Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Venice Film Festival 2012: At Any Price Review


Ο Ramin Bahrani παρουσιάζει στη φετινή Βενετία μια ταινία σαφώς μεγαλύτερου βεληνεκούς από τις προηγούμενές του (Man Push Cart, Chop Shop και Goodbye, Solo) χωρίς όμως να ξεφεύγει από την συνήθη θεματική του, που βάζει στο επίκεντρο του φιλμ τις επιλογές και τα διλήμματα που αντιμετωπίζουν οι ήρωές του, ειδικά σε σχέση με τα προσωπικά θέλω τους, τις ανάγκες της οικογένειας και τις γενικότερες επιταγές ενός άγραφου ηθικού κώδικα. Τουλάχιστον στην θεωρεία, καθώς στην πράξη αυτή η αλλαγή στην τάξη μεγέθους φαίνεται να στέρησε από το At any price όλη την λεπτότητα και τον λυρισμό που χαρακτήριζε την προηγούμενη φιλμογραφία του σκηνοθέτη.

Ο Dennis Quaid υποδύεται τον πάτερ φαμίλια των Whipple, οικογένειας αγροτών υπολογίσιμης δύναμης, πρώτης σε 7 πολιτείες όπως καυχιέται και ο ίδιος, που έχει κληρονομήσει την οικογενειακή επιχείρηση από τον πατέρα του και επιθυμεί να την κληροδοτήσει με την σειρά του στους δύο του γιους, μόνο που εκείνοι έχουν άλλα σχέδια. Ο μεγάλος γιος, ο Grant, φαίνεται να μην επιθυμεί να γυρίσει σπίτι, ταξιδεύοντας ανά τον κόσμο σε ορειβατικές αποστολές, ενώ ο μικρότερος, ο Dean (Zak Efron) φιλοδοξεί να κάνει καριέρα στην οδήγηση αγωνιστικών αυτοκινήτων. Όταν ξαφνικά εμφανιστούν ελεγκτές που απειλούν να καταστρέψουν για πάντα την επιχείρηση, και κατ' επέκταση ολόκληρη την οικογένεια, τα μέλη των Whipple θα κληθούν να δώσουν αγώνα για επιβίωση τόσο της επιχειρηματικής τους ταυτότητας όσο και για την δομή της ίδιας της οικογένειάς τους.

Είναι ιδιαίτερα θλιβερό που όλη η υπόγεια ένταση που χειριζόταν τόσο επάξια στα προηγούμενα φιλμ του ο Bahrani είναι τόσο ξεδιάντροπα απούσα στο At any price. Οι χαρακτήρες γίνονται στερεοτυπικοί, οι προσωπικές ιστορίες τους κοινότυπες και γενικότερα οι περισσότερες εξελίξεις προφανείς και τηλεγραφημένες από πολύ νωρίς στην ταινία. Επίσης, εμφανίζονται κακογραμμένοι ρόλοι (όπως των Kim Dickens και Heather Graham, η μητέρα κι ερωμένη των Whipple αντίστοιχα) που μόνο στόχο έχουν να αποτελέσουν ηθικό αντίβαρο για τις εκάστοτε συμπεριφορές των κύριων πρωταγωνιστών. Ο Dennis Quaid παραμένει μονόπλευρος από την αρχή ως το τέλος, αν και προς υπεράσπισή του αυτό τονίζει εν μέρει την ψυχρή υπολογιστική συμπεριφορά του ως πωλητή, αν και υπάρχουν στιγμές που αγγίζει τα όρια της καρικατούρας, ενώ ο Zak Efron έχει το εύρος ηθοποιού μίας και μοναδικής έκφρασης προσώπου. Στο τελευταίο τέταρτο πραγματοποιούνται όντως κάποιες ενδιαφέροντες εξελίξεις αλλά αυτό, μαζί με δύο-τρεις πραγματικά δυνατές σκηνές πιο πριν (όπως της οδήγησης μέσα στα χωράφια και οι racing σκηνές) δεν μπορούν να βελτιώσουν την τελική απογοητευτική εντύπωση μιας ταινίας, που αποδεικνύεται κατώτερη των προσδοκιών που η ίδια είχε δημιουργήσει. Κρίμα. (2*/5) 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...