Η Kumiko είναι μια νέα κοπέλα που ζει μια καθόλου ικανοποιητική ζωή για την ίδια και για τους γύρω της. Μια μέρα ανακαλύπτει μια βιντεοκασέτα που της αποκαλύπτει το ακριβές σημείο που βρίσκεται θαμμένη μια βαλίτσα γεμάτη λεφτά και η ζωή της θα αλλάξει για πάντα. Όμως αυτή η βιντεοκασέτα δεν είναι ακριβώς αυτό που νομίζει η Kumiko.
Νομίζω πως εδώ έχουμε έναν από τους πιο αγαπητούς χαρακτήρες των τελευταίων χρόνων. Από την Poppy της Sally Hawkins είχα να ερωτευτώ τόσο έναν γυναικείο χαρακτήρα και, τι σύμπτωση, καμία σύμπτωση, οι δυο τους μοιράζονται αρκετά στοιχεία. Το σημαντικότερο; Η αποφασιστικότητα είναι το μεγαλύτερο προτέρημά τους.
Η ταινία των αδερφών Zellner ξεκινά ήρεμα και πολύ αστεία, όσο μας βοηθά να κατανοήσουμε την καθημερινότητα της Kumiko και τις πιέσεις από το περιβάλλον της για καλύτερη δουλειά, σχέση, γάμο, παιδιά. Η απόφασή της να προχωρήσει με το κυνήγι της βαλίτσας έρχεται φυσικά: είναι γι’ αυτήν ένα μέσο διαφυγής από όλα όσα την καταπιέζουν και ταυτόχρονα μια περιπέτεια που έχει πραγματικά ανάγκη.
Όταν η Kumiko ξεκινά το ταξίδι της για την Αμερική, αυτό είναι ένα ταξίδι το οποίο με ενδιαφέρει σχεδόν όσο την ίδια την Kumiko. Η ταινία έχει πετύχει ήδη στο να με κάνει να νοιαστώ όσο καμία άλλη μέχρι στιγμής στη Berlinale.
Όσο περνάει η ώρα ο ρυθμός και το ύφος αλλάζει. Τα πράγματα παύουν να σιγά σιγά να φαίνονται απλά αστεία και η τραγικότητα του χαρακτήρα της Kumiko αρχίζει να βγαίνει προς τα έξω όλο και περισσότερο.
Κι όσο εκείνη ανεβαίνει βορειότερα στην Αμερική και το τοπίο γίνεται ολοένα και λευκότερο και πιο απομονωμένο, τόσο η απόγνωση της Kumiko μεγαλώνει και η προσπάθειά της γίνεται εντονότερη. Το τέλος, όταν και όπως αυτό θα ρθει, είναι το μοναδικό τέλος που θα μπορούσε να έχει η ιστορία της Kumiko της κυνηγού θησαυρών. (4*/5)
Πρώτη δημοσίευση: Slag.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου