Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Tony Krawitz βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο, το τρίτο για την ακρίβεια, του Χρήστου Τσιόλκα. Γυρισμένο σε Αυστραλία, Ελλάδα (Αθήνα και Πάπιγκο), Παρίσι και Βουδαπέστη, η "Νεκρή Ευρώπη" προοριζόταν να είναι η προβολή έκπληξη του φεστιβάλ, πριν ενσωματωθεί κανονικά στον προγραμματισμό. Και τι δυσάρεστη έκπληξη που θα ήταν, καθώς το Dead Europe είναι ένα ασυνάρτητο, φιλόδοξο φιλμ που προσπαθεί να πει πολλά αλλά δεν καταφέρνει απολύτως τίποτα.
Ο Ισαάκ είναι ένας επιτυχημένος φωτογράφος στο Σίδνεϊ. Όταν ο πατέρας του, σε μια αψυχολόγητη ενέργεια αφαιρεί την ίδια του την ζωή, ο Ισαάκ αναλαμβάνει να επιστρέψει τις στάχτες του πίσω στην Ελλάδα. Ο πατέρας του, εξάλλου, όντας δραστήριο μέλος του κομμουνιστικού κόμματος δε θα ήθελε να τύχει μιας θρησκευτικής κηδείας. Οι ενέργειες του Ισαάκ βρίσκουν αντίθετη όλη την οικογένειά του με αποτέλεσμα να γυρίσει μόνος στην Ελλάδα για να εκπληρώσει το καθήκον του και άθελά του να ξυπνήσει τα φαντάσματα (κυριολεκτικά) του παρελθόντος και μία κατάρα που φαίνεται να βαραίνει την οικογένεια.
Ο Tony Krawitz προσπαθεί να διαχειριστεί ταυτόχρονα τόσο μια προσωπική ιστορία όσο και την ιστορία μιας ολόκληρης Ευρώπης σε αναζήτηση ταυτότητας. Οι εικόνες απόγνωσης των αθηναϊκών διαδηλώσεων δεν απέχουν πολύ από τους γεμάτους αστέγους δρόμους του Παρισιού και της Βουδαπέστης και το ένοχο παρελθόν του Ισαάκ τον ξεπερνά και εξαπλώνεται θεωρητικά στο αίσθημα ενοχής του κάθε μέσου ανθρώπου. Στην πράξη, όμως, η ταινία αποφεύγει να κινηθεί πέρα από την επιφάνεια, εξερευνά επιδερμικά την θεματική της και ουσιαστικά επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά μέχρι να ολοκληρωθεί η διάρκεια της ταινίας. Όλο το φιλμ είναι ένα πεντάλεπτο σε επανάληψη, όπου κάποιος κρυπτικά δείχνει ότι γνωρίζει πράγματα που δεν μπορούν να ειπωθούν μέχρι να εμφανιστεί ο επόμενης γνώστης κρυφών πληροφοριών, που δεν μπορεί να τις αποκαλύψει αν δεν ολοκληρωθεί η ταινία. Η έλλειψη ουσιαστικού σεναρίου καταντά εκνευριστική, όσο κι αν η φροντισμένη παραγωγή προσπαθεί να απασχολήσει το μάτι.
Η "Νεκρή Ευρώπη" είναι μια ταινία που ενδεχομένως να κάνει εισιτήρια στους πολυκινηματογράφους με την κατάλληλη προώθηση όμως βρίσκεται πολύ μακριά από ένα ελληνικό σινεμά που ευελπιστεί να είναι κριτικό και ουσιαστικό. Ίσως τελικά το μόνο νεκρό σχετικά με την υπόθεση, να είναι η ίδια η ταινία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου