To 1988, ανάμεσα στους δύο γύρους για τις προεδρικές εκλογές μεταξύ του Φρανσουά Μιτεράν και του Ζακ Σιράκ, στο νησί της Ouvae στη Νέα Καληδονία, κάποιοι Κανάκ υπέρ της ανεξαρτησίας του νησιού επιτίθενται στα γαλλικά στρατεύματα της περιοχής, σκοτώνουν και κρατούν ομήρους στρατιώτες, βάζοντας σε κίνηση ενέργειες που θα οδηγήσουν σε αναπόφευκτη σύγκρουση όπλων.
Ο Ματιέ Κασοβίτς επιστρέφει ύστερα από ένα όχι και τόσο επιτυχημένο ταξίδι στο hollywood πίσω στην πατρίδα του με μία ταινία που βασίζεται στην πρόσφατη ιστορία της χώρας του, "γαλλοποιώντας" ουσιαστικά την κλασική αμερικανική φόρμουλα σε κάτι πιο ευρωπαϊκό. Και όντως η παραγωγή είναι φροντισμένη, ο ρυθμός σταθερός χωρίς να κουράζει, οι σκηνές των συγκρούσεων είναι άψογα χορογραφημένες μέσα στην πυκνή βλάστηση της γαλλικής Πολυνησίας (όπου τελικά γυρίστηκε) και η κύρια αντρική ερμηνεία του ίδιου του Κασοβίτς κουβαλά άξια όλη την ιστορία στην πλάτη του. Όλα αυτά όμως αναιρούν από την ταινία την αίσθηση του γνώριμου και του ξαναειπωμένου, ότι δεν έχει να προσφέρει τίποτα καινούριο πέρα από την εξύμνηση της προσωπικής ανδρείας και της ικανότητας ορισμένων ανθρώπων να ξεχωρίζουν μέσα στον πανικό των εξελίξεων.
Η "Τάξις και το ηθικό" στην τελική είναι καλοφτιαγμένος mainstream κινηματογράφος για ένα (τρόπος του λέγειν) ευχάριστο δίωρο χωρίς όμως να πλησιάζει στο επίπεδο των πολυάριθμων ταινιών του είδους, τις οποίες αντανακλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου