Είμαι σίγουρος ότι ακόμα και ένα φύλλο που πέφτει στο έδαφος να έπρεπε απλά να κινηματογραφήσει ο Kim Jee Woon, θα το έκανε με μια αμεσότητα που θα έκοβε την ανάσα βρίσκοντας χίλιους δυο τρόπους να αναδείξει την παραμικρή του κίνηση και να δώσει ένταση σε κάθε δευτερόλεπτο της πορείας της. Ο άνθρωπος είναι μεγάλος μάστορας της εικόνας, στήνει τα κάδρα λες και είναι έργα τέχνης, χορογραφεί τα πάντα σαν να είναι ένα μπαλέτο θανάτου και αναδεικνύει κάθε ήρωά του μέσα στον όλο χαμό ως ξεχωριστή, διακριτή προσωπικότητα. Κατά μία έννοια, οι ταινίες του είναι κλασικό, εντυπωσιακό Hollywood, έτοιμες να αποθεωθούν από ένα μαζικό κοινό και ταυτόχρονα τόσο πλούσιες, πολυεπίπεδες και μελετημένες που δεν γίνεται να αφήσουν τους ξινούς κριτικούς αδιάφορους.
Δεν αποτελεί έκπληξη λοιπόν που το "The Age of Shadows" είναι η επίσημη πρόταση της Νότιας Κορέας για τα φετινά ξενόγλωσσα Όσκαρ, έναντι του θεωρητικά αρχικού φαβορί "The Handmaiden" [letterboxd] του Park Chan Wook. Το "The Age of Shadows" είναι ακριβώς φτιαγμένο για αυτόν τον ρόλο, συνδυάζοντας διάφορα genre και μεταφράζοντας μια καθαρά Κορεάτικη ιστορία σε κάτι που μπορεί να παρασύρει το διεθνές κοινό. Η ταινία είναι και κατασκοπευτική περιπέτεια, και ιστορικό δράμα πολέμου, και μια ηθική προσωπική εσωτερική σύγκρουση.
Και ταυτόχρονα, έχει ένα ολόκληρο κομμάτι που εξελίσσεται μέσα σε ένα τρένο που λειτουργεί αυτόνομα ως άριστο κλειστοφοβικό θρίλερ (και κλείνει το μάτι προς τις περιοχές της Agatha Christie και του Ηρακλή Πουαρό), ξεκινά ως μία σουρεαλιστική ταινία δράσης με στρατιώτες-ninja, με τους στρατιώτες σχεδόν να πετούν από στέγη σε στέγη αψηφώντας την βαρύτητα (πραγματικά, δε θα μπορούσε κανείς να ζητήσει πιο εντυπωσιακή εκκίνηση για την ταινία) και κάνει την καλύτερη χρήση του Boléro του Ravel που θα μπορούσε ποτέ να ονειρευτεί ο συνθέτης, παραδίδοντας masterclass μοντάζ και ηχητικού σχεδιασμού! Χωρίς φυσικά να παραβλέψει να συμπεριλάβει και μία σκηνή βασανισμού, σε πλήρη αρμονία με τις υπόλοιπες Νοτιοκορεάτικες ταινίες που καταφέρνουν να κάνουν καριέρα εκτός των συνόρων τους.
Σε άλλα χέρια, αυτό θα μπορούσε να καταλήξει σε αχταρμά όμως ο Kim Jee Woon είναι ικανότατος αφηγητής. Βυθίζεται απευθείας στην Κορέα του τέλους της δεκαετίας του 1920 και της Ιαπωνικής κατοχής (ειρωνικά, την ίδια περίοδο εκτυλίσσεται και το "The Handmaiden" του Park Chan Wook), εστιάζει με σιγουριά στην ιστορία ενός αστυνομικού που καλείται από τους Ιάπωνες να διεισδύσει στην Κορεατική αντίσταση για να αναχαιτίσει την μυστική μεταφορά εκρηκτικών από την Shanghai προς την Seoul και ενδιαφέρεται τόσο για το ιστορικό πλαίσιο όσο και για τους διάφορους χαρακτήρες που μπλέκονται στον αφηγηματικό του ιστό, χωρίς ωστόσο να ξοδεύει χρόνο για την στοιχειοθέτηση του παρελθόντος τους. Το "The Age of Shadows" μπορεί να διαδραματίζεται στο παρελθόν, το ίδιο ωστόσο κοιτάει μόνο μπροστά.
Στην πορεία της ταινίας, φυσικά αποκαλύπτεται ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και μια κατασκοπική αποστολή μετατρέπεται σε κάτι μεγαλύτερο που ξεπερνά την αντικατασκοπεία και την ιδιότητα ενός διπλού μυστικού πράκτορα πλησιάζοντας περισσότερο το εσωτερικό κάλεσμα και την θέση που επιθυμεί κανείς να καταλάβει στην ιστορία. Ίσως για αυτό πετυχαίνει στο τέλος ο Kim Jee Woon. Γιατί μέσα από τον οπτικό εντυπωσιασμό και την ασταμάτητη χορογράφηση του σύμπαντος ολόκληρου καταφέρνει να αναδείξει και την καρδιά της ιστορίας, δίνοντας σε όλο τον σαματά συναισθηματικό υπόβαθρο (όπως ταιριαστά δε θα αμελούσε ποτέ και μια Hollywoodιανή παραγωγή).
Αν έπρεπε κάποιος να του καταλογίσει κάτι κακό, αυτό θα είχε να κάνει ίσως με την υπερβολική άνεση χρόνου που δίνει στην ιστορία του ο Kim Jee Woon στο τέλος για να συμμαζευτεί (οι τελικές σκηνές δίνουν μια αίσθηση πολλαπλών επιλόγων που θα μπορούσαν να είναι πιο σφιχτοί) ή στην παραμέληση κάποιων χαρακτήρων (αναγκαστικά οι περισσότεροι πλην των πρωταγωνιστών απλώς εξυπηρετούν κομμάτια της πλοκής). Ωστόσο, μπροστά στην οπτική και την τεχνική αριστεία της ταινίας, το πάθος που επιδεικνύουν τόσο ο Kang-ho Song (παλιός γνώριμος των φιλμ του Kim Jee Woon αλλά πιο γνωστός για το πρόσφατο "Snowpiercer" [letterboxd]) όσο και ο Yoo Gong (αν δεν έχετε δει το "Train to Busan" [letterboxd], μην το καθυστερείτε) και την ασταμάτητη αδρεναλίνη που προσφέρει το φιλμ, αυτά αποτελούν απλά λεπτομέρειες. Ο Kim Jee Woon παραδίδει υπόδειγμα σκηνοθεσίας με το "The Age of Shadows" και, αν υπάρχει Θεός, ολόκληρος ο πλανήτης οφείλει να του υποκλιθεί. (4*/5)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου