Από τις 23 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 4 Οκτώβρη, το κέντρο της Αθήνας υποδέχεται την ετήσια κινηματογραφική του γιορτή εν μέσω ενός εκρηκτικού κοινωνικού και πολιτικού κλίματος που ευνοεί τον προβληματισμό, την ανταλλαγή απόψεων και την ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ των εικόνων, των ιδεών και των ανθρώπων. Οι 21ες Νύχτες Πρεμιέρας μπορεί να μην έχουν φέτος το μέγεθος που θα επιθυμούσαν, δηλώνουν, ωστόσο, ενάντια στις δυσκολίες το παρόν, προσφέροντας ένα πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα με επιλογές από τα φεστιβάλ του Sundance, του Βερολίνου και των Καννών και δίνοντας περισσότερο από ποτέ την ευκαιρία για ανακάλυψη ταινιών, οι οποίες υπό άλλες συνθήκες θα χάνονταν υπό το μέγεθος των "φανταχτερών" τίτλων. Το Frame Game θα παρακολουθεί στενά το φεστιβάλ και φέτος τόσο μέσα από εδώ όσο και από την σελίδα του στο Facebook, πριν, όμως, από αυτό, κάνει μια προεπιλογή των ταινιών που εκ πρώτης όψεως έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον του. Ακολουθούν αναλυτικά τα ποιος, πού, πότε, γιατί της κάθε περίπτωσης.
ΠΟΙΟΣ: "Tangerine" του Sean Baker
ΠΟΥ: Τμήμα "Αφιέρωμα στον Sean Baker"
ΓΙΑΤΙ: Όταν η Σιν-Ντι, μία τραβεστί που έχει μόλις βγει από την ολιγοήμερη φυλάκισή της, ενημερώνεται από την κολλητή της ότι ο φίλος και προαγωγός της μάλλον την απάτησε όσο εκείνη ήταν στην φυλακή, θα ξεκινήσει μια ολονύχτια αναζήτηση στο LA, μέχρι να βρει τον άνθρωπο που την "πρόδωσε". Γυρισμένο μόνο με ένα iPhone, χαιρετισμένο ως η αποκάλυψη του Sundance και το επόμενο βήμα ενός ταλαντούχου σκηνοθέτη αμέσως μετά το "Starlet", το Tangerine υπόσχεται να είναι η ταινία που θα παρουσιάσει ένα εξολοκλήρου φρέσκο όραμα τόσο όσον αφορά την προσέγγισή της στον κόσμο των τρανσέξουαλ όσο και την ίδια την μέθοδο της κινηματογράφησής του.
ΠΟΤΕ: Την Τρίτη, 29 Σεπτεμβρίου στην αίθουσα ODEON Οπερα 1 στις 22:15 και σε επανάληψη την Κυριακή, 4 Οκτωβρίου, επίσης, στην αίθουσα ODEON Οπερα 1 στις 22:15.
ΠΟΙΟΣ: "Mistress America" του Noah Baumbach
ΠΟΥ: Τμήμα "Πρεμιέρες"
ΓΙΑΤΙ: Μια μοναχική πρωτοετής παρασύρεται σε απίστευτα μπλεξίματα από την μέλλουσα θετή της αδελφή, η οποία έχει συνηθίσει να ζει την κάθε της μέρα στη Νέα Υόρκη σαν μια ατέλειωτη περιπέτεια. Ή απλά, η νέα συνεργασία του Noah Baumbach με την Greta Gerwig μετά την "Frances Ha" [letterboxd], αυτή την φορά έγχρωμη αλλά το ίδιο (ή και περισσότερο, αν ισχύουν όσα λέγονται στο εξωτερικό) αστεία, καυστική και απόλυτα απολαυστική.
ΠΟΤΕ: Την Παρασκευή, 25 Σεπτεμβρίου στην αίθουσα ODEON Οπερα 1 στις 21:15.
ΠΟΙΟΣ: "Ο Νόμος της Αγοράς / La Loi du Marché" του Stéphane Brizé
ΠΟΥ: Τμήμα "Πρεμιέρες" / "Ευρώπη έτος μηδέν"
ΓΙΑΤΙ: Βουτιά στην σύγχρονη, ευρωπαϊκή πραγματικότητα, με πρωτεργάτη τον Τιερί του Vincent Lindon, έναν απολυμένο εργάτη που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα στην σκληρή εργατική τάξη της Γαλλίας πασχίζοντας να συντηρήσει την οικογένειά του. Με το βραβείο ανδρικής ερμηνείας στο πρόσφατο φεστιβάλ Καννών και περισσότερο επίκαιρο από ποτέ, το φιλμ του Stéphane Brizé υπόσχεται μια ψύχραιμη αλλά καθόλου καθησυχαστική ακτινογραφία της Ευρώπης του σήμερα και ενός συστήματος που, εν γνώσει του, υποτιμά και υποβαθμίζει τον άνθρωπο.
ΠΟΤΕ: Το Σάββατο, 26 Σεπτεμβρίου στο Ιντεάλ στις 22:00.
ΠΟΙΟΣ: "Σύμπτωμα" του Άγγελου Φραντζή
ΠΟΥ: Τμήμα "Πρεμιέρες" / "Ελληνικές Ταινίες"
ΓΙΑΤΙ: "Χειμώνας. Σε ένα απομονωμένο νησί κάνει την εμφάνιση του ένα πλάσμα με δερμάτινο μπουφάν και μάτια που λαμπυρίζουν στο σκοτάδι. Οποιος έρχεται σε επαφή μαζί του χάνει τα λογικά του. Οι κάτοικοι ζητούν τη βοήθεια μιας παράξενης κοπέλας που μοιάζει να είναι η μόνη ικανή να το αντιμετωπίσει. Για να ενισχύσει την πίστη της, εκείνη οδηγείται σε πράξεις όλο και πιο ακραίες, που όμως μοιάζουν να κρύβουν κάποιον μυστικό της δεσμό με τον παρείσακτο." Η επίσημη σύνοψη είναι τόσο αινιγματική όσο και ιντριγκαδόρικη, το βιογραφικό του Άγγελου Φραντζή υπόσχεται αν μη τι άλλο κάτι τουλάχιστον αντισυμβατικό, οι πρώτες εικόνες φέρνουν στο μυαλό ένα Donnie Darko στην ελληνική επαρχία και τα πάντα υπόσχονται μια τριπαρισμένη κατάβαση σε έναν φανταστικό αλλά και μελοδραματικό κόσμο. Κι ο Θεός μαζί μας.
ΠΟΤΕ: Την Παρασκευή, 26 Σεπτεμβρίου στον Δαναό 1 στις 20:00.
ΠΟΙΟΣ: "45 Χρόνια / 45 Years" του Andrew Haigh
ΠΟΥ: Τμήμα "Πρεμιέρες"
ΓΙΑΤΙ: O βίος ενός μεσήλικου ζευγαριού ανατρέπεται όταν ξαφνικά, μία εβδομάδα πριν τον εορτασμό των 45 χρόνων γάμου του, έρχονται στο φως πληροφορίες που αφορούν την παλιά, μεγάλη (αλλά νεκρή εδώ και δεκαετίες) πρώτη αγάπη τού συζύγου. Στις επόμενες μέρες, οι δυο τους πρέπει να συμβιβαστούν με τις νέες συνθήκες (ο μεν κύριος με το φάντασμα του παρελθόντος, η δε σύζυγος με την ύπαρξη μιας γυναίκας που ανταγωνίζεται ακόμα και τώρα την θέση της στην καρδιά του), να επαναπροσδιορίσουν την σχέση τους και να προχωρήσουν προς το μέλλον, αν φυσικά, υπάρχει πλέον για τους δυο τους κάτι τέτοιο. O Andrew Haigh επιστρέφει μετά το "Weekend" (Frame Game Review εδώ) με μια ακόμα ιστορία ειλικρινούς αγάπης, η μεγαλύτερη, ωστόσο, νίκη του φιλμ είναι ότι αποδεικνύει πώς δεν χρειάζονται θεατρινισμοί για να αφηγηθεί κανείς μια δυνατή και έντονη συναισθηματικά ιστορία αλλά ειλικρίνεια, απλότητα και μια διάθεση ανακάλυψης του τι κρύβεται πραγματικά κάτω από ένα φαινομενικά ψύχραιμο προσωπείο. Bonus, η καλύτερη ίσως Charlotte Rampling που υπήρξε ποτέ. (Frame Game review από το φετινό φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου, εδώ)
ΠΟΤΕ: Την Κυριακή, 27 Σεπτεμβρίου στο Ιντεάλ στις 20:00.
ΠΟΙΟΣ: "Το Μαργαριταρένιο Κουμπί / El botón de nácar (The Pearl Button)" του Patricio Guzmán
ΠΟΥ: Τμήμα "Πρεμιέρες"
ΓΙΑΤΙ: Αρχαιολογία. Αστρονομία. Αναζήτηση των αγνοούμενων της δικτατορίας του Πινοσέτ. Στο "Nostalgia for the Light" [letterboxd], o Patricio Guzmán ένωσε τρεις φαινομενικά ανεξάρτητους τομείς, με φόντο την έρημο της Χιλής, για να τους ανάγει ανατριχιαστικά στην κοινή αλήθεια: την αναζήτηση του παρελθόντος. Τώρα, στο "El Botón de Nácar", με όχημα ένα μαργαριταρένιο κουμπί, ο Guzmán επιχειρεί να κάνει το ίδιο με αφορμή το νερό και τις απέραντες όχθες χιλιάδων μιλίων που αποτελούν την ακτογραμμή της Χιλής. Και, με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο παρουσιάζει μια ποιητική καταγραφή του ενοχικού παρελθόντος αλλά καταφέρνει, μέσω της αποτύπωσης της Γης, των αστερισμών και των "μυστικών" του νερού, να μετατρέψει το φιλμ του σε κάτι πραγματικά οικουμενικό και (απλά) συγκλονιστικό. (Frame Game review από το φετινό φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου, εδώ)
ΠΟΤΕ: Την Κυριακή, 27 Σεπτεμβρίου στον Δαναό 1 στις 20:00.
ΠΟΙΟΣ: "Το Απαγορευμένο Δωμάτιο / The Forbidden Room" των Guy Maddin και Evan Johnson
ΠΟΥ: Τμήμα "Πανόραμα"
ΓΙΑΤΙ: Πόσο συχνά βρίσκει κανείς μια ιστορία για το πώς μπορεί κάποιος να χρησιμοποιεί σωστά την μπανιέρα να μετατρέπεται στην αγωνιώδη πορεία ενός υποβρυχίου που χάνει σταδιακά το οξυγόνο, για να μεταμορφωθεί στην αναζήτηση ενός ξυλοκόπου για την αγαπημένη του και την μονομαχία του με μια αιμοδιψή φυλή που την απήγαγε, να μεταλλαχθεί στην συνέχεια σε ένα αμνησιακό όνειρο και να ενσωματώσει στην πορεία επιπλέον την ιστορία ενός εκπληκτικού χειρούργου, ένα ηφαίστειο που απαιτεί θυσίες για να εξαγνίσει την οργή του, έναν τύπο που ζει όλη του την ζωή μέσα σε ένα ασανσέρ, ένα φάντασμα που αρνείται να πει τον τελικό αποχαιρετισμό επιστρέφοντας ξανά και ξανά στην τυφλή γυναίκα του και ένα μουσικό ιντερλούδιο σχετικά με την μανία ενός ανθρώπου με τους... πισινούς; Ναι, το "The Forbidden Room" είναι η πιο αναρχική ταινία του Guy Maddin, γεμάτη ιδέες που εναλλάσσονται με ρυθμό πολυβόλου, κλεισμένες η μέσα μέσα στην άλλη, ως σπουδή στον εγκιβωτισμό και αποθέωση μιας short film ιδεολογίας, που δεν αφήνει τίποτα να πλατειάσει. Όσοι γνωρίζετε ήδη την φιλμογραφία του σκηνοθέτη, ξέρετε ότι δεν πρέπει να το χάσετε. (Frame Game review από το φετινό φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου, εδώ)
ΠΟΤΕ: Την Πέμπτη, 24 Σεπτεμβρίου στο Ιντεάλ στις 22:15.
ΠΟΙΟΣ: "Το Πράσινο Δωμάτιο / Green Room" του Jeremy Saulnier.
ΠΟΥ: Τμήμα "Μετά τα Μεσάνυχτα"
ΓΙΑΤΙ: Περιπλανώμενοι punks, αιμοδιψείς νεοναζί, ένας σαδιστής ιδιοκτήτης μαγαζιού και οι μπράβοι του και μια ομάδα οπλισμένης πολιτοφυλακής που σχεδιάζει αιματηρή έφοδο αποτελούν τους παίκτες ενός θανάσιμου παιχνιδιού σε μια gory, cult και ένοχα απολαυστική αναφορά στις ταινίες εκδίκησης, βίας και αίματος της δεκαετίας του '70 και του '80. Από τον σκηνοθέτη του "Blue Ruin" [letterboxd], ο οποίος ήδη απέδειξε ότι γνωρίζει πώς να χειρίζεται τα genres χωρίς εκείνα να τον εγκλωβίζουν στο παρελθόν. Σοβαρά, μάλλον η ταινία του προγράμματος που περιμένω περισσότερο από όλες.
ΠΟΤΕ: Το Σάββατο, 26 Σεπτεμβρίου στο Ιντεάλ στις 00:00 και σε επανάληψη την Πέμπτη, 1 Οκτωβρίου στον Δαναό 2 στις 22:30.
ΠΟΙΟΣ: "Μετά τα Μεσάνυχτα / Don’t Look Now" του Nicholas Roeg.
ΠΟΥ: Τμήμα "Αφιέρωμα στον Νίκολας Ρεγκ"
ΓΙΑΤΙ: Δεν είμαι καθόλου αντικειμενικός. Το "Don't Look Now" είναι η αγαπημένη μου ταινία όλων των εποχών (το έχω ξαναπεί και εδώ). Δεν είναι μόνο η ατμόσφαιρα, η πρωτοποριακή δομή, το φρενήρες μοντάζ, τα πισωγυρίσματα στον χρόνο, η μουντή και θανάσιμη Βενετία, οι προσωπικοί δαίμονες, το μέλλον, το παρελθόν, η απώλεια, η θλίψη, τα επώδυνα ηχητικά εφέ, τα απότομα κοψίματα, η δεύτερη υπόγεια ανάγνωση, η σκηνή του σεξ, το βλέμμα της Τζούλι Κρίστι, ο πανικός του Ντόναλντ Σάδερλαντ, η ανατροπή του φινάλε, το αίμα, ο τρόμος και η ψυχολογική φθορά. Είναι όλα όσα γράφει εδώ ο Peter Bradshaw και ακόμη περισσότερα. Αλλά κυρίως είναι η αίσθηση ότι το Don't Look Now επηρέασε πιο πολύ από όλα τα φιλμ της εποχής του το είδος, ακόμα κι αν άλλα έργα έχουν τύχει μεγαλύτερης δημοσιότητας. (Ακόμη περισσότερα για την αγάπη μου για την ταινία, θα βρεις εδώ).
ΠΟΤΕ: Την Παρασκευή, 25 Σεπτεμβρίου στην αίθουσα ODEON Οπερα 1 στις 23:00.
ΠΟΙΟΣ: "Η Σιωπηλή Δολοφόνος / The Assassin" του Hou Hsiao-Hsien.
ΠΟΥ: Τμήμα "Πρεμιέρες"
ΓΙΑΤΙ: Στην Κίνα του 9ου αιώνα, ένα νεαρό κορίτσι που εκπαιδεύτηκε από μικρή ως δεινός εκτελεστής, πρέπει να αποφασίσει αν θα εξοντώσει τον κυβερνήτη ενός από τα βασίλεια της χώρας, ο οποίος όχι μόνο είναι εξάδελφός της, αλλά και ο μεγάλος της, ανεκπλήρωτος έρωτας. Εικόνες απίστευτης ομορφιάς, ποιητική αναβίωση μιας wuxia αφήγησης, μια πανέμορφη Shu Qi επί 105 στην μεγάλη οθόνη (όπου δικαιωματικά ανήκει) κι ένα βραβείο σκηνοθεσίας στο πρόσφατο φεστιβάλ Καννών. Η τελευταία ταινία του Hou Hsiao-Hsien είναι επιτέλους έτοιμη για να αποκαλυφθεί και στα ελληνικά μάτια μας.
ΠΟΤΕ: Το Σάββατο, 3 Οκτωβρίου στην αίθουσα ODEON Οπερα 1 στις 20:00
ΠΟΙΟΣ: "Η Μυστική Λέσχη / El Club" του Pablo Larraín.
ΠΟΥ: Τμήμα "Πρεμιέρες"
ΓΙΑΤΙ: Δύο χρόνια μετά το "NO" (Frame Game Review εδώ), ο Pablo Larraín επιστρέφει με την ιστορία τεσσάρων απομονωμένων από τον κόσμο αντρών που επιδιώκουν την εξιλέωση από τις αμαρτίες του παρελθόντος και των οποίων η ησυχία διαταράσσεται όταν ένας πέμπτος προστίθεται ξαφνικά στην στον κόσμο τους. Σημαντική λεπτομέρεια; Είναι όλοι τους ιερείς. Το φιλμ γυρίστηκε με άκρα μυστικότητα στην Χιλή και υπόσχεται να αφηγηθεί μια ιστορία που τιμά το ανθρωποκεντρικό σινεμά, χωρίς να αγνοεί τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες, όπως έχει αποδείξει μέχρι τώρα ολόκληρη η φιλμογραφία του σκηνοθέτη.
ΠΟΤΕ: Το Σάββατο, 3 Οκτωβρίου στην αίθουσα ODEON Οπερα 1 στις 22:15
Επίσης: Τολμήστε το αφιέρωμα στην εμβληματική φιγούρα της Shirley Clarke, δείτε όσο πιο πολύ Nicholas Roeg μπορείτε (το "Bad Timing" και το "The Man who fell to earth" [Frame Game Αφιέρωμα εδώ) είναι εξίσου αριστουργήματα), ανακαλύψτε τι επιφυλάσσει το διαγωνιστικό τμήμα (δώστε μια επιπλέον προσοχή στο "Sleeping Giant"). O φεστιβαλικός προγραμματισμός χρειάζεται ρίσκα και παράτολμες επιλογές. Αν πάλι θέλετε να κινηθείτε σε περισσότερο ασφαλή μονοπάτια, υπάρχει το "Life" του Anton Corbijn [Frame Game Review εδώ) σε avant premiere λίγο πριν την επίσημη κυκλοφορία του στις αίθουσες, τα εκ Καννών "Youth" του Paolo Sorrentino και "Dheepan" του Jacques "Χρυσός Φοίνικας"Audiard, έναρξη και λήξη του φεστιβάλ αντίστοιχα, αλλά και μια... προκαταρκτική, προφεστιβαλική προβολή του "Love" του Gaspar Noé, παρουσία του ιδίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου