Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2013

Venice Review: The Unknown Known. Πόσο γνωστή είναι η άγνωστη αλήθεια του Έρολ Μόρις;

Έχουν θέση τα ντοκιμαντέρ στο διαγωνιστικό πρόγραμμα ενός μεγάλου φεστιβάλ; Η Βενετία απάντησε περίτρανα «ναι» και συμπεριέλαβε, μάλιστα, όχι ένα αλλά δύο εκπροσώπους του είδους στην εβδομηκοστή επιλογή των ταινιών που διαγωνίζονται για τον Χρυσό Λέοντα. Αυτό που αναπόφευκτα τράβηξε περισσότερο την προσοχή ήταν η καινούρια δουλειά του Αμερικανού βετεράνου του είδους Έρολ Μόρις, η οποία εστιάζει την κάμερα στον επί χρόνια γραμματέα του Υπουργείου Αμύνης των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Ράμσφελντ, προσπαθώντας να ανακαλύψει την άγνωστη γνωστή αλήθεια γύρω από τα σημαντικότερα γεγονότα της αμερικανικής ιστορίας των τελευταίων χρόνων.

Με την μουσική του Ντάνι Έλφμαν να δίνει μια παράδοξα παιχνιδιάρικη νότα στην αναμφισβήτητα σοβαρή υπόσταση της θεματολογίας (που όμως συνοδεύει κατάλληλα την σκωπτική διάθεση του σκηνοθέτη), το «Unknown Known» του Έρολ Μόρις αναρωτιέται για όλα εκείνα τα πράγματα που, όπως ανέφερε ο Ράμσφελντ, νομίζουμε πως γνωρίζουμε αλλά αποδεικνύεται ότι δεν ξέραμε τελικά. Από τις κρίσιμες αποφάσεις στην αρχή της καριέρας του, που ενδεχομένως, του στέρησαν την πορεία προς την προεδρία της Αμερικής μέχρι τον πόλεμο στο Ιράκ και τις παρεμβάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ανατολή, το φιλμ επιχειρεί να ανακαλύψει την άγνωστη ιστορία, της οποίας μάρτυρας ήταν ο Ράμσφελντ, και να τον πιέσει να την αποκαλύψει.

Το αποτέλεσμα δεν είναι τόσο πετυχημένο όσο θα ήθελε ο Μόρις, ίσως επειδή εκτός Αμερικής ο αντίκτυπος αυτών των αποκαλύψεων δεν είναι πλέον τόσο ισχυρός όσο ήταν πριν (ας πούμε) δέκα χρόνια, ίσως επειδή και ο Ράμσφελντ αποδεικνύεται αρκετά μπερδεμένος για να δώσει μια σαφή απάντηση. Για παράδειγμα, κάποια στιγμή, ο Μόρις αναρωτιέται γιατί δεν δόθηκε ποτέ η εντολή να σκοτωθεί ο Σαντάμ. Ο Ράμσφελντ του απαντάει ότι «η Αμερική δεν δολοφονεί ηγέτες ξένων χωρών». Τότε ο σκηνοθέτης αναρωτιέται πώς εξηγούνται οι τόσες επιχειρήσεις για την αιχμαλώτισή του και οι παράπλευρες απώλειες. «Αυτές ήταν πράξεις πολέμου», θα απαντήσει αποστομωτικά ο Ράμσφελντ.

Παράλληλα, προς το τέλος της συνέντευξης (ο Ράμσφελντ κοιτάει κατάματα την κάμερα σε όλη την διάρκεια), θα υπάρξει ακόμα και παρανόηση της ίδιας της έννοιας του «unknown known». Μήπως, αφορά τελικά αυτά που νομίζουμε ότι δεν ξέρουμε, αλλά απλά επιλέγουμε να αγνοούμε; Ο Μόρις δεν δίνει απαντήσεις, ούτε φωτίζει την προσωπικότητα του Ράμσφελντ αλλά τουλάχιστον δίνει αρκετά στοιχεία για να υπογραμμίσει το μπέρδεμα ενός ανθρώπου και ενδεχομένως μιας ολόκληρης χώρας. Οκ, το έχουμε ξαναδεί. Παραμένει, όμως, εξαιρετικά καλοφτιαγμένο. (3*/5)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...