Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013

#Tiff54 Review: Ένας πύργος στην Ιταλία / A Castle In Italy (2.5*/5)

Έχει γίνει κάπως trend στο φεστιβάλ φέτος να βλέπουμε ταινίες που εμφανίζουν ενδιαφέρον και δυνατά σημαία, μαζί με επίσης ισχυρά μειονεκτήματα και το A Castle In Italy της Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι δεν ξεφεύγει από τον κανόνα. Σαφώς ανάλαφρο επιφανειακά αλλά με πλήθος δραματικών γεγονότων στο σενάριο και εμπνευσμένο κατά κόρον από τις προσωπικές εμπειρίες της ίδιας της Τεντέσκι, το φιλμ παρουσιάζει σπιρτάδα κι έξυπνες στιγμές αλλά και ξεκάθαρα δείγματα γαλλικής υστερίας.

Τα δύο γεγονότα που προκάλεσαν την ταινία ήταν ο θάνατος του αδερφού της Τεντέσκι από AIDS το 2006 και η υιοθεσία του παιδιού της το 2009 με τον τότε σύντροφό της. Αυτό βέβαια που έχει ενδιαφέρον ότι ο Λουίς Γκαρέλ, που ήταν ο τότε σύντροφός της, παίζει το ερωτικό αντικείμενο και στην ταινία (διόρθωση: ένα από τα τρία ερωτικά αντικείμενα της Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι Αδριανού). Σαν να μην έφτανε αυτό, η ηθοποιός που ερμηνεύει την μητέρα της, είναι όντως η μάνα της. Όλο αυτό κάνει σαφέστατα απόλυτα προσωπικό το όλο αποτέλεσμα και αυτό είναι μάλλον το δυνατότερο σημείο της ταινίας.

Αυτό που επίσης είναι πολύ θετικό είναι το γεγονός ότι  μέσα στην αφήγηση συναντά κανείς ιδιαίτερα μεγάλη ποικιλία. Η παρακμή της μπουρζουαζίας, το παρελθόν και το παρόν που ορίζεται από τις συνήθειες του παρελθόντος, η καθολική εκκλησία και οι τρελές απαιτήσεις, το AIDS, η απώλεια, η προσαρμογή και (φυσικά) η αγωνία της έλευσης ενός παιδιού πριν περάσει η κατάλληλη ηλικία. Βέβαια, δεν αποφεύγουμε και τις τυπικές γαλλικές φλυαρίες και υστερίες, που δίνουν στο φιλμ κι ένα υπερφίαλο μαζί με τον εξομολογητικό τόνο. Σε κάποιες στιγμές, η Τεντέσκι δεν φαίνεται να ανοίγεται αλλά απλά να μονολογεί ακατάπαυστα για τον εαυτό της.

Κι ενώ πολλά από τα παραπάνω θέματα τα χειρίζεται ικανά, υπάρχουν στοιχεία που εμφανίζονται από το πουθενά για να εξαφανιστούν το ίδιο απότομα (όπως, για παράδειγμα, η παραπάνω από αδερφική (;) αγάπη της πρωταγωνίστριας με τον αδερφό της). Και σαν να μην έφτανε αυτό, το δεύτερο μέρος ανταλλάζει την αιχμηρότητα της αρχής με γαλλικά κλισέ ρομαντικά μπερδέματα, που πλησιάζουν άθελα την "γυναικουλίστικη" - ή έστω την πιο πεζή - συμπεριφορά.

Παρά τα ελαττώματά της, όμως, η ταινία έχει στιγμές που προκαλεί το γέλιο και μια συνεχή ευθυμία, ακόμα και όταν τα πράγματα γίνονται πολύ δραματικά. Το σημαντικότερο, όμως, είναι το γεγονός ότι  αποτελεί μια πτυχή της ίδιας της σεναριογράφου, σκηνοθέτη και πρωταγωνίστριας, αποκτώντας έτσι μια πηγαία, ακατέργαστη δυναμική.

Η ταινία προβάλλεται σε επανάληψη την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου στις 22:15 στον Τζον Κασσαβέτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...