#Blogoscars Top 3: Chasing Cars

 Her, Spring Breakers, Jeune et Jolie

♬ If I lay here If I just lay here Would you lie with me and just forget the world? ♬

#Blogoscars Unofficial Top 3: The Birds Spell Loneliness

Her, La Grande Belezza, To The Wonder

Οι φεστιβαλικές αγάπες της χρονιάς.

Αντί ετήσιας ανασκόπησης, το Frame Game επέλεξε φέτος απλά να παρουσιάσει σε δύο δόσεις μέσα στην χρονιά (για το πρώτο και το δεύτερο μισό του 2013) τις είκοσι ταινίες που αγάπησε περισσότερο, σε τυχαία σειρά. Ή μάλλον, τις είκοσι ταινίες που αγάπησε περισσότερο εκτός από εκείνες τις ιδιαίτερες καλλιτεχνικές και "πειραγμένες" περιπτώσεις, τις οποίες αποφάσισε να παρουσιάσει σε ένα εορταστικό, ξεχωριστό ποστ, αυτό που ήδη ξεκίνησες να διαβάζεις αγαπητέ, τυχερέ αναγνώστη. Με μερικά από αυτά τα φιλμ να αποτελούν ταινίες που θα κάνουν την επίσημη κινηματογραφική κυκλοφορία τους μέσα στο 2014 (ανυπομονούμε) και μερικά απλώς να χαρακτηρίζονται ως φεστιβαλικά διαμάντια για απαιτητικούς θεατές (δεν ελπίζουμε καν για διανομή), αυτές είναι δέκα (συν μία) ακόμη μοναδικές ταινίες για όσους αποφασίσουν να κινηθούν σε πιο σκοτεινά, κινηματογραφικά μονοπάτια. (Ή αλλιώς, τα φιλμ που αγαπάμε αλλά δεν περιμένουμε να λατρέψουν πολλοί)

Πρώτες εντυπώσεις από το "Her" του Spike Jonze: Ένα παραμύθι για την απόλυτη αλήθεια;

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένας απλός άνθρωπος που ζούσε σε έναν κόσμο όπου ψηλά κτήρια άγγιζαν τον ουρανό, οι άνθρωποι φορούσαν έντονα πολύχρωμα πουκάμισα και ψηλοκάβαλα παντελόνια και όλοι είχαν έναν φίλο-λειτουργικό σύστημα, ο οποίος ήταν πρόθυμος να είναι δίπλα τους για πάντα.

Όμως ο Theodor δεν ήταν σαν τους άλλους. Μπορούσε να καταλαβαίνει τις ανάγκες των συνανθρώπων του και να γράφει γράμματα που μιλούσαν απευθείας στις βαθύτερες ανάγκες τους. Πάντα ήξερε τι να πει για την κατάλληλη περίπτωση και οι λέξεις ήταν η μαγική του δύναμη. Όμως, η μεγαλύτερη αδυναμία του ήταν η μοναξιά του.

Όταν γνώρισε την Samantha, όμως, όλα φάνηκαν ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν. Οι δυο τους γρήγορα κατάλαβαν ότι μπορούσαν να επικοινωνήσουν απόλυτα, ότι μπορούσαν να είναι συνέχεια μαζί. Όλα θα ήταν τέλεια. Ιδανικά, κι ας μην έχει η Samantha υλική υπόσταση. Η ιστορία τους θα ήταν ένα αληθινό παραμύθι.

Και το Her είναι όντως ένα παραμύθι. Καταφέρνει να πει τόσα πολλά για τις σχέσεις, την επιθυμία, το ανεκπλήρωτο, το όνειρο, την ζήλια, την απογοήτευση, τον συμβιβασμό, τον ενθουσιασμό, την πλάνη και την λάθος εικόνα, λες και απευθύνεται σε έναν ενήλικο που δεν τολμά να αντιμετωπίσει το εύρος του πραγματικού κόσμου. Είναι πραγματική συναισθηματική δύναμη, απτή, προσιτή, πολυεπίπεδη. Το Her δεν είναι μια βαρύγδουπη ιστορία, είναι μια οικουμενική πραγματικότητα. Είναι το βλέμμα του Joaquin Phoenix, η φωνή της Scarlett Johannson (η οποία κλείνει μια φανταστική χρονιά, φέτος) και οι κλεφτές ματιές του γύρω κόσμου. Τελικά, το Her δεν είναι ένα παραμύθι. Το Her είναι η απόλυτη αλήθεια.

Περισσότερα για την ταινία, όταν κυκλοφορήσει στις ελληνικές αίθουσες, όμως μέχρι τότε αμέτρητες καρδούλες. (letterboxd)