Μια νεαρή κοπέλα ξεφεύγει από καταχρηστική κοινοβιακή κοινότητα και επιστρέφει στην αδερφή της, κάνοντας προσπάθειες να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον και να ξεχάσει το παρελθόν της. Τα τραύματα στην ψυχοσύνθεσή της όμως είναι φανερά και η πνευματική απεξάρτηση από την επικίνδυνη ομάδα δεν θα είναι όσο εύκολη αναμένεται. Ποια είναι η Μάρθα, ποια η Μάρσι Μέι και ποια η Μαρλίν;
Η ταινία που χθες "έκλεισε" την τελετή λήξης του 52ου φεστιβάλ Θεσσαλονίκης είναι ένα ιδιότυπο θρίλερ που κινείται σε δύο χρονικούς άξονες. Η σύνδεση μεταξύ τους είναι αριστοτεχνική και το αίτιο και αιτιατό στοιχειοθετείται επαρκώς χωρίς να υπεραπλουστεύεται ή να γίνεται υπερβολικά προφανές. Η Elizabeth Olsen παραδίδει μια εξαιρετική ερμηνεία, εύθραυστη και διαταραγμένη, επικίνδυνη και ευάλωτη, χωρίς μανιερισμούς και κλισέ. Ο σκηνοθέτης Sean Durkin χτίζει την ένταση σταδιακά, δημιουργεί απειλή γύρω από την πρωταγωνίστρια και φροντίζει ώστε ακόμα και όταν βρίσκεται σε ασφαλές θεωρητικά περιβάλλον να υπάρχει μια διάχυτη ανασφάλεια που την ωθεί σε πανικόβλητες ενέργειες. Ο κίνδυνος μπορεί να απομακρύνεται από τον άνθρωπο εξάλλου, αλλά δεν απομακρύνεται από το μυαλό του και αυτό είναι έκδηλο στην περίπτωση της Μάρθα/ Μάρσι Μέι/ Μαρλίν παρόλες τις απέλπιδες προσπάθειες της αδερφής της.
Ειδική μνεία αξίζει και στον John Hawkes, που δημιουργεί μια απειλητική φιγούρα που ξέρει να ασκεί τόσο σωματική όσο και ψυχολογική βία, χτίζοντας έναν χαρακτήρα παντοδύναμο μέσα στο βασίλειό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου