Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

#tdf17 Review: Virunga του Orlando Von Εinsiedel

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί το φιλμ του Von Εinsiedel κατάφερε να φτάσει μέχρι τις φετινές υποψηφιότητες των Όσκαρ στην κατηγορία του καλύτερου ντοκιμαντέρ. Έχει καθαρό στόχο από την αρχή έως το τέλος, προσφέρει αγνή κινηματογραφική εμπειρία σε όλη την διάρκειά του και παρουσιάζει ολοκληρωμένους χαρακτήρες, που ναι μεν υποκύπτουν μερικώς στην στερεοτυπική αποτύπωση (η αγωνιστική ακτιβίστρια, η κακή πολυεθνική, ο ηθικός οικολόγος, ο "μετανοημένος" πρώην στρατιώτης/νυν δασοφύλακας, ο ευσυγκίνητος φροντιστής-"πατέρας" ορφανών - υπό εξαφάνιση - ορεσίβιων γοριλλών), όμως, δημιουργούν μια συμπαγή αφήγηση που θυμίζει μυθοπλασία αλλά είναι πάντα ξεκάθαρο ότι αφορά την ίδια την πραγματικότητα.


Στα δασώδη βάθη του ανατολικού Κονγκό, βρίσκεται το Εθνικό Πάρκο Virunga, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και ένα από τα μέρη με τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα στη Γη. Σε αυτό το περιβάλλον, μία μικρή ομάδα ανθρώπων προσπαθεί να προστατέψει τον παράδεισο από την ένοπλη πολιτοφυλακή, τους λαθροθήρες, τους αντάρτες της Μ23 και τις σκοτεινές δυνάμεις μιας πολυεθνικής, που παλεύει να ελέγξει τους πλούσιους φυσικούς πόρους του Κονγκό, καθώς κάτω από την επιφάνεια της παράκτιας λίμνης στο πάρκο υπάρχουν κοιτάσματα πετρελαίου. Ο Von Εinsiedel δεν διστάζει να αποδείξει γιατί ο αγώνας αυτών των ανθρώπων έχει σημασία. Αφενός, η κάμερα κινηματογραφεί με εξαιρετική πειθώ την ομορφιά της περιοχής και, αφετέρου, το πάθος στα μάτια κατά την διάρκεια των συνεντεύξεων δεν αφήνει περιθώρια για αμφιβολίες.

Εξάλλου, η αφήγηση δεν αποφεύγει να γίνει προσωπική και να ακολουθήσει την αναπόφευκτη σύγκρουση μέσα από τα μάτια αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι βλέπουν ένας νέος ουσιαστικά πόλεμος να απειλεί τις ζωές και τη σταθερότητα όλων όσων έχουν προστατευτεί με τόσο κόπο και να βρίσκονται ξαφνικά ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά, προσπαθώντας να διαφυλάξουν τόσο τις ιδέες όσο και την ζωή τους. Χρησιμοποιώντας ακόμα και "κατασκοπευτικές" μεθόδους, προσπαθούν να αποκαλύψουν την αλήθεια, να κάνουν φανερές τις σκοτεινές προθέσεις, να καταγράψουν τις παρασκηνιακές συμφωνίες ανάμεσα στις διάφορες πλευρές, τις ευαίσθητες ισορροπίες και τα μυστικά ανταλλάγματα για την εξασφάλιση της συνεργασίας, ακόμα και να δώσουν πρόσωπο στα αδιόρατα ύποπτα συμφέροντα στην περιοχή. Όλα φαντάζουν σαν μια αγωνιώδη ταινία μυθοπλασίας, και όμως, πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι αυτοί είναι αληθινοί άνθρωποι που αγωνίζονται για έναν πραγματικό σκοπό, που ίσως δεν αφορά κάτι τόσο μακρινό όσο θέλουμε να πιστεύουμε. 

Στο τέλος, η συγκίνηση που προκύπτει είναι γνήσια, η ένταση της κινηματογράφησης αβίαστη και οι δηλώσεις με αυθεντικό πάθος, δημιουργώντας κάτι που αποκτά κινηματογραφική δύναμη αλλά και ισχύ ταινίας τεκμηρίωσης, γνωρίζοντας πότε να κάνει πίσω για να παρατηρήσει και πότε να ορμήσει μέσα στην δράση. Ίσως, το φιλμ κατηγορηθεί ότι παρουσιάζει τον κακό της ιστορίας ως τον απόλυτο "villain" χωρίς να προσφέρει σφαιρική προσέγγιση, όμως, αυτή δεν είναι η ιστορία μιας πολυεθνικής αλλά η καταγραφή του κινδύνου απώλειας ενός θησαυρού της φύσης και όλων των κατοίκων του. Οι ορεσίβιοι γορίλλες, εξάλλου, οι οποίοι πλέον αριθμούν γύρω στα 800 μέλη, είναι οι ουσιαστικοί παρατηρητές, με την μεγαλύτερη προσπάθεια να κατανοήσουν τα γεγονότα. Είναι το βλέμμα τους που δίνει στο τέλος το μεγαλύτερο και πιο ουσιαστικό σχόλιο στην ταινία και εκείνο που καλείται τελικά να κρίνει το αποτέλεσμα. Η έκβαση της ετυμηγορίας βρίσκεται ακόμα σε εκκρεμότητα. (4*/5)

Η ταινία προβάλλεται σε επανάληψη στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ την Κυριακή 22 Μαρτίου στις 20:30.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...