Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Τα 10 καλύτερα disneyτράγουδα ever. (Μην ρωτήσεις πόσων χρονών είμαι).

Είναι φανερό ακόμα και στις πέτρες ότι είμαστε μέγιστοι φαν των ταινιών κινουμένων σχεδίων της Disney. Όταν λοιπόν, μια ήρεμη κατά τα άλλα βραδιά ξεκίνησε ένα ανελέητο ποστάρισμα disney τραγουδιών από την @silentniobe στη σελίδα της στο facebook, ήταν θέμα χρόνου να συμβεί το αναπόφευκτο. Υπό την αυστηρή ματιά του @ZlatkoGr και την καθοδήγηση του πνεύματος του ίδιου του Walt Disney (ναι, καλά) αποφασίσαμε να αραδιάσουμε τα αγαπημένα μας τραγούδια, να τα αξιολογήσουμε απόλυτα αυστηρά και να ξεχωρίσουμε τα δέκα καλύτερα. Στην αρχή, το bootcamp του ντιεξομπλογκ πέρασαν 32 τραγούδια και με πόνο ψυχής περιορίστηκαν μόλις στα 12. To Cruela De Vil από τα 101 σκυλιά της Δαλματίας (1961) και το Part Of your world από την Μικρή Γοργόνα (1989) ήταν τα δύο τελευταία τραγούδια που έμειναν εκτός της δεκάδας, αν και είμαι σίγουρος ότι σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, ένα ντιεξομπλογκ θα εξισορρόπησε την αδικία. Με δάκρυα συγκίνησης, τα δέκα καλύτερα disneyτράγουδα είναι:

Οι Avengers, o Joss Whedon και η αποθέωση της απενοχοποιημένης περιπέτειας


Έχεις τις προσδοκίες στον Θεό, είσαι έτοιμος για την μεγάλη απογοήτευση από το hype τεσσάρων και χρόνων, μπαίνεις στην αίθουσα του κινηματογράφου σαν γνήσιο fanboy και 142 λεπτά μετά, μάντεψε. Χρειάζεσαι οπωσδήποτε οξυγόνο για να αντέξεις το σοκ από τον ενθουσιασμό του τελικού αποτελέσματος. Ναι, χωρίς πολλές περιστροφές, οι Avengers του Joss Whedon είναι ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει ποτέ στον τομέα της super-hero fantasy στην μεγάλη οθόνη και μάλλον γενικότερα στον τομέα της action ταινίας τα τελευταία χρόνια. Και με διαφορά κάποιων επιπέδων μάλιστα.

Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Cannes 2012: Χίλιοι auters χωράνε.

Όπως λέει και μια παλιά κινεζική παροιμία, "χίλιοι auteurs χωράνε" και οι φετινές Κάννες βάλθηκαν να αποδείξουν ότι ένα φεστιβάλ δεν πρόκειται να φανεί υπερφορτωμένο, όσα μεγάλα ονόματα κι αν στριμωχτούν στις θέσεις του διαγωνιστικού και των παράλληλων προγραμμάτων του. Αγνοώντας (σχεδόν) τους πρωταγωνιστές και δίνοντας βάση περισσότερο στους ενορχηστρωτές-σκηνοθέτες κάθε ταινίας, το ντιεξομπλογκ στήνει την τελείως προσωπική του αξιολογική λίστα προσμονής για το διαγωνιστικό, ξεχωρίζει (με δυσκολία) τις 5 ταινίες του διαγωνιστικού για τις οποίες ο χρόνος φαίνεται να κυλά λίγο πιο αργά (ελαφρά υπερβολή alert) και εκείνες των παράλληλων προγραμμάτων που φαίνεται να ξεχωρίζουν ανάμεσα στις υπόλοιπες (όχι απαραίτητα για τους σωστούς λόγους) δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες για μελλοντικές απογοητεύσεις και ανατροπές προγνωστικών. Την μισή μαγεία του σινεμά, δηλαδή.

Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

Ριβιουπόστ #4/2012: Το Μικρό Σπίτι στο Δάσος και οι επανεκδόσεις (Ναι, ένα ακόμη ποστ λατρείας για το Cabin In the Woods).

Και μόνο η προβολή ενός Cabin in the woods αρκεί για να φτιάξει έναν κινηματογραφικό μήνα, πόσο μάλλον όταν σε λιγότερο από δύο βδομάδες ο ίδιος mastermind θα παρουσιάσει την κορωνίδα όλων των υπερ-ηρωικών ταινιών, τους Εκδικητές (ή Avengers, αν δεν εκτιμάς την αναφορά στα αγαπημένες μεταφράσεις της Μαμούθ από τα 80ς.) Παράλληλα, παρόλο που το καλοκαίρι είναι η εποχή που μας συνηθίζει σε τέτοιες τακτικές, τις τελευταίες εβδομάδες δύο ιστορικές ταινίες από την Αμερική και μια από τις πιο ξεχωριστές ελληνικές ταινίες της ιστορίας, επέστρεψαν στην μεγάλη οθόνη, δίνοντας την ευκαιρία στην πλειοψηφία των ανθρώπων να τις απολαύσουν με τον τρόπο που τους αξίζει. Αυτό είναι ένα ποστ για το Μικρό Σπίτι στο Δάσος, την Πεντάμορφη και το τέρας, τον Τιτανικό, την Κάλπικη Λίρα και κάποιες άλλες ταινίες που τόλμησαν να εμφανιστούν στο ενδιάμεσο.

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

L' Apollonide, o "Οίκος Ανοχής" του Bertrand Bonello και η ύπουλη δύναμη των εικόνων.

Ανέκαθεν στην φιλμογραφία του Bertrand Bonello υπήρχε έντονη παρουσία του σεξ, της βίας και της γενικότερης παρουσίας γυναικών που υποφέρουν, όπως απέδειξαν περίτρανα ο Πορνογράφος και η Τειρεσία. Παρόλα αυτά, με το τελευταίο του δημιούργημα, τον «Οίκο Ανοχής» και το χαρακτηριστικό όνομα L’ Apollonide, αν και δεν ξεφεύγει από την συνήθη θεματική του, ο Bonello αποφασίζει να διατηρήσει μια περισσότερο ψυχρή, αντικειμενική οπτική και να προσφέρει μία χαλαρά δομημένη ιστορία, αφήνοντας χαρακτηριστικές εικόνες και τις λεπτομέρειες των κάδρων να μεταδώσουν την υποβόσκουσα ένταση, απόφαση που εξ’ αρχής είναι καταδικασμένη να διχάσει αλλά και να προσφέρει σε όσους αποφασίσουν να αφεθούν στην αφήγησή του μία σειρά ιδιαίτερα, τελικά, επιβλητικών και υποβλητικών στιγμιότυπων που στιγματίζουν το μυαλό για πολύ καιρό μετά την ολοκλήρωση της προβολής υπό τους ήχους του Lee Moses.

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

13ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου: Αποτίμηση αυλαίας

Ρίχνοντας αυλαία χθες και στο Θεσσαλονικιώτικo κομμάτι του, το 13ο φεστιβάλ γαλλόφωνου κινηματογράφου ολοκληρώθηκε με 15 ταινίες από την, κυρίως πρόσφατη, γαλλική παραγωγή να ανηφορίζουν βόρεια στην αίθουσα «Παύλος Ζάννας» του Ολύμπιον. Αν και χαρακτηρίστηκε από την έλλειψη ιδιαίτερα δυνατών τίτλων, κατάφερε να προσφέρει κάποιες μικρές εκπλήξεις αλλά και να παρουσιάσει ενδεικτικά τα σημαντικότερα τμήματα της φετινής διοργάνωσης, προσφέροντας παράλληλα την μοναδική ευκαιρία της παρακολούθησης του σπάνιου Dans La Nuit του 1929 στην μεγάλη οθόνη. Αναλυτικά οι εντυπώσεις από τις προβολές του 13ου φεστιβάλ γαλλόφωνου, μετά το άλμα.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...