Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Venice Review: Rigor Mortis. Ποιος είπε ότι δεν χωράει απολαυστικός, παραδοσιακός τρόμος σε ένα φεστιβάλ;

Πριν ακόμα η αμερικανική βιομηχανία μας ζαλίσει με τις βαμπίρ ταινίες, στο Χονγκ Κονγκ είχαν ήδη τα "Geung Si", τις δικές του ταινίες με βρικόλακες. Πριν σχηματίσεις στο πρόσωπο έκφραση αδιαφορίας, να σου πω ότι οι ταινίες εκείνες δεν είχαν καμία σχέση με την αντίληψη που επικρατεί σήμερα στον δυτικό κόσμο για τα βαμπιρικά φιλμ αλλά χαρακτηρίζονταν από μια πλούσια μυθολογία με μυθικά φυλαχτά, μάγους, φαντάσματα ντυμένα στα κόκκινα, Ταοϊστές ιερείς, βαμπίρ που τρέχουν στους τοίχους, σκηνές δράσης πολεμικών τεχνών και μια υπόγεια αίσθηση του χιούμορ, που ελάφρυνε την βαρύτητα της ατμόσφαιρας.

Όλα τα παραπάνω βρήκαν την απόλυτη έκφρασή τους στo "Mr. Vampire", την κωμωδία τρόμου του 1985, που δημιούργησε ένα ολόκληρο franchise αντίστοιχων ταινιών μέχρι το είδος να εξαφανιστεί και πάλι στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ο ηθοποιός Juno Mak (Revenge: A Love Story), λοιπόν, επιχειρεί  με το "Rigor Mortis" (το οποίο, σημαίνει "σημάδι θανάτου") να αναζωογονήσει (και να αποτίσει φόρο τιμής σ)το είδος που αγάπησε και βάζει ως πρωταγωνιστή τον μοναδικό επιζώντα ηθοποιό του "Mr Vampire", Siu-hou Chin, ο οποίος παίζει τον ίδιο του τον εαυτό, δίνοντας μία meta διάσταση στο φιλμ. Το Rigor Mortis είναι ουσιαστικά η ιστορία αυτού του παρηκμασμένου ηθοποιού, που μεσουρανούσε στις χρυσές μέρες του Geung Si.

Κι αν σου φαίνονται αχρείαστα όλα τα παραπάνω, κάνεις λάθος, γιατί είναι απαραίτητα για να εκτιμήσεις πλήρως αυτό που σου προσφέρει το Rigor Mortis. Ο Juno Mak στο "Rigor Mortis" (παραγωγής του Τακάσι Σιμίζου του ιαπωνικού και όχι μόνο "The Grudge") κρατάει όλα τα παραδοσιακά στοιχεία του είδους και αφαιρεί μόνο το χιούμορ (προσθέτοντας και μια σαφή αναφορά στην "Λάμψη" του Κιούμπρικ, μεταφράζοντας μια κλασική εικόνα της φιλμογραφίας του σε νέα γλώσσα). Στο φιλμ, η ατμόσφαιρα είναι από απόφαση σκοτεινή, όπως θα άρμοζε σε ένα σύγχρονο φιλμ τρόμου. Οι ρυθμοί είναι γρήγοροι, το φανταστικό στοιχείο εξωπραγματικό, τα ειδικά εφέ προσεγμένα στην εντέλεια. Υπερστυλιζαρισμένο, υπερβολικό, ακραία ζοφερό και με ένα τελευταίο δίλεπτο που βάζει όλα τα πράγματα στην θέση τους, το Rigor Mortis κοιτάει χωρίς τύψεις στο παρελθόν για να εκμοντερνίσει τις παραδόσεις του και καταλήγει να δημιουργήσει ένα απολαυστικό φιλμ, που θα μπορούσε να είναι η "πολυκατοικία" του τρόμου.

Μπορεί να μην κρύβει ένα βαθύτερο νόημα, όμως, επιτίθεται τόσο έντονα στις αισθήσεις που δεν γίνεται να σε αφήσει ανεπηρέαστο. Μπορεί να γίνει άραγε η αρχή ενός νέου franchise; Να τολμήσουμε να το ονομάσουμε μελλοντικό cult; Το μέλλον θα δείξει, όμως, για αρχή αξίζει να ανακαλύψει κανείς ένα φιλμ που προσφέρει Ανατολική οπτική πάνω σε ένα κορεσμένο, δυτικό θέμα. (3*/5)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...