Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

#tiff53 Reviews Feed: Kauwboy (3.5/*5)

O Γιόγιο είναι δέκα χρονών και μένει με τον πατέρα του σε ένα σπίτι κάπου στην Ολλανδική επαρχία. Οι σχέσεις του με τον πατέρα του δεν είναι και οι πιο αρμονικές, η μητέρα του λείπει μακριά σε περιοδεία (είναι μια επιτυχημένη τραγουδίστρια , μας ενημερώνει ο μικρός) ενώ οι συναναστροφές του με τους συνομήλικούς του περιορίζονται σε αψιμαχίες με τους συμπαίκτες του στην ομάδα πόλο και τις βόλτες με την κοπέλα που κάνει τις καλύτερες μπλε τσιχλόφουσκες, την Γιένθε. Όλα όμως θα αλλάξουν την μέρα που ο Γιόγιο θα βρει μία κατάμαυρη, μικρή κάργια πεσμένη από την φωλιά της και ξυπνήσει το προστατευτικό του ένστικτο αλλά και η ανάγκη του για μια πιο ουσιαστική σχέση που θα καλύψει όλα τα κενά που νοιώθει.


Το Kauwboy είναι ένα μικρό, οικογενειακό φιλμάκι για την απώλεια και την αποδοχή αλλά αυτό δεν το εμπόδισε από το να γίνει η επίσημη πρόταση της Ολλανδίας για τα ξενόγλωσσα Όσκαρ. Όντας αφοπλιστικά ειλικρινές, παρακολουθεί την κοινή πορεία του Γιόγιο και του πρωτότυπου κατοικίδιού του όσο το κενό ανάμεσα σ΄αυτόν και τον πατέρα του συμπληρώνεται όλο και συχνότερα με εκρήξεις βίας και ενώ η μητέρα παραμένει συνεχώς εκτός πλάνου, εκτός από την φωνή της που συνοδεύει συνεχώς τον Γιόγιο στις στιγμές που θέλει να νιώσει την παρουσία της. Ο εκφραστικός Rick Lens αποδίδει με πειστική φυσικότητα το παιδί που προσπαθεί να επιβιώσει υπό την απειλή της συναισθηματικής απομόνωσης και οι σκηνές με την κάργια χαρακτηρίζονται από μια ακατέργαστη ενέργεια που μεταφέρει όντως την περίεργη σχέση που αναπτύσσουν οι δυο τους.

Με την Γιένθε να αποτελεί τον μοναδικό άνθρωπο που εγκρίνει αυτή τη φιλία (που ουσιαστικά λειτουργεί ως υποκατάστατο της σχέσης παιδιού και γονέα στα μάτια του Γιόγιο), το κορίτσι με τις μπλε τσιχλόφουσκες είναι και το μοναδικό άτομο που θα μπορέσει να πλησιάσει τον Γιόγιο στον μικρόκοσμο του και να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Αυτό δε θα γίνει με τυμπανοκρουσίες και εκρήξεις δράματος αλλά με μία φυσικότητα που εκφράζει τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο, διατηρώντας τις θεματικές των Dardennes ή της Meier (γενικώς η coming-of-age θεματολογία είναι ένα επαναλαμβανόμενο θέμα του φετινού φεστιβάλ), αλλά αποφεύγοντας την ψυχρή αντικειμενική οπτική, καθώς ο σκηνοθέτης Boudewijn Koole προσεγγίζει από την αρχή τον πρωταγωνιστή του με μία αδιόρατη αγκαλιά. Σε κάθε περίπτωση, το φιλμ βρίσκει το σημείο υπεροχής του όταν ασχολείται αποκλειστικά με τον Γιόγιο και το "παιδί" του, χτίζοντας τα θεμέλια μιας ανορθόδοξης φιλίας που ντύνει με συναίσθημα τα μουντά πλάνα της ολλανδικής εξοχής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...