Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

#tiff52: J.A.C.E. (2.5*/5)

13 χρόνια μετά το εντυπωσιακό ντεμπούτο του με το Black Out (ps. Red Out), ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης επιστρέφει με ένα ακόμη υπερ-φιλόδοξο project, που καλύπτει την ιστορία του J.A.C.E., ενός παιδιού που βλέπει την οικογένειά του να σφαγιάζεται μπροστά στα μάτια του από συμμορίτες και αναγκάζεται να περάσει ολόκληρη την υπόλοιπή τού ζωή κάνοντας αγώνα δρόμου για να ξεφύγει από αυτούς. Στην εν λόγω fast-forward ζωή χωράνε τσίρκο, πλούσιοι ανάδοχοι, ελέφαντες, drag shows, προαγωγοί, πόρνες, τραβεστί, σεξ, εκρήξεις, διεφθαρμένοι αστυνομικοί, ο έρωτας και ο νεροχύτης της κουζίνας.

Γενικώς, όπως και στην πρώτη του δουλειά, ο Καραμαγγιώλης τα πετάει όλα στο μίξερ, προσπαθώντας να δημιουργήσει μία σύγχρονη Οδύσσεια. Χωρίζει μάλιστα και την ταινία σε κεφάλαια-μοντέρνες ραψωδίες μέχρι ο J.A.C.E. (η σημασία του αρτικόλεξου αποκαλύπτεται στην ταινία και είναι μάλιστα πολύ ταιριαστή στην ψυχοσύνθεση του ήρωα) καταφέρει να βρει την Ιθάκη του. Στην (αρκετά μεγάλη είναι η αλήθεια) διάρκεια του ταξιδιού του υπάρχουν σημεία που θα μπορούσαν να επωφεληθούν ενός πιο σφιχτού μοντάζ αλλά και πάλι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το όραμα ενός δημιουργού που τολμάει να στοχεύει ψηλά. Το ότι δεν το πετυχαίνει απόλυτα οφείλεται και στις κατά στιγμές μέτριες ερμηνείες, που δεν μπορούν να μεταδώσουν την τραγικότητα της κατάστασης ή την αμεσότητα του κινδύνου και στις ευκολίες του σεναρίου, που καταφεύγει συχνά σε φτηνά σοκ και προβλεπόμενες ανατροπές. Παρόλα αυτά, ο πρωταγωνιστής Alban Ukaj ανταποκρίνεται με επιτυχία στις απαιτήσεις του ρόλου και η απόφαση του σκηνοθέτη να τον κάνει λιγομίλητο του δίνει την ευκαιρία να παίξει περισσότερο με το σώμα διατηρώντας σχεδόν μέχρι το τέλος σκοτεινές τις πραγματικές πτυχές του μυαλού του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...