Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Reviews Feed Ταινία Έναρξης: Holy Motors (4.5*/5)


Είτε εντυπωσιάσει είτε απωθήσει τον θεατή, το Holy Motors του Leos Carax αποκλείεται να τον αφήσει ανεπηρέαστο. Το τρομερό παιδί του γαλλικού σινεμά, πλέον στα 51 του και με μόλις 5 ταινίες στο ενεργητικό σχεδόν 30 χρόνων, επιστρέφει με την πιο σουρεαλιστική, φιλοσοφική, γεμάτη κινηματογραφικές αναφορές ταινία του, πάλι όπως ήταν αναμενόμενο με τον μόνιμο συνεργάτη του Denis Lavant, και μια σειρά επεισοδίων που είναι σίγουρο ότι θα κάνουν την ταινία κλασική στο πέρασμα του χρόνου.

Ο κύριος Όσκαρ (Denis Lavant) ξεκινάει την μέρα του ως ένας συνηθισμένος οικογενειάρχης επιχειρηματίας, αποχαιρετώντας την οικογένειά του πριν πάει στην δουλειά με την προσωπική του λιμουζίνα και οδηγό, την Σελίν (Edith Scob). Εντάξει, ίσως να μην είναι και τόσο συνηθισμένος όμως  ο λόγος για αυτό δεν είναι ούτε η λιμουζίνα ούτε η προνομιακή μεταχείριση. Ο κύριος Όσκαρ έχει 9 ραντεβού μέσα στην ημέρα και με τον όρο "ραντεβού" εννοούνται επτά διαφορετικές, προσωπικότητες, χαρακτήρες, ιστορίες, ζωές. Ο Όσκαρ μεταπηδά από ρόλο σε ρόλο, ζώντας κάθε φορά κάτι διαφορετικό στα όρια, πάντα με την υποστήριξη της πιστής του οδηγού, που ίσως το όνομά της (Celine) να κατευθύνει εκούσια την σκέψη σε ένα μεταφορικό ταξίδι στο φεγγάρι, γεμάτο σταθμούς-επεισόδια. Ο κύριος Όσκαρ την μια στιγμή είναι ένας ετοιμοθάνατος μεγιστάνας, την άλλη στιγμή ένας ψυχωτικός serial killer, έπειτα ο περίεργος τρωγλοδύτης που κινείται στους υπόνομους και απαγάγει μια διάσημη Αμερικανίδα μοντέλο (Eva Mendes) ή είναι απλά μια τσιγγάνα ζητιάνα. Ψήγματα του προσωπικού του παρελθόντος καταφέρνουν να διεισδύσουν στην πραγματικότητα, όταν συναντά μια παλιά σχέση στο πρόσωπο της Kylie Minogue, όμως το ψυχρό προσωπείο δεν αφήνει πολλά περιθώρια εμβάθυνσης.

O Leos Carax στήνει κάθε επεισόδιο γεμάτο φιλμικές αναφορές, από τον Bunuel και τον Cocteau μέχρι τον Franju (η Edith Scob φοράει ξανά την μάσκα του χαρακτήρα της στο Les Yeux Sans Visage) και τον πιο πρόσφατο David Lynch. Συνδετικός κρίκος ανάμεσά τους δεν υπάρχει πέρα από μια γενικότερη φιλοσοφική θεώρηση της ομορφιάς, της ουσίας των πραγμάτων, του χρήματος, της ζωής και του θανάτου. Το Holy Motors μπλέκει τα είδη, συνδυάζει το ρεαλιστικό σινεμά με την επιστημονική φαντασία και το ...μιούζικαλ κι επιτίθεται συνεχώς στις αισθήσεις του θεατή χωρίς ουσιαστική παύση, παρά την ύπαρξη κι ενός μουσικού διαλείμματος στους δρόμους του Παρισιού, ενός Παρισιού που διατηρεί τα λαμπερά του φώτα αλλά είναι μοναχικό, γεμάτο αποξενωμένους ανθρώπους και άσκοπα περιπλανώμενες ψυχές. Η δύναμη της εικόνας ενισχύει σκηνές που παραμένουν χωρίς διαλόγους ενώ ακόμα κι όταν οι διάλογοι κάνουν την εμφάνισή τους, παραμένουν κρυπτικοί και απλά συνοδευτικοί της εικονογραφίας.

Ο Lavant σε όλη την διάρκεια της ταινίας είναι ένας χείμαρρος που ερμηνεύει τόσο με το σώμα όσο και το βλέμμα. Η πορεία του έχει συνδεθεί με την αντίστοιχη του Carax και η συνεργασία φαντάζει απόλυτα οργανική σε κάθε στάδιο της ιστορίας της. Η Edith Scob παραμένει γοητευτική παρά την ηλικία της, με μία αύρα μυστηρίου που προκαλεί γύρω από τον χαρακτήρα της ενώ οι μικρές εμφανίσεις των Eva Mendes, Kylie Minogue και Michel Piccoli είναι αρκετά χαρακτηριστικές για να ξεχωρίσουν μέσα στο σύνολο, χωρίς όμως ποτέ να επισκιάζουν τον Lavant. Η ταινία κλείνει με τρία τελευταία πλάνα σουρεαλισμού, μυσταγωγίας και ...επιστημονικής φαντασίας, συνοψίζοντας απόλυτα το φιλμικό rollercoaster που προηγήθηκε και το οποίο εξασφαλίζει ότι δεν υπάρχει περίπτωση  η ταινία να μην συμπεριλαμβάνεται πλέον στα πιο ξεχωριστά δείγματα του σύγχρονου ευρωπαϊκού κινηματογράφου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...