Κυριακή 22 Μαρτίου 2015

16ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου: Bande de filles (Girlhood) της Céline Sciamma

Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τις αντίστοιχες περιπτώσεις από την ανδρική πλευρά. Το αγόρι που νιώθει εγκλωβισμένο μέσα στο οικογενειακό του status quo, η επιρροή των συμμοριών, το προσωπικό ταξίδι αναζήτησης, τα λάθη, η αναζήτηση, η αυτοανακάληψη. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το κορίτσι είναι απλά ένας φορέας αλλαγής, ένας παράγοντας που μπορεί να ανακατέψει τα στάσιμα νερά και να ωθήσει τον ήρωα στο επίπεδο στάδιο της πορείας του. Ποιος θα το φανταζόταν, ενδεχομένως, ότι αυτό το κορίτσι μπορεί να βιώσει την ίδια ιστορία; 

Η Céline Sciamma πραγματοποιεί ουσιαστικά το αυτονόητο. Κάνει οικουμενική μια αρχετυπική ιστορία και αποδεικνύει ότι το προσωπικό ταξίδι προς την ενηλικίωση αφορά εξίσου τα δύο φύλα χωρίς να προσφεύγει σε σε στερεοτυπικές προσεγγίσεις και απλοποιήσεις. Η ιστορία της Marieme δεν προσπαθεί να ανακαλύψει τον κόσμο αλλά να περιγράψει την ηρωίδα με σαφήνεια, να την προσεγγίσει με τρυφερότητα και, τελικά, να προσπαθήσει να καταλάβει τις επιλογές της χωρίς να την κρίνει. Η ματιά της Sciamma δεν είναι παρεμβατική και διατηρεί ψύχραιμα την απόσταση που χρειάζεται από το αντικείμενό της, όμως, αφήνει να γίνει η εμφανής η συμπάθειά της και η ελπίδα της να πάνε όλα καλά στην "Marieme" της.

Και αυτό φαίνεται σε κάθε στάση της λίγο-πολύ γνώριμης διαδρομής: τα προβλήματα στο σχολείο, η επανάσταση στο σπίτι, οι νέες φιλίες, ο πρώτος έρωτας, οι τριβές στις ανθρώπινες σχέσεις, οι πρώτες ευθύνες περνούν μπροστά από τον φακό της Sciamma με εξαιρετική ευαισθησία, προσπαθώντας να εξομαλύνουν τις εξάρσεις και, αντιθέτως, να ενισχύσουν τις ήσυχες στιγμές. Γι' αυτό και στην πιο χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας, η Sciamma κάνει στην άκρη την αφήγησή της και αφήνει τις ηρωίδες της να ερμηνεύσουν εξολοκλήρου το Diamonds της Rihanna, από το εκτενές κοντινό στο πρόσωπο της Marieme μέχρι το ενθουσιώδες φινάλε του τραγουδιού εν μέσω πηγαίας, έστω και παροδικής ευτυχίας, χωρίς να την ενδιαφέρει το πριν ή το μετά.

Αυτή η ειλικρινής προσέγγιση, σε συνδυασμό με την συνεχή προσπάθεια να αψηφά τις τυπικές κατηγοριοποιήσεις, είναι που κάνει την ταινία να αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία, όχι μόνο ως φιλμ αλλά και ως κοινωνιολογική μελέτη. Δεν είναι απλά ρεαλιστικό σινεμά, είναι σινεμά που προσπαθεί να ερμηνεύσει την κοινωνική πραγματικότητα και να ακολουθήσει ανθρώπους που δεν ανήκουν αποκλειστικά στις επιβεβλημένες φόρμες, στον δρόμο προς την κατάκτηση του δικού τους χώρου. Το "Girlhood" δεν είναι ακόμη μία συνηθισμένη ταινία για τα γκέτο και τους κινδύνους της ενηλικίωσης. Αντιθέτως, όμως, είναι μία ταινία για πάρα πολλούς ανθρώπους, που πλέον μπορούν να αποτυπωθούν με σφαιρικότητα στην μεγάλη οθόνη. Και αυτό είναι το μεγαλύτερό της κατόρθωμα. (3,5*/5)

H ταινία προβάλλεται την Δευτέρα, 23 Μαρτίου στις 22:00 στον κινηματογράφο Embassy.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...