των Tang και οι αφηγηματικοί άξονες να περιλαμβάνουν όλες τις θεματικές βάσεις που έχει συνηθίσει κανείς από το είδος, όμως, ο Hou Hsiao Hsien αρνείται πεισματικά να παίξει με τους κανόνες. Μειώνοντας τους διαλόγους στο ελάχιστο, τις επεξηγήσεις στα απολύτως απαραίτητα και εκτινάσσοντας την προσοχή στην λεπτομέρεια στα ύψη, ουσιαστικά καμουφλάρει μία απόλυτα προσωπική του ταινία σε ένα wuxia περιτύλιγμα, ούτε λίγο ούτε πολύ όπως επιχείρησε να κάνει και ο Wong Kar Wai με το παραγνωρισμένο "Ashes of Time" του.
Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015
Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: Dheepan του Jacques Audiard
Το "Dheepan" του Jacques Audiard δεν παρουσιάζει την βία και την ψυχολογική πίεση του "Un prophète", ούτε καταφεύγει στον ισχυρό μελοδραματισμό του "De Rouille et D'or (Rust and Bone)" (Frame Game Review εδώ) παρά φαίνεται να ακολουθεί κατά γράμμα τους αφηγηματικούς κώδικες που υιοθέτησε ο σκηνοθέτης στο μάλλον παραγνωρισμένο του "The Beat that my heart skipped", και αυτό είναι ίσως περίτρανα το καλύτερο πράγμα που μπορεί να ειπωθεί για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα. Γιατί ο Audiard εδώ, όπως και σε εκείνη την ταινία (την καλύτερή του για εμένα), φαίνεται να επενδύει περισσότερο στην προσεκτική παρατήρηση του πρωταγωνιστή του με στόχο να οδηγηθεί σταδιακά στην αποκαθήλωση των αρχών του και, στην συνέχεια, στην αναπροσαρμογή τους σε μια νέα πραγματικότητα παρά σε ένα εύκολο δράμα ή σε μια κραυγαλέα κατακραυγή πολύ συγκεκριμένου προσανατολισμού. Σε συνδυασμό δε με την εντυπωσιακή ψυχραιμία που επιδεικνύει ως σκηνοθέτης, αυτό οδηγεί σταδιακά στο χτίσιμο ενός ολόκληρου κοινωνικού status quo που δεν χάνει ποτέ από το επίκεντρο της αφήγησης τον "ήρωα" και, ταυτόχρονα, δεν υποπίπτει σε υπεραπλουστεύσεις και ακαδημαϊκούς διδακτισμούς όσο οδηγείται στην εκρηκτική αλλά απόλυτα λογική κορύφωση.
Ετικέτες
Νύχτες Πρεμιέρας,
Νύχτες Πρεμιέρας 2015,
Dheepan,
Festival Reviews,
reviews
Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2015
Νύχτες Πρεμιέρας 2015 Review: How to Win at Checkers (Every Time) του Josh Kim
Ορίστε πώς μπορείς να κάνεις μια ταινία ενηλικίωσης να φαντάζει (και να είναι) φρέσκια και επιτακτική και ουσιώδης, χωρίς απαραίτητα να επαναπροσδιορίζεις τα πάντα από την αρχή. Γιατί εδώ θα βρει κανείς την γνήσια σύγκρουση του "πρέπει" με τι είναι ουσιαστικά σωστό, την αμφιταλάντευση ανάμεσα στο καθήκον και την επιθυμία, την σκληρή συνειδητοποίηση των πρώτων ενήλικων αποφάσεων απέναντι στην αφέλεια της εύκολης λύσης και την διακριτική πολιτικο-κοινωνική τοποθέτηση μιας ολόκληρης κοινωνίας που έχει έμφυτη την διαφθορά στην ίδια την δομή.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)