Όταν οι γονείς της Αναχίτα, μιας νεαρής από την υψηλή κοινωνία της Τεχεράνης, την στέλνουν στο Παρίσι για να την προστατέψουν από την βία που επικρατεί στο Ιράν, εκείνη ερωτεύεται τον Γκεκό, που είναι γκρουμ στο ξενοδοχείο όπου αρχικά διαμένει. Αυτός κάνει παρκούρ, δεν έχει τελειώσει το σχολείο κι έχει Facebook. Αυτή είναι πλούσια, μορφωμένη κι έχει twitter.
Ο Dusa με την ταινία του προσπαθεί να σχολιάσει την ενημέρωση μέσω του Ιντερνετ και τη δυνατότητα που προσφέρουν τα κοινωνικά δίκτυα για διατήρηση της επαφής στον σύγχρονο κόσμο. Παράλληλα, προσπαθεί να μελετήσει και την γέννηση ενός έρωτα υπό τις ίδιες συνθήκες, χωρίς όμως να καταφέρνει να συνδυάσει τις δύο πτυχές της ταινίας με επιτυχία. Υπάρχουν στιγμές που το "αμοντάριστο" υλικό είναι πανίσχυρο. Υπάρχουν όμως και σκηνές έντονης αμηχανίας που απορυθμίζουν την ταινία και την κάνουν να φαίνεται κάπως αποσπασματική. Οι νεαροί ηθοποιοί, ωστόσο, είναι αρκετά ικανοί στους ρόλους τους και η "ανωνυμία" τους βοηθά στην ταύτισή τους με τον θεατή.
Σε γενικές γραμμές είναι μια αρκετά καλή εκκίνηση για το φεστιβάλ. Άλλες χρονιές έχουμε ξεκινήσει με εκτρώματα, εδώ τουλάχιστον υπήρχε όραμα, αλλά ήταν περισσότερο φιλόδοξο από την ταινία που τελικά προέκυψε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου