Sleeping Beauties του 20ού αιώνα.

Από το παραμύθι του Charles Perrault μέχρι την κλινική ματιά της Julia Leigh στο Sleeping Beauty (2011), η εικόνα της Ωραίας Κοιμωμένης εμφανίζεται συνέχεια στον κινηματογράφο, είτε με προφανή είτε με περισσότερο υπαινικτικό τρόπο. Είναι εκείνη η στοιχειωτική παρουσία που θέτει δράσεις σε κίνηση και προκαλεί διαμάχες, μόνο και μόνο με την αργή, γαλήνια αναπνοή (συνήθως) κάτω από το σεντόνι και τα κλειστά βλέφαρα, που θωρακίζουν τον πολυπόθητο θησαυρό πίσω τους. Αυτές είναι οι Ωραίες Κοιμωμένες του 20ού (κυρίως) αιώνα.

Η πιο εικονική εκδοχή όλων, αποτυπωμένη με την μαγεία του Disney (Sleeping Beauty, 1959)

Το "φιλί της ζωής" αποκτά μια διαφορετική έννοια στην περίπτωση του Δράκουλα (Bela Lugosi και Helen Chandler, Dracula , 1931).

Άλλες φορές, πάλι, το φιλί "ξυπνά" αυτόν που το δίνει και όχι αυτόν που το λαμβάνει. (Jean Marais και Josette Day, La belle et la bête, 1946).

Κάποιες φορές η Maleficient έρχεται στον ύπνο σου κι έχει μακριές, κοφτερές λεπίδες ακονισμένες για σένα (A Nightmare on Elm Street, 1984).

Ξύπνα, Κοιμωμένη. Το πρωινό σε περιμένει. (Audrey Hepburn, Breakfast at Tiffany's,1961).

 

Οποιεσδήποτε ομοιότητες με την θεά Αφροδίτη δεν είναι συμπτωματικές. (Ava Gardner, Tom Conway και Eve Arden στο One Touch of Venus, 1948).

Η Ωραία Κοιμωμένη συναντά τους θρύλους του Bayou (Darby Jones και Christine Gordon στο I Walked with a Zombie, 1943).

Η σιωπή του ύπνου καλύπτει την τραγωδία μιας ζωής (Leonor Watling, Hable Con Ella, 2002).

 Ο πρίγκηπας του παραμυθιού είχε και ουρά (Elizabeth Taylor στο Lassie Come Home, 1943).

Sleeping Beauty επί δύο (Margaret O'Brien και Elizabeth Taylor στο Little Women, 1949).

Κοιμωμένη, κοιμωμένη, πού είναι η σκέψη σκαλωμένη; (Natalie Portman, Black Swan, 2010)

To 2011, η Ωραία Κοιμωμένη δημιουργείται από δική της επιλογή (Emily Browning, Sleeping Beauty, 2011)

Όταν το παραμύθι συναντήσει τον θρύλο της Marilyn, η ιστορία μυρίζει φόνο (Niagara, 1953).

Κι όταν βρίσκεσαι χαμένος στην μετάφραση, το αραχνοΰφαντο σεντόνι του παραμυθιού μεταλλάσσεται στην σύγχρονη εποχή. (Scarlett Johansson, Lost In Translation, 2003)