Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013

#Tiff54 Review: Παράδεισος της ελπίδας / Paradies: Hoffnung (2.5*/5)

Κατά την διάρκεια της περσινής χρονιάς, ο Ulrich Seidl παρουσίασε σε όλη την Ευρώπη την τριλογία του σχετικά με τον "Παράδεισο", ή αλλιώς τον τρόπο με τον οποίο έψαχναν παράλληλα την ευτυχία τρεις γυναίκες της ίδιας οικογένειας. Στο Paradise: Love, η Teresa έψαχνε την αληθινή αγάπη στις ακτές της Κένυα κάνοντας διακοπές, στοParadise: Faith, η αδερφή της Teresa, Anna Maria, προσπαθεί να φέρει με τον Σταυρό στο χέρι (κυριολεκτικά) τον κόσμο στον ίσιο δρόμο, περνώντας τις ημέρες των διακοπών της κάνοντας τον ιεροκήρυκα από πόρτα σε πόρτα. ΤοParadise: Hope, κλείνει την τριλογία, ακολουθώντας την κόρη της Teresa, που όσο εκείνη απουσιάζει στην Κένυα, περνάει τις διακοπές της σε μία κατασκήνωση απώλειας βάρους και ερωτεύεται τον πολύ μεγαλύτερό της γιατρό της κατασκήνωσης.

Περιέργως, για ταινία του Seidl, το Paradise: Hope δεν είναι όσο σκληρό ή απάνθρωπο θα περίμενε κανείς. Ίσως σε αυτό να βοηθά το γεγονός ότι η πρωταγωνίστρια, όντας μικρή, εμπνέει περισσότερο την συμπάθεια του σκηνοθέτη. Αυτό δεν σημαίνει, βέβαια, ότι η ταινία δεν είναι γεμάτη άβολες σκηνές, μιζέρια και μια γενική απογοήτευση προς την νέα γενιά της Γερμανίας ή της Αυστρίας. Οι νέοι της κατασκήνωσης ενδιαφέρονται μόνο για σεξ, γλυκά και πώς να μεθύσουν, χωρίς να έχουν ηθικές αναστολές ή προβληματισμούς. Η Melanie Lenz, μέσα σε όλη αυτή την παρακμή, όντως, είναι ένα άτομο που δίνει ελπίδα για το μέλλον, όμως, εγκλωβίζεται κι εκείνη στις προσταγές του περιβάλλοντός της.

Παράλληλα, σε αντίθεση με τις προηγούμενες ταινίες της τριλογίας, η "Ελπίδα" παραείναι προφανής, χωρίς να έχει πολλά να πει, κάτι που ίσως προδίδεται και από την σύντομη διάρκεια (για Seidl) της ταινίας. Σε τελική ανάλυσή, όμως, ακόμα κι αν δεν είναι το πιο δυνατό κομμάτι της τριλογίας, το Paradise: Hope, κλείνει αποτελεσματικά ένα πολύ ενδιαφέρον πείραμα του Ulrich Seidl, που μαρτυρά το ντοκιμαντερίστικο παρελθόν του, και αφήνει ανοιχτή την πόρτα για το δημιουργικό μέλλον του σκηνοθέτη. 

H ταινία προβάλλεται το Σάββατο 2 Νοεμβρίου στις 22:15 στον Τζον Κασσαβέτη.

Το παρόν κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση της κριτικής της ταινίας από το Φεστιβάλ Βερολίνου, όπου παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...