Παρασκευή 29 Νοεμβρίου 2013

"Παρακαλώ, ακολουθήστε τις οδηγίες"

Άλλες εμφανίζονται ως απλές υποδείξεις. Άλλες ως επιτακτικές κατευθύνσεις. Και άλλες ως ξεκάθαρες εντολές, που θα καθορίσουν την επιβίωση ή τον αφανισμό του ήρωα. Οι οδηγίες εμφανίζονται παντού στις ταινίες, είτε ως στοιχεία του περιβάλλοντος είτε ως σειρές σε ένα δυσανάγνωστο σημείωμα, και το αν θα τις ακολουθήσει ο χαρακτήρας ή όχι αποτελεί το κρίσιμο σημείο των περισσότερων σεναρίων. Από τις κρυμμένες εντολές στο "They Live" του Carpenter (φωτό) και τις απειλές της κακιάς Μάγισσας της Δύσης στον "Μάγο του Οζ" μέχρι τα μανιφέστο της Μαρίας Αντουανέτας και τα μυστηριώδη μηνύματα που λάμβαναν οι ήρωες των Giallo ταινιών, οι οδηγίες έχουν το δικό τους κομμάτι στο κινηματογραφικό πάνθεον. Το Frame Game παρουσιάζει μόνο ένα μικρό κομμάτι της ιστορίας τους. Εσύ θα τις ακολουθήσεις ή θα τις αψηφήσεις; Η ευθύνη  είναι όλη δική σου.

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Festival Review: Hard To Be A God (Trudno Byt Bogom) του Aleksei German

Όταν βλέπεις επιτέλους ένα project να ολοκληρώνεται μετά από 30 χρόνια (ειδικότερα, όταν προέρχεται από μια τόσο εικονική και ανυπότακτη φωνή του Ρώσικου κινηματογράφου όπως ο Αλεξέι Γκέρμαν) δεν μπορείς να είσαι και πολύ αντικειμενικός. Μπορεί ο σκηνοθέτης να πέθανε πριν προλάβει να δει το έργο του ολοκληρωμένο, όμως, πλέον το φιλμ είναι έτοιμο προς την διεθνή του κυκλοφορία, φρέσκο από την παγκόσμια πρεμιέρα του στο (κάπως δεύτερο, είναι η αλήθεια) φεστιβάλ της Ρώμης.

Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Thor: The Dark World - Εντυπώσεις από το νέο επεισόδιο του Marvel Cinematic Universe

Υποθέτω ότι είναι αναμενόμενο πλέον το γεγονός ότι μερικά φιλμ του κινηματογραφικού σύμπαντος της Μarvel δεν θα λειτουργούν τόσο καλά όσο άλλα (όπως συμβαίνει και σε μία σειρά comics, άλλωστε, με την ποιότητα των τευχών συνήθως να παρουσιάζει αυξομειώσεις). Το "Thor: The Dark World" είναι όντως ο φτωχός συγγενής του Marvel Cinematic Universe και οι συγκρίσεις με το Iron Man 2 είναι αναπόφευκτες, όπως και οι συζητήσεις σχετικά με το ποια ταινία από τις δύο είναι το χαμηλότερο σημείο της "Avengers" εποποιίας (αφήνω έντεχνα το The Incredible Hulk εκτός εξίσωσης γιατί, πού να χτυπιέστε - δεν ήταν τόσο κακό όσο θέλουν να το παρουσιάζουν πολλοί).

Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013

#Tiff54 Review Ταινία Λήξης: Nebraska (2.5*/5)

Αν έχεις εντύπωση ότι άρχισες να βλέπεις όλο και πιο πολλά ασπρόμαυρα φιλμ τελευταία, δεν έχεις άδικο. Από την Frances Ha και το A Field In England μέχρι τo Tabu και το Ida, τα τελευταία δύο χρόνια παρουσίασαν μια έξαρση ασπρόμαυρων καλλιτεχνικών φιλμ, που, η αλήθεια είναι, δεν αιτιολογούσαν όλα επαρκώς την χρήση της ασπρόμαυρης φωτογραφίας. Το Nebraska του Alexander Payne είναι το τελευταίο μέλος του συνόλου και, παράλληλα, η ταινία που έκλεισε κι επίσημα το 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και που προκάλεσε την "γκρίνια" αυτού του κειμένου.

#Tiff54 Review: Ida (3.5*/5)

Πόσα ασπρόμαυρα, στυλιζαρισμένα έχουμε δει τελευταία; Άπειρα, θα απαντήσω με πρόχειρους υπολογισμούς, όμως, όσο οι εικόνες τους έχουν δύναμη, δεν πρόκειται να διαμαρτύρομαι. Η Ida του Pawel Pawlikovski, η ταινία με την οποία για πρώτη φορά σκηνοθετεί στην μητρική του γλώσσα, δεν κάνει κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί: Καθολική εκκλησία, Εβραίοι, o κομμουνισμός στην Πολωνία, οι εφιάλτες του Β' παγκοσμίου πολέμου, η αγωνιώδης αναζήτηση μιας νέας κοπέλας για να βρει τους τάφους των γονιών της. Αλλά και μια υπέροχη ύπαρξη, ένα πρόσωπο που στοιχειώνει με την ομορφιά του τα ασπρόμαυρα κάδρα.

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

#Tiff54 Review: Ο εγωιστής γίγαντας / The Selfish Giant (3.5*/5)

Ο "εγωιστής γίγαντας" δεν είναι ένα παιδικό παραμύθι, παρά το γεγονός ότι φέρνει στο μυαλό πολύ ελαφριά την ομώνυμη ιστορία του Όσκαρ Γουάιλντ. Από την άλλη, ο "εγωιστής γίγαντας" δεν είναι και μια ζοφερή, μίζερη αγγλική ιστορία, παρά το γεγονός ότι ασχολείται με την τάξη που γέννησε την πλειοψηφία των εικονικότερων βρετανικών ιστοριών. Αυτό, όμως, που είναι σίγουρο είναι ότι ο "Εγωιστής γίγαντας" είναι μια πολύ δυνατή ιστορία ενηλικίωσης, που εντυπωσιάζει με την ψυχραιμία της ακόμα κι όταν τα πράγματα ξεφεύγουν στην κλίμακα του δράματος.

Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

#Tiff54 Review: Ο άγνωστος της λίμνης / Stranger by the lake (4*/5)

 
Φαίνεται ότι ο Ξαβιέ Ντολάν δεν σκηνοθέτησε το μοναδικό Gay Hitchcock φιλμ της χρονιάς. Ήδη από το τμήμα Un Certain Regard των Καννών είχε προηγηθεί ο "Άγνωστος της λίμνης" του Αλάν Γκιροντί, μία ταινία που όχι μόνο ξεχώρισε αλλά κατάφερε να φύγει και με το βραβείο σκηνοθεσίας του τμήματος. Η πρότερη φιλμογραφία του Γκιροντί κινούταν περισσότερο σε σουρεαλιστικά ή αμιγώς κοινωνικά μονοπάτια, οπότε η αλλαγή πλεύσης ήταν, πέρα από έκπληξη, και μια απόδειξη της ικανότητας του σκηνοθέτη να μην μένει στάσιμος στα ίδια μονοπάτια.

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2013

#Tiff54 Quick Reviews: Είναι όλα τόσο ήρεμα / Ιt’s All So Quiet (3,5*/5) και Παλιά, ζούσα στο σκοτάδι / I used to be darker (2*/5)

H σημερινή μέρα του φεστιβάλ βλέπει δύο ταινίες από το Φεστιβάλ Βερολίνου να κάνουν την ελληνική τους πρεμιέρα, οι οποίες αφηγούνται δύο διαφορετικές προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που προσπαθούν να ξεφύγουν από το παρελθόν τους. Οι περιπτώσεις του Χέλμερ και της Ταρίν δεν έχουν πολλά κοινά σημεία, όμως, ο διακριτικός τρόπος αφήγησης της Νανούκ Λέοπολντ και του Ματ Πόρτερφιλντ αντίστοιχα δημιουργεί δύο μικρά προσωπικά φιλμ, που, δυστυχώς, δεν πετυχαίνουν σε ίδιο βαθμό τον στόχο τους.

#Tiff54 Review: Αιθέριες γυναίκες των Μάρι του λιβαδιού / Celestial Wives of the Meadow Mari (3*/5)

Κάτι τύπισσες προσπαθούν να καλέσουν εραστές μέσα από παγανιστικές τελετές. Μια άλλη κοπέλα, τόλμησε να "επιδοθεί σε σεξουαλικές πράξεις" δίπλα στο ιερό δέντρο και πρέπει να ζητήσει την συγχώρεσή του. Μια νεαρή γυναίκα που ονομάζουν "κόρη του ανέμου" θέλει να βοηθήσει έναν νεαρό άντρα να ζευγαρώσει. Μια επίδοξη σοπράνο καταδιώκεται από ένα ζόμπι που έστειλε αυτός που την ποθεί αλλά δεν μπορεί να έχει. Μια μάγισσα καταριέται την γυναίκα του άντρα που επιθυμεί να κατοικήσει ένα πουλί του δάσους στο... φαντάζεστε.

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

#Tiff54 Quick Reviews: Σκληρή Νύχτα / Concrete Night (3.5*/5) και Ραγισμένα Όνειρα / The Broken Circle Breakdown (3*/5)

Από την μια πλευρά, έχουμε ένα ολοκαίνουριο φινλανδικό φιλμ (ξεκίνησε πριν λίγες μέρες να προβάλλεται στη Φινλανδία) και, από την άλλη, μια ταινία που έρχεται στο φεστιβάλ στα πλαίσια της υποψηφιότητάς της για το βραβείο LUX του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Το μεν πρώτο είναι ένα αυστηρό, στυλιζαρισμένο ασπρόμαυρο δράμα ενώ το δεύτερο ένα παραδοσιακό, συγκινητικό φιλμ που (ας το παραδεχτούμε) φλερτάρει με το μελόδραμα. Και τα δύο έχουν τις αρετές τους, οπότε πάμε να δούμε επιγραμματικά τι έχει να προσφέρει το καθένα.

#Tiff54 Review: Φωτίζεις τη Νύχτα / Thou Gild'st the even (4*/5)

Στο χωριό του Τσεμάλ τα πάντα είναι φυσιολογικά. Εκτός από γεγονός ότι ο ίδιος περνάει μέσα από τους τοίχους. Και ότι ο γιατρός του κλαίει δάκρυα από αίμα. Και ότι η δασκάλα του είναι αόρατη και φαίνεται μόνο το είδωλό της στον καθρέφτη. Και ότι ένας φίλος του πυροβολά με τα χέρια. Κι ότι ένας άλλος είναι γίγαντας. Και η γυναίκα που αγαπά είναι τηλεκινητική. Κι ότι μια άλλη κοπέλα μόλις χτυπάει παλαμάκια...

#Tiff54 Review: Το μεγάλο τετράδιο / Le Grand Cahier (3.5*/5)

Δύο δίδυμα αδέρφια στα σύνορα της Ουγγαρίας, κατά την διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου, φορτώνονται από την μητέρα τους με το ζόρι στην παράξενη (και ανάποδη) γιαγιά τους, όσο υπόσχονται στον πατέρα τους να γράφουν κάθε μέρα τι τους συμβαίνει σε ένα μεγάλο σχολικό τετράδιο. Πόσο δύναμη κουβαλά τελικά η νικητήρια ταινία του φετινού φεστιβάλ του Karlovy Vary;

Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

#Tiff54 Review: Ένας πύργος στην Ιταλία / A Castle In Italy (2.5*/5)

Έχει γίνει κάπως trend στο φεστιβάλ φέτος να βλέπουμε ταινίες που εμφανίζουν ενδιαφέρον και δυνατά σημαία, μαζί με επίσης ισχυρά μειονεκτήματα και το A Castle In Italy της Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι δεν ξεφεύγει από τον κανόνα. Σαφώς ανάλαφρο επιφανειακά αλλά με πλήθος δραματικών γεγονότων στο σενάριο και εμπνευσμένο κατά κόρον από τις προσωπικές εμπειρίες της ίδιας της Τεντέσκι, το φιλμ παρουσιάζει σπιρτάδα κι έξυπνες στιγμές αλλά και ξεκάθαρα δείγματα γαλλικής υστερίας.

#Tiff54 Review: Αγόρια από τα ανατολικά / Eastern Boys (3*/5)

Αυτό που ο καθένας οφείλει να αναγνωρίσει στο Eastern Boys είναι ότι είναι μια ταινία που ξεκινάει από κάτι απλό και λιτό για να αναπτυχθεί στην πορεία του και να εξελιχθεί σε κάτι άλλο, περισσότερο φιλόδοξο και πολυεπίπεδο. Χωρισμένο σε τέσσερα διακριτά κεφάλαια, με διαφορετικό ύφος το καθένα και εξερευνώντας μια διαφορετική δυναμική, το Eastern Boys είναι όντως κάτι πολύ ενδιαφέρον και πρωτότυπο, ας μπορούσε μόνο να διατηρήσει την ίδια ένταση σε κάθε κεφάλαιο...

#Tiff54 Review: Κελί από χρυσάφι / La Jaula de Oro (3.5*/5)

Έχω καταλήξει ότι η πραγματική δύναμη του μεξικανικού σινεμά κρύβεται στις εφηβικές ιστορίες του. Είτε πρόκειται για μια ιστορία σεξουαλικής αφύπνισης όπως το "Θέλω και την μαμά σου" του επίκαιρου Αλφόνσο Κουαρόν, είτε για την προσπάθεια ενός παιδιού να συμφιλιωθεί με την τραγωδία και τα "τέρατα" του παρόντος ενός φιλμ του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο ("Λαβύρινθος του Πάνα", "Η Ράχη του Διαβόλου"), δεν μπορώ να σκεφτώ μεξικανική ταινία που να μου έχει αρέσει και να μην έχει στο επίκεντρο μία ιστορία ενηλικίωσης ή έστω ένα παιδί που πρέπει να έρθει αντιμέτωπο με έναν σκληρό, ενήλικο κόσμο.

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

#Tiff54 Quick Reviews: Ένα ξόρκι για να διώξεις το σκοτάδι (2,5*/5) / Η αποδόμηση (3,5*/5)

Ύστερα από ένα γεμάτο πρώτο Σαββατοκύριακο, το 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης συνεχίζει να προσφέρει αμέτρητες επιλογές. Σήμερα, Δευτέρα. βρίσκουμε στο πρόγραμμα τόσο την επιστροφή του Σεμπαστιέν Πιλότ (μετά τον πολύ καλό "Le Vendeur") αλλά και ένα άκρως καλλιτεχνικό φιλμ, για όσους έχουν βαρεθεί τις παραδοσιακές, αφηγηματικές νόρμες. Όλες τις πληροφορίες για το Φεστιβάλ, θα τις βρεις ακριβώς εδώ (ανανεώνεται συνεχώς).

#Tiff54 Review: Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά (3*/5)

Μπορεί ο Χρήστος Στέργιογλου να αναδειχθεί στην χαρακτηριστικότερη μορφή του σύγχρονου ελληνικού σινεμά; Από την στιγμή που εμφανίστηκε στον "Κυνόδοντα", ο ηθοποιός έχει ταυτιστεί με εκείνον τον μέσο Έλληνα, τον ανώνυμο, που κουβαλά πάνω του την μιζέρια της σύγχρονης Ελλάδας, όσο ο ίδιος προσπαθεί με διάφορα μέσα (πολλές φορές παράδοξα) να ξεπεράσει την κρίση και το κάθε του πρόβλημα. Ακόμα και αν η περσόνα του στην "Αιώνια επιστροφή" αποκτά ονοματεπώνυμο, η ουσία παραμένει η ίδια. Είναι τα χαρακτηριστικά του προσώπου του που κουβαλούν από μόνα τους τόσο την θλίψη όσο και την πονηριά ή απλά η ικανότητα ενός ηθοποιού να μεταδίδει τόσα πολλά πράγματα με μία μόνο ματιά;

#Tiff54 Review: Πατέρας και γιος / Like father, like son (4*/5)

Αυτό που αγαπώ περισσότερο σε μία ταινία, είναι να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο αντικειμενική, χωρίς όμως να φαίνεται υπερβολικά ψυχρή ώστε να με αποκλείσει. Αρκεί να είναι αρκετά ειλικρινής ώστε να με πείσει για την αυθεντικότητά της, χωρίς να νιώθω ότι μου υπαγορεύει στο αυτί τι θα πρέπει να νιώσω σε κάθε στιγμή ή πότε πρέπει να γελάσω ή να χύσω ένα δάκρυ.

Ο Χιροκάζου Κορε-Έντα είναι ο σκηνοθέτης που νομίζω ορίζει τα παραπάνω. Οι ταινίες του πάντα είναι βαθιά κοινωνικές, με έμφαση στο νεότερο ηλικιακά κομμάτι της ιαπωνικής κοινωνίας, θίγοντας θέματα πολύπλοκα και επώδυνα με πολύ προσεκτικό τρόπο και φωτίζοντας πτυχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς που προκαλούν ηθικά διλήμματα και καθόλου εύκολες κρίσεις. Η ζωή στις ταινίες του Κορε-Έντα είναι δύσκολη και γεμάτη γκρίζες πτυχές, όμως, η αισιοδοξία είναι το ίδιο σημαντικό κομμάτι της όσο και οι κακουχίες.

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

#Tiff54 Review: Κινήσεις στο σκοτάδι / Night Moves (3.5*/5)

Το κύριο θέμα συζήτησης που προέκυψε μετά την προβολή του "Night Moves" ήταν το εξής: Πόσο εύκολο είναι να παρεξηγηθεί η αποτύπωση ενός ηλίθιου χαρακτήρα για κακοπαιγμένη, άστοχη ερμηνεία του ηθοποιού που τον ερμηνεύει και το αντίστροφο; Οι ήρωες του Night Moves δεν είναι και οι πιο συμπαθητικοί ήρωες, ούτε πρόκειται να βρουν το κοινό συμμέτοχους στον αγώνα τους. Πολύ πιθανό να εκνευρίσουν και μεγάλο μέρος του. Αυτό τουλάχιστον, είδα να συμβαίνει με όσους παρακολουθήσαμε την ταινία στην Βενετία και το θεωρώ πολύ λογικό να συνεχίσει να συμβαίνει όταν η ταινία αρχίσει να προβάλλεται κανονικά στους (αμερικανικούς και διεθνείς) κινηματογράφους. 

#Tiff54 Review: Miss Violence (3.5*/5)

Μία τυπική ελληνική οικογένεια. Τα γενέθλια ενός εντεκάχρονου κοριτσιού. Μία αυτοκτονία που έρχεται από το πουθενά. Και, το κυριότερο, τα μυστικά πίσω από τις κλεισμένες πόρτες που ενισχύουν την εικόνα μιας ευτυχισμένης (;) ζωής. 

#Tiff54 Review: Suzanne (2.5*/5)

Όταν η ταινία ξεκινά, βλέπουμε την μικρή Suzanne να ετοιμάζεται για μια θεατρική σχολική παράσταση.  Ο πατέρας της και η αδερφή της έχουν ήδη καθίσει στο κοινό για να την παρακολουθήσουν και το χαριτωμένο θέαμα που ακολουθεί χαρίζει σε όλους μια ευχάριστη διάθεση. Όταν, όμως ,πέφτει ο τίτλος αρχής, η Suzanne είναι ήδη στις τελευταίες τάξεις του σχολείου και η διευθύντρια δεν έχει τα καλύτερα νέα για να μεταφέρει στον πατέρα της. Η Suzanne είναι έγκυος και σκοπεύει να κρατήσει το παιδί «γιατί έτσι». Στην αμέσως επόμενη σκηνή, το παιδί έχει ήδη γεννηθεί και δεν γίνεται κουβέντα για το ποιος είναι ο πατέρας. Έχουν ήδη περάσει από την αρχή γύρω στα δέκα χρόνια μέσα σε λιγότερα από δέκα λεπτά.

Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

#Tiff54 Review: Παράδεισος της ελπίδας / Paradies: Hoffnung (2.5*/5)

Κατά την διάρκεια της περσινής χρονιάς, ο Ulrich Seidl παρουσίασε σε όλη την Ευρώπη την τριλογία του σχετικά με τον "Παράδεισο", ή αλλιώς τον τρόπο με τον οποίο έψαχναν παράλληλα την ευτυχία τρεις γυναίκες της ίδιας οικογένειας. Στο Paradise: Love, η Teresa έψαχνε την αληθινή αγάπη στις ακτές της Κένυα κάνοντας διακοπές, στοParadise: Faith, η αδερφή της Teresa, Anna Maria, προσπαθεί να φέρει με τον Σταυρό στο χέρι (κυριολεκτικά) τον κόσμο στον ίσιο δρόμο, περνώντας τις ημέρες των διακοπών της κάνοντας τον ιεροκήρυκα από πόρτα σε πόρτα. ΤοParadise: Hope, κλείνει την τριλογία, ακολουθώντας την κόρη της Teresa, που όσο εκείνη απουσιάζει στην Κένυα, περνάει τις διακοπές της σε μία κατασκήνωση απώλειας βάρους και ερωτεύεται τον πολύ μεγαλύτερό της γιατρό της κατασκήνωσης.

#Tiff54 Review: Ο Τομ στην Φάρμα / Tom à la Ferme (4*/5)

Στα 24 του χρόνια, ο Ξαβιέ Ντολάν έχει ήδη να επιδείξει μια φιλμογραφία τεσσάρων ταινιών, σχόλια για την αλαζονική συμπεριφορά του, επικριτές που δεν βρίσκουν ουσία στο έργο του και φανατικό κοινό που εξαίρει την ομορφιά των εικόνων του! Τα παραπάνω σίγουρα δεν μπορούν να θεωρηθούν μικρή υπόθεση για τον νεαρό Καναδό, που αναλαμβάνει αμέτρητους ρόλους σε κάθε παραγωγή μπροστά και πίσω από την κάμερα - στο "Tom à la Ferme" του αποδίδεται μέχρι και η... "σύλληψη των κοστουμιών" (!) - προσπαθώντας πάντα να παρουσιάσει μία ιστορία, της οποίας η δύναμη βασίζεται κυρίως στις εικόνες.

#Tiff54 Το παράξενο χρώμα που έχουν τα δάκρυα του κορμιού σου / L’Étrange Couleur des larmes de ton corps (3.5*/5)

Κάθε χρόνο στο φεστιβάλ υπάρχει μια ταινία που ξεχωρίζει από το κοινωνικό φεστιβαλικό mainstream και το μινιμαλιστικό, παγκόσμιο δράμα. Μία ταινία που είναι τόσο καθαρόαιμα genre που ξεχωρίζει από μίλια και αυτομάτως γίνεται το αξιοπερίεργο της διοργάνωσης. Πρόπερσι ήταν το «Beast» του Boe. Πέρυσι ήταν το «Berberian Sound Studio» του Peter Strickland. Και φέτος είναι η δεύτερη δουλειά των δημιουργών του «Amer», με τον τίτλο κατευθείαν από τα 70ς «Το παράξενο χρώμα που έχουν τα δάκρυα του κορμιού σου».

#Tiff54 Review Ταινία Έναρξης: Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί / Only lovers left alive (4*/5)

Όταν ξεκινούν να πέφτουν οι τίτλοι της αρχής του "Only Lovers Left Alive" (που ξεκινούν με ένα περίοπτο "Jeremy Thomas Presents", που επαναφέρει στην μνήμη την επίσκεψη του εκκεντρικού και ανορθόδοξων επιλογών παραγωγού μερικά χρόνια πριν στο Φεστιβάλ), βλέπουμε μια πανοραμική άποψη του ουρανού. Μέχρι να φτάσουμε, όμως, στο τέλος, τα αστέρια αρχίζουν να θολώνουν και να περιστρέφονται σαν ένα παλιομοδίτικο πικ-απ, καθώς μετατρέπονται σταδιακά σε σημάδια πάνω σε έναν δίσκο που γυρίζει, όπως και το πλάνο της Εύας (Tilda Swinton) σε ένα παλιό σπίτι στην Ταγγέρη, όπως και το πλάνο του Αδάμ (Tom Hiddleston), αραγμένου στον καναπέ του στούντιό του στο Ντιτρόιτ. Αυτό το περιστροφικό πλάνο είναι ένα μοτίβο στο οποίο ο Τζάρμους θα επιστρέψει συχνά κατά την διάρκεια της ταινίας, αρκετές φορές ώστε να υποδηλώσει πως η χρήση του δεν είναι τυχαία.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...