Όταν πρόκειται για σουρεαλιστικές κωμωδίες, λίγοι ξεπερνούν την τρέλα των Ιαπώνων ή την ικανότητά τους να φτάνουν στα άκρα της φαντασίας. Το "Anatomy of a paperclip", όμως, δεν είναι ένα ξέφρενο πανηγύρι, όπως το Symbol, για παράδειγμα. Σε αντίθεση με το cult φιλμ του Hitoshi Matsumoto, ο (σχεδόν) πρωτοεμφανιζόμενος Akira Ikeda δημιουργεί έναν παράλογο μεν κόσμο, όπου τα γεγονότα ακολουθούν δικές τους απροσδιόριστες αιτίες, αλλά τον γεμίζει συναίσθημα, ζεστασιά και διάθεση κατανόησης όλων των καταστάσεων, όσο και αν αμφισβητούν την λογική.
O Kogure δουλεύει σε ένα εργοστάσιο (τρόπος του λέγειν) παραγωγής συνδετήρων. Φοράει ιατρικό κολάρο στο λαιμό, δέχεται αδιαμαρτύρητα τις προσβολές του εργοδότη του καθημερινά και συχνά-πυκνά πέφτει θύμα ληστείας από τους ίδιους λωποδύτες χωρίς να αντιστέκεται. Μία μέρα, όταν γυρίζει σπίτι, βρίσκει μια πεταλούδα, την οποία αφήνει ελεύθερη να φύγει. Την επομένη, συναντά μια άγνωστη γυναίκα μέσα στο σπίτι του, που μιλά μια ακατάληπτη γλώσσα. Είναι δυνατόν αυτή η μικρή λεπτομέρεια να άλλαξε τόσο πολύ την ζωή του;
Η "Ανατομία ενός συνδετήρα" (χεχε, ακούγεται ωραίο και στην ελληνική απόδοση) αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος του φιλμ από στατικές εικόνες, ένδειξη της μονότονης ζωής του Kogure. Ακόμα και οι ίδιες σκηνές, επαναλαμβάνονται με μικρές τροποποιήσεις κάθε φορά, βοηθώντας τον θεατή να πει πλήρως στη ρουτίνα του. Ο Ikeda, όμως, δεν έχει σκοπό να περιγράψει την βαρετή καθημερινότητα αλλά να τονίσει ότι ακόμα και οι μικρότερες των αλλαγών αθροιστικά μπορεί να οδηγήσουν σε κάτι θεαματικό. Βέβαια, η ταινία τελειώνει πριν καταφτάσει αυτή η στιγμή της εντυπωσιακής αλλαγής, όμως, αφήνει να εννοηθεί πως πλέον η τροχιά της έχει παγιωθεί.
Με αφορμή αυτή την χαλαρή αφηγηματική δομή, ο Ikeda χτίζει ένα ολόκληρο σύνολο ιδιαίτερων χαρακτήρων, που ο καθένας θα μπορούσε να πρωταγωνιστήσει στην δική του ταινία. Το date του Kogure που μεταβιβάζει το ενδιαφέρον της σε άλλον άντρα κατά την διάρκεια του ραντεβού, η άγνωστη γυναίκα που κλείνεται στο κουκούλι της (κυριολεκτικά) μετά τον χαμό του πατέρα της, το αφεντικό που δεν μπορεί να θυμηθεί τα ονόματα και επιβάλλεται μόνο λεκτικά στους εργαζόμενούς του, ο εστιάτορας που υποπτεύεται ότι το φαγητό του δεν τρώγεται και οι ληστές που βγάζουν στη φόρα ο ένας τα μυστικά του άλλου αποτελούν όλοι ένα σύνολο εκκεντρικών χαρακτήρων που δημιουργούν ένα συμπαγές, αξιαγάπητο σύμπαν, το οποίο ακολουθεί τελικά τους δικούς του κανόνες.
Στην τελική, το "Anatomy of a paperclip" μπορεί να μην παρουσιάζει κάτι απόλυτα ολοκληρωμένο, έχει όμως ψυχή, πρωτοτυπία και μεγάλη αγάπη για τους χαρακτήρες του, την οποία καταφέρνει να μεταδώσει στον θεατή μέχρι το φινάλε του. Ενδεχομένως, ακόμα και η αίσθηση της μη ολοκλήρωσης να βοηθάει στο ύφος της ταινίας και στην εδραίωση του μηνύματός της. Το σίγουρο πάντως είναι ότι πρέπει να προσέχουμε πώς συμπεριφερόμαστε στις πεταλούδες. (3*/5)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου