Η Κέισι είναι μια αντιδραστική αλλά πανέξυπνη έφηβη, η οποία έχει μάθει από τον πατέρα της ότι στην ζωή μάχονται δύο λύκοι. Ο ένας είναι η απαισιοδοξία και το σκοτάδι και ο άλλος η ελπίδα και το όνειρο για το αύριο. Ποιον από τους δύο λοιπόν θα επιλέξει να "ταΐσει", όταν στον δρόμο της βρεθεί μια μαγική... κονκάρδα, η οποία της ανοίγει κυριολεκτικά την πόρτα για έναν ολόκληρο, καινούριο μαγικό κόσμο;
Παρασκευή 29 Μαΐου 2015
Δευτέρα 25 Μαΐου 2015
Cannes Watch 2015: Σημειώσεις από το 68ο Φεστιβάλ των Καννών
Τις τελευταίες 12 μέρες, το Frame Game παρακολουθούσε τις εξελίξεις του φετινού φεστιβάλ των Καννών, κρατώντας σημειώσεις για τους επόμενους, κινηματογραφικούς μήνες και ανανεώνοντας την επιθυμητή watchlist του με ταινίες από όλα τα παράλληλα τμήματα. Τελικά, την Κυριακή το βράδυ, δόθηκαν τα βραβεία της τελετής λήξης με μεγάλο νικητή, μάλλον απρόσμενα, το "Dheepan" του Jacques Audiard αλλά και τον Γιώργο Λάνθιμο να λαμβάνει το βραβείο της επιτροπής (την τρίτη καλύτερη διάκριση, βασικά) για το "The lobster" του με μεγάλη χαρά. Ακολουθεί ολόκληρη η λίστα των βραβείων, όπως αναρτήθηκε στο επίσημο site του φεστιβάλ (http://bit.ly/1Kfl0bq)
Χρυσός Φοίνικας: DHEEPAN του Jacques AUDIARD
Grand Prix: SAUL FIA (SON OF SAUL) του László NEMES
Βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας: HOU Hsiao-Hsien για το NIE YINNIANG (THE ASSASSIN)
Βραβείο καλύτερου σεναρίου: Michel FRANCO για το CHRONIC
Βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας εξ-ημισείας: Emmanuelle BERCOT για το MON ROI της MAÏWENN / Rooney MARA για το CAROL του Todd HAYNES
Βραβείο καλύτερης ανδρικής ερμηνείας: Vincent LINDON για το LA LOI DU MARCHÉ (THE MEASURE OF A MAN) του Stéphane BRIZÉ
Βραβείο της επιτροπής: THE LOBSTER του Γιώργου ΛΑΝΘΙΜΟΥ
Χρυσός Φοίνικας μικρού μήκους: WAVES '98 του Ely DAGHER
Ας περιμένουμε τώρα αρκετούς μήνες μέχρι να δούμε τελικά τις εν λόγω ταινίες, damn. Μέχρι τότε, ας δούμε αναλυτική τις σημειώσεις της κάθε ημέρας, όπως αναρτήθηκαν στη σελίδα του Frame Game στο facebook.
Ετικέτες
68th Cannes Festival,
Αφιερώματα
Παρασκευή 15 Μαΐου 2015
Movie Review: "Mad Max: Fury Road" του George Miller
Δεν ξέρω αν είναι sequel, αν είναι reboot, αν είναι απλά μια ιστορία που εμπνέεται από την κινηματογραφική κληρονομιά του Mad Max και δεν με αφορά κιόλας. Στο "Mad Max: Fury Road", ο Geοrge Miller ουσιαστικά άντλησε από το σύμπαν του τρελού Max τα κυριότερα (αλλά ετερόκλιτα) στοιχεία του και τα ενσωμάτωσε όλα σε ένα οργανικό (και οργιαστικό) σύνολο, δημιουργώντας το πιο πλήρες mad max όλων. Εδώ υπάρχει και η προσωπική ιστορία του πρώτου φιλμ, η δομή της ταινίας ως μια ουσιαστικά κούρσα όπως και στο δεύτερο φιλμ, ακόμα και η ιδέα των χαμένων παιδιών από το τρίτο και πιο αμφισβητήσιμο φιλμ της σειράς. Μόνο που εδώ η ουτοπία παραμένει μια χίμαιρα κρυμμένη μέσα σε ένα παρηκμασμένο βασίλειο, στο οποίο οι κάτοικοι εξακολουθούν να κάνουν τα πάντα για την βενζίνη (αλλά, πλέον, και το νερό ή, αλλιώς, aqua cola), όπως έχουμε συνηθίσει στον βίαιο κόσμο του franchise, όμως, επιπλέον, υπάρχει και ένα δεύτερο επίπεδο που αποκαλύπτει το γεγονός ότι το μόνο που έχει διατηρήσει από τον παλιό πολιτισμό αυτό το σύμπαν είναι η βιομηχανοποίηση του ίδιου του ανθρώπου.
Ετικέτες
Mad Max: Fury Road,
Movie Reviews
Κυριακή 10 Μαΐου 2015
George Miller's Mad Max: The Complete Race
Τα trailers του επερχόμενου "Mad Max: Fury Road" χαρακτηρίζουν τον George Miller ως "Mastermind" ή, σε ελεύθερη απόδοση, ως ιδιοφυή σκηνοθέτη. Και, όντως, ξαναβλέποντας την πρωτότυπη τριλογία, δεν είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει κανείς το γιατί. Το πρώτο Mad Max, παρά τον ελάχιστο προϋπολογισμό του δημιούργησε εξαρχής έναν ολόκληρο κόσμο, κατάφερε να συγκεκριμενοποιήσει ένα ολόκληρο οπτικό στυλ, πραγματοποίησε μερικές από τις πιο τραχείς σκηνές δράσης της εποχής και έδωσε μια υπόσχεση για καλύτερα πράγματα, αν οι συνθήκες το επέτρεπαν. Ευτυχώς, δύο χρόνια μετά, μετά από την απρόσμενη επιτυχία αυτού του παρακλαδιού της grindhouse σκηνής, το οποίο λόγω αυστραλέζικης προέλευσης, ούτε λίγο ούτε πολύ χαρακτηρίστηκε ως oz-ploitation, οι υποσχέσεις έπιασαν τόπο και το πραγματικό αριστούργημα που κρυβόταν στο μυαλό του George Miller κατάφερε να αποκαλυφθεί. Μαζί με αυτό, ένας αφανής ηθοποιός από την Αυστραλία ονόματι Mel Gibson βρήκε το εισιτήριο για το stardom, αμέτρητες ταινίες ανακάλυψαν μια ανεξάντλητη πηγή επιρροής τόσο σε ύφος όσο και σε στυλ και ο μουσικός κόσμος έγινε καλύτερος, αγκαλιάζοντας για πάντα το "We don't need another hero" της Tina Turner.
Παρασκευή 1 Μαΐου 2015
Movie Review: "Avengers: Age of Ultron"
Όταν ο Τόνι Σταρκ δημιουργεί τον "Ultron" (στην ταινία θα τον ακούσεις ως Άλτρον αλλά για όλους όσοι μεγαλώσαμε με τις ελληνικές μεταφράσεις της ΜΑΜΟΥΘ ΚΟΜΙΞ και της Καμπανάς Hellas θα είναι πάντα ο Ούλτρον), ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης που αποκτά την δική του ατζέντα, άθελά του απελευθερώνει στον κόσμο μία από τις μεγαλύτερες απειλές που συνάντησε ποτέ. Ναι, αυτό σημαίνει ότι οι Εκδικητές, η ομάδα που αποτελείται από τον Captain America, τον Thor, την Black Widow, τον Hulk, τον Hawkeye και, φυσικά, τον Iron Man, θα χρειαστεί και πάλι να ενώσουν τις δυνάμεις τους, όσο επιπλέον σκοτεινές δυνάμεις συνεχίζουν να συντάσσονται και νέοι ήρωες (;) με υπερδυνάμεις αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους στον νέο, μετά την καταστροφή της Νέας Υόρκης (που είδαμε στο πρώτο φιλμ της σειράς) και την διάλυση της S.H.I.E.L.D (όπως είδαμε στο "Captain America: The Winter Soldier"), κόσμο.
Ετικέτες
Avengers: Age of Ultron,
Movie Reviews
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)