Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

#blogovision 2011: Τα άλμπουμ που έμειναν εκτός 20άδας


Τις τελευταίες μέρες, η blogόσφαιρα ετοιμάζεται μανιωδώς για την μεγάλη μουσική ψηφοφορία της χρονιάς, την blogovision (τι θα πει δεν ξέρεις τι είναι η Blogovision;!), η οποία ξεκινά επισήμως μεθαύριο με την ανάρτηση της 20ής θέσης από τα συμμετέχοντα blogs. Σε typical ocd mode, αυτό σημαίνει πως ξανακούσαμε ό,τι μας άρεσε μέσα στο έτος, ακούσαμε τις προτάσεις φίλων bloggers, καταρτίσαμε ένα πρώιμο top20, το ξαναλλάξαμε και το ξαναματαλλάξαμε ώσπου να καταλήξουμε στην τελική λίστα, η οποία αν δεν δημοσιευτεί άμεσα, κινδυνεύει με ακόμα περισσότερες αλλαγές. Μέχρι την Πέμπτη, όμως, υπομονή και, ως προθέρμανση, μετά το άλμα, σε τυχαία σειρά τα 10 albums (φευ) που δεν κατάφεραν να μπουν στο τελικό φετινό top20, αν και θα ήθελα. (Σημείωση: Ο Τassos επιμελήθηκε το φετινό άψογο poster.)


Mogwai: Hardcore will never die, but you will. Το καινούριο άλμπουμ από την σκωτσέζικη μπάντα δεν ξεφεύγει μεν από την φόρμουλα που δημιούργησαν οι ίδιοι με τις προηγούμενες δουλειές τους, όμως παραμένει σε ασφαλές έδαφος παραδίδοντας κομμάτια που κολλάνε στο μυαλό. Η μελαγχολία του Rano Pano,  η ελαφρότητα του San Pedro και η αμεσότητα του Letters from the metro, αποτελούν τις καλύτερες στιγμές ενός δίσκου που μπορεί να γίνει το κατάλληλο soundtrack μιας διαδρομής προς τα αστέρια.



Girls: Father, Son, Holy Ghost. Επιρροές από το παρελθόν και ήχοι του σήμερα δημιουργούν το δεύτερο άλμπουμ των Girls, το οποίο εκθειάστηκε από τα παγκόσμια μουσικά site, ακόμα και από το ελιτίστικο γενικά pitchfork. Τα πάντα σταματούν όταν ξεκινά να παίζει το Die και πριν το καταλάβεις, το έχεις ήδη στο repeat χωρίς σταματημό, ώσπου με πόνο καρδιάς καταφέρνεις να ακούσεις και τα υπόλοιπα, απόλυτα συνεπή, κομμάτια. Και μετά ξανά το Die.




Bjork: Biophilia. Σίγουρα μακριά από τους ήχους του Bachelorette ή του Hunter με τις πλούσιες συμφωνικές χορωδίες αλλά ακόμα με όραμα και πάντα μπροστά, το Biophilia ξένισε πολλούς αλλά δεν παύει να αποτελεί ένα καινοτόμο Project που στο μέλλον θα εκτιμηθεί περισσότερο. Το Crystalline και το Mutual Core αποτελούν όχι μόνο τις καλύτερες στιγμές του δίσκου αλλά και δείγματα της ιδιοφυΐας της Bjork, που γνωρίζει να εξελίσσεται και να δίνει το καλύτερό της με βάση την εποχή στην οποία κινείται.



The Strokes: Angles. Από τα κεφάτα Machu Picchu και Under cover of darkness μέχρι τα πιο μελαγχολικά Call Me back και Metabolism (με τις έντονες επιρροές από Muse), οι Strokes παραδίδουν ένα άλμπουμ γεμάτο ιστορίες και συναισθήματα, απόλυτα προσιτό και ειλικρινές, αγγίζοντας σχεδόν την προσβασιμότητα της ποπ, που ακούγεται ευχάριστα από την αρχή μέχρι το τέλος. Αυτό το τελευταίο είναι σίγουρα ενδεικτικό ενός πολύ καλού δίσκου.




Lady Gaga: Born This Way. Θύμα του υπερβολικού hype πριν την κυκλοφορία του, το Born This Way είναι ένας ολοκληρωμένος ποπ δίσκος που θα εκτιμηθεί περισσότερο μόλις καταλαγιάσει όλη η φασαρία γύρω από την Lady Gaga. Με αρχή, μέση και τέλος, αγιοποιεί τις 80ς επιρροές, τις ποτίζει με ενέσεις ηλεκτρονικής μουσικής από τα 90ς και δημιουργεί τον ποπ ήχο για το 2011. Το μόνο που δεν έχει η Gaga είναι αίσθηση του μέτρου. Με σφιχτότερη επιλογή τραγουδιών (και λιγότερων αριθμητικά), θα μιλούσαμε για σίγουρη θέση στην εικοσάδα. Marry the night, Electric Chapel, Heavy mental lover, The Edge of Glory στα highlights του δίσκου.

Zola Jesus: Conatus. Αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα η Zola Jesus, κατά κόσμον Nika Roza Danilova, φαίνεται στο Avalanche, το δεύτερο μόλις κομμάτι του δίσκου. Αιθέρια φωνητικά, ατμοσφαιρικές παραγωγές και μια συγκρατημένη έκρηξη ενέργειας, αν γίνεται αυτό να υπάρξει. Το ίδιο κλίμα επικρατεί σε όλο τον δίσκο μέχρι και το τελευταίο Skin, όπου με την συνοδεία ενός πιάνου και της φωνής της αποδεικνύει ότι δεν χρειάζεται φορτωμένες παραγωγές για να δημιουργηθεί μαγεία.



Ladytron: Gravity the Seducer. Καθαρά δημιούργημα της βρετανικής μουσικής κουλτούρας, οι Ladytron στο πέμπτο άλμπουμ τους πατούν με το ένα πόδι στην ηλεκτρονική μουσική και με το άλλο στην ποπ, αξιοποιώντας τις new wave επιρροές τους και εμφυσώντας στα κομμάτια τους μια ευαισθησία σχεδόν από τα 70ς. Ξεχωριστές στιγμές του δίσκου τα εκκινητήρια White Elephant και Mirage, αλλά και το λυρικό Ambulances, που είναι και η πιο έντονη στιγμή του συνόλου.



Austra - Feel it break. Απόλυτα συνεπές concept άλμπουμ, από αρχής μέχρι τέλους, χωρίς να κουράζει και με συνεχείς εναλλαγές που προδίδουν τις επιρροές του γκρουπ, το Feel it break ανοίκει στα πιο δυνατά ντεμπούτο δίσκους της χρονιάς. Από τις οπερετικές ερμηνείες με την δραματική ένταση (The Noise) μέχρι τις 80ς επιρροές που ηχούν Soft Cell (δες The Choke), οι Καναδοί Austra υπόσχονται τα καλύτερα για το μέλλον.




The Black Keys - El Camino. Εμφανίστηκε στο διαδίκτυο μόλις λίγες ώρες πριν και δημιούργησε αναταραχή σε όλες τις λίστες. Με παραγωγή από τον υπερταλαντούχο Danger Mouse (παραγωγού και των Gnarls Barkley – St. Elsewhere (2006), GorillazDemon Days (2005) αλλά και του φετινού δικού του Rome μεταξύ άλλων) αποτελεί ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ που αδικείται από την ημερομηνία κυκλοφορίας του. Οι πρώτες εντυπώσεις ευνοούν τα Dead and Gone, το ήδη γνωστό Run Right Back και Sister και το μέλλον θα δείξει πόσο πιο ψηλά μπορεί να φτάσει εκτίμησή του κόσμου.

Widowspeak - Widowspeak. Το ντεμπούτο άλμπουμ για την μπάντα από το Brooklyn με τα αιθέρια γυναικεία φωνητικά και τις 60ς επιρροές αποτελεί μια εντελώς singalong δημιουργία με ειδικά το In The Pines είναι τόσο κολλητικό που καταντά εθιστικό. Επίσης δυνατές στιγμές το Half awake και το Nightcrawlers, που με τις έντονες κιθάρες δημιουργούν μία ονειρική ατμόσφαιρα μυστηρίου σε κάθε ακρόαση.

2 σχόλια:

  1. Ευτυχώς πάντως για τους Black Keys η επίσημη κυκλοφορία του άλμπουμ είναι στις 6 Δεκεμβρίου οπότε θα είναι eligible για του χρόνου. Όχι τίποτ' άλλο, αλλά δεν αντέχω να ξαναλλάξω την 20άδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραία λίστα. 2 από αυτά είναι πολύ ψηλά στη λίστα μου... Αν πάντως οι Black Keys το κυκλοφορούσαν ένα μήνα νωρίτερα, νομίζω ότι δύσκολα θα έχαναν την πρωτιά μια τέτοια χρονιά χωρίς μεγάλα φαβορί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...