Παρασκευή 8 Νοεμβρίου 2013

#Tiff54 Review: Ο άγνωστος της λίμνης / Stranger by the lake (4*/5)

 
Φαίνεται ότι ο Ξαβιέ Ντολάν δεν σκηνοθέτησε το μοναδικό Gay Hitchcock φιλμ της χρονιάς. Ήδη από το τμήμα Un Certain Regard των Καννών είχε προηγηθεί ο "Άγνωστος της λίμνης" του Αλάν Γκιροντί, μία ταινία που όχι μόνο ξεχώρισε αλλά κατάφερε να φύγει και με το βραβείο σκηνοθεσίας του τμήματος. Η πρότερη φιλμογραφία του Γκιροντί κινούταν περισσότερο σε σουρεαλιστικά ή αμιγώς κοινωνικά μονοπάτια, οπότε η αλλαγή πλεύσης ήταν, πέρα από έκπληξη, και μια απόδειξη της ικανότητας του σκηνοθέτη να μην μένει στάσιμος στα ίδια μονοπάτια.


Το καλοκαίρι, στις όχθες μιας λίμνης όπου το ψωνιστήρι μεταξύ ανδρών είναι μόνιμη συνήθεια, ο Φρανκ ερωτεύεται παράφορα τον Μισέλ, έναν ελκυστικό, δυναμικό και μοιραία επικίνδυνο άνδρα. Ένα βράδυ, όμως, ο Φρανκ βλέπει τον Μισέλ να δολοφονεί τον πρώην του αλλά αποφασίζει να μην μαρτυρήσει τίποτα. Όσο οι έρευνες της αστυνομίας κινδυνεύουν να αποκαλύψουν την ενοχή (και την απόκρυψη των πληροφοριών), οι δύο άντρες θα μπλεχτούν σε μια βίαιη σχέση που θα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. 

Ήδη από την σύνοψη, γίνεται εμφανές πως ο "Άγνωστος της Λίμνης" είναι ένα καθαρόαιμο θρίλερ, που φιλοδοξεί να βουτήξει εξαρχής σε μια σκοτεινή ιστορία πάθους της queer φιλμογραφίας. Με πλήρη απουσία μουσικής, παρά μόνο με το θρόισμα των φύλλων και τους λοιπούς ήχους της φύσης να εκτελούν χρέη soundtrack, η ταινία ξεκινά από την αρχή να χτίζει ατμόσφαιρα, ανεξάρτητα από την ύπαρξη ή μη σκοταδιού, ακόμα και όταν ο ήλιος αντανακλάται πάνω στα γυμνά σώματα και τίποτα δεν προδίδει τις εγκληματικές σκέψεις ή πράξεις.

Η ηδονή και η εξάρτηση, το πάθος και η ενοχή και όλες οι ενδιάμεσες καταστάσεις δημιουργούν ένα δυναμικό δίπολο ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές, όχι πολύ διαφορετικό από κάτι που θα βλέπαμε από τον Χίτσκοκ ή τον Κλουζό, χωρίς όμως το ετεροφυλοφιλικό ζευγάρι ή τις explicit ερωτικές σκηνές (αν και δεν καλύπτουν τόσο μεγάλο μέρος της ταινίας όσο ακούστηκε - το γυμνό είναι άλλο θέμα). Ο όρος "ερωτικό θρίλερ", επίσης, ίσως και να υποβαθμίζει το φιλμ, καθώς υπάρχει μεν το ερωτικό στοιχείο αλλά σπάνια αποτυπώνεται τόσο φυσικά και ακομπλεξάριστα στην μεγάλη οθόνη. Το σεξ εξάλλου δεν είναι αυτοσκοπός αλλά ένας ακόμη τρόπος επικοινωνίας και εξάρτησης ανάμεσα στον Φρανκ και τον Μισέλ.

Αυτά σε συνδυασμό με την αποτύπωση της παρόδου του χρόνου (που δηλώνεται από το ίδιο πλάνο σε πολλαπλές παραλλαγές) αλλά και μια περισσότερο ερευνητική στάση απέναντι στις συνήθειες της ομοφυλοφιλικής κουλτούρας κάνουν το φιλμ περισσότερο πολύπλοκο από όσο επιφανειακά φαίνεται και πολύ πιο εντυπωσιακό στον χειρισμό των θεματικών του. Δεν είναι υπερβολικό αν πούμε ότι είναι η καλύτερη ταινία gay θεματολογίας που έχει πέσει στην αντίληψή μας μετά το εξαιρετικό Weekend. Αυτό που, όμως, είναι ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι δεν βασίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο target group για να εκτιμηθεί αλλά μπορεί να σταθεί αυτόνομα ως ένα αγωνιώδες και ενδοσκοπικό φιλμ, που ανοίγει το παράθυρο στις σκοτεινότερες πτυχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Δείτε το.

H ταινία προβάλλεται την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου στις 23:00 στο Ολύμπιον και σε επανάληψη το Σάββατο 9 Νοεμβρίου στις 22:15 στον Τζον Κασσαβέτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...