Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Reviews Feed: The Deep (2*/5)

Οι τίτλοι αρχής προειδοποιούν ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία. Και όντως, η αξιοπερίεργη επιβίωση του Gulli, ενός καθημερινού ανθρώπου, μοναδικού επιζώντα ενός ναυαγίου στην παγωμένη θάλασσα ανοιχτά της Ισλανδίας το 1984, συνέβη στα αλήθεια, αποτελώντας ένα ανεξήγητο φαινόμενο της εποχής και μετατρέποντάς τον σε εθνικό ήρωα. Μια αληθινή εξωπραγματική ιστορία, όμως, δεν κάνει απαραίτητα μια καλή ταινία.


Ο Baltasar Kormákur αποτελεί το μεγαλύτερο εξαγώγιμο κινηματογραφικό προϊόν της Ισλανδίας. Συνήθως όταν ολοκληρώνει μία καινούρια ταινία, η χώρα του βιάζεται να τον προτείνει για το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας για την εκπροσώπηση της, παράδοση από την οποία το The Deep (ή Djúpið αν προτιμάτε - δεν ξέρω πώς προφέρεται) δεν αποτελεί εξαίρεση. Και πράγματι, η γνήσια ατμόσφαιρα, η άρτια κινηματογράφηση και τα μαγευτικά πλάνα, ειδικά στην αρχή της ταινίας όπου αποτυπώνονται τα Westman Islands και οι γύρω περιοχές στην τρομακτική, παγωμένη ομορφιά τους, μαρτυρούν την ικανότητα του Kormákur ως δημιουργού. Απλά, η ιστορία που επιλέγει να διηγηθεί δεν διαθέτει καθόλου ισχυρές βάσεις.

Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει μια ενιαία θεματική στην δομή. Η προσέγγιση φαίνεται αποσπασματική, με ανεξάρτητα επεισόδια που δεν διαρκούν αρκετά για να δημιουργήσουν την απαραίτητη ένταση. Αρχικά η ταινία αφορά τη ζωή στην απομονωμένη Ισλανδία, έπειτα την ιδιότυπη ομάδα που επιβιβάζεται στο ψαράδικο, συνεχίζει με το ναυάγιο και τον αγώνα για επιβίωση κι εκεί που νομίζεις ότι έχει τελειώσει ξεκινά νέο κύκλο με την προσπάθεια εύρεσης επιστημονικής εξήγησης για την περίπτωση. Όλα προδίδουν τον επαγγελματισμό και το υψηλό επίπεδο της παραγωγής, όμως τα δρώμενα φαντάζουν άψυχα και ενέμπνευστα, γεμίζοντας απλά τον νεκρό χρόνο μέχρι την ολοκλήρωση της ταινίας. 

Ο Kormákur στο παρελθόν απέδειξε ότι βρίσκεται στο στοιχείο του όταν ασχολείται με σκοτεινά θέματα που ωθούν τους χαρακτήρες του στο όριο των δυνατοτήτων τους, ειδικά όταν αυτό συνδυάζεται με μία ειρωνική και λίγο μακάβρια αστεία ματιά. Ο Gulli παρόλα αυτά, παραμένει μονόπλευρος παρά το γεγονός ότι αποτελεί τον μοναδικό ουσιαστικά πρωταγωνιστή. Ο Olafur Darri Olafsson, παλιός γνώριμος του σκηνοθέτη ήδη από την εποχή του 101 Reyjavik κάνει φιλότιμες προσπάθειες και όντως καταφέρνει να μεταδώσει την άβολη αίσθηση του ηρωισμού που προσπαθεί ο κόσμος να του αποδώσει, όμως η έλλειψη ενιαίου δραματικού άξονα μετριοάζει κατά πολύ τον τελικό αντίκτυπο της ταινίας. 

Για μια ταινία που αποδίδεται ως "Στα βαθιά", το The deep παρουσιάζει πρωτοφανή έλλειψη εμβάθυνσης τελικά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...