Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Reviews Feed: Berberian Sound Studio (4.5*/5)

Μία ταινία για τα ηχητικά εφέ μιας ταινίας τρόμου πόσο ενδιαφέρουσα μπορεί να είναι; Κι όμως, ο Peter Strickland, γκρεμίζει όλα τα προγνωστικά δημιουργώντας μία ταινία διασκεδαστική, ευρηματική, πανέξυπνη και απόλυτα πιστή στα ιταλικά gialli της δεκαετίας του 1970, που αδυνατεί να κατηγοριοποιηθεί καθαρά σε ένα ένα είδος κάνοντας ελιγμούς; ανάμεσα στην κωμωδία, το μυστήριο και, φυσικά, το θρίλερ. Το Berberian Sound Studio ανήκει ήδη στις πιο αγαπημένες ταινίες της χρονιάς.


Ο Guilderoy Toby Jones) καταφθάνει διστακτικά στην Ιταλία και στα στούντιο ηχογραφήσεων Μπερμπεριάν για να αναλάβει τα ηχητικά εφέ σε μία ταινία τρόμου. Η δουλειά αυτή είναι τελείως διαφορετική από ότι έκανε στο παρελθόν και η αλλαγή περιβάλλοντος δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την προσαρμογή του. Παρόλα αυτά, ξεκινάει την προσπάθεια ως σωστός επαγγελματίας, όμως σταδιακά θα συνειδητοποιήσει ότι η διαδικασία αρχίζει να τον επηρεάζει όλο και περισσότερο, καθώς βυθίζεται σε ένα ιδιόμορφο ταξίδι με επικίνδυνο προορισμό. Τι είναι αυτό τελικά που συμβαίνει στα στούντιο ηχογραφήσεων Μπερμπεριάν;

Αυθάδες και δημιουργικό, το Berberian Sound Studio πραγματικά φαίνεται να γεννιέται μέσα από τα Gialli. Με σαφείς αναφορές στην φιλμογραφία του Dario Argento (το σενάριο της ταινίας-μέσα-στην-ταινία είναι μια ξεκάθαρη αναφορά στην τριλογία των τριών μαγισσών του Argento και, κυρίως, στο Suspiria) και το σινεμά της δεκαετίας του 1970 στην Ιταλία, η ταινία φέρει επιπλέον και μια χρωματική παλέτα περισσότερο κοντά στα techicolor της εποχής παρά στην ψηφιακή φωτογραφία του σήμερα. Μέχρι και η μουσική θυμίζει την μουσική των Goblin που συνήθιζε να χρησιμοποιεί ο Agrento στις ταινίες του, εκείνη την ηλεκτρονική γοτθική μουσική που δημιουργεί από μόνη της ένταση. Γεμάτη Ιταλούς ηθοποιούς (και την Τόνια Σωτηροπούλου) που παίζουν με το κλισέ των ρόλων και της εικόνας της εποχής, η ταινία χρησιμοποιεί όλα τα αναμενόμενα συστατικά για να φτιάξει κάτι μοναδικό και πρωτότυπο. 

Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν υπάρχει ούτε ένα πλάνο της ταινίας που ντουμπλάρεται μέσα στο Berberian Sound Studio (εκτός από τα fake credits της αρχής) και όμως η ιστορία δημιουργείται ασυναίσθητα στο μυαλό από την χρήση των ηχητικών εφέ. Μια απόκοσμη αίσθηση αγριότητας δημιουργείται από το σπάσιμο των καρπουζιών ή το "ξεμάλλιασμα" των ραπανακίων, χωρίς ίχνος αίματος ή απεικόνισης της βίας. Όλα παραμένουν στο μυαλό και τα μάτια του Guilderoy και σταδιακά αρχίζουν να δημιουργούνται και στα δικά μας μεταδίδοντας της φρίκη και την παράνοια κυριολεκτικά από το πουθενά. Η συνήθης τακτική των ταινιών τρόμου που βασίζονται στην εικόνα για να μεταφέρουν τον τρόμο αντιστρέφεται και ο ήχος γίνεται το μέσο μεταφοράς της φρίκης. Πραγματικά, ιδιοφυές.

Ο Peter Strickland δεν έχει κρύψει στα διάφορα q&a's μετά τις προβολές της ταινίας ανά τον κόσμο ότι ο Gilderoy είναι ουσιαστικά ο ίδιος ο σκηνοθέτης, στην πορεία της προσπάθειάς του να κατακτήσει μια βιομηχανία για την οποία δεν είχε από πριν μεγάλη γνώση. Με το Berberian Sound Studio αποδεικνύει ότι σίγουρα βρίσκεται στο σωστό δρόμο δημιουργώντας μία από τις πιο πρωτότυπες ταινίες των τελευταίων χρόνων. Η ταινία φτάνει στο απόγειό της όταν το κοινό αποτελείται από movie geeks και λάτρεις του ίδιου του σινεμά (με ατμόσφαιρα που θυμίζει από Polanski μέχρι το Peeping Tom του Michael Powell), όμως σε κάθε περίπτωση δεν παύει να είναι ένα μοναδικό δημιούργημα, από εκείνα που εμφανίζονται αραιά στο κινηματογραφικό στερέωμα για να ταράξουν (και να ανανεώσουν) τα νερά. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...