Στον «Οίκο Ανοχής (L’ Apollonide)» του Bertrand Bonello, οι πόρνες λικνίζονται νωχελικά στους ήχους του Mighty Hannibal και του Lee Moses, την εποχή που ο εικοστός αιώνας αρχίζει να διανύει τα πρώτα του χρόνια. Στο «2001: A Space Odyssey» οι νότες του Richard Strauss συνοδεύουν τις εικόνες του Kubrick ενώνοντας την προϊστορία με το μέλλον της επιστημονικής φαντασίας. Στους «Inglourious Basterds» του Tarantino, η Shoshanna της Melanie Laurent ετοιμάζεται να κάνει μπουρλότο ένα μάτσο ναζί υπό τους ήχους του David Bowie. Οι τρεις προηγούμενες υπέροχες αναχρονιστικές σκηνές αποδεικνύουν ότι αν το πείραμα του αναχρονισμού πετύχει, η ταινία ανεβαίνει αυτόματα επίπεδο και η σκηνή αποδεσμεύεται από τον χρόνο και το τώρα της αποκτώντας επιπλέον δυναμική.
