Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Retro PosterVision #4: Repulsion (1965) του Roman Polanski

Κάθε μήνα, το Frame Game επιλέγει μία από τις αγαπημένες του ταινίες, εξηγεί τον λόγο και ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο μέσα από τις αφίσες του φιλμ. Ο Δεκέμβριος ανήκει στην Αποστροφή!


Καταρχήν, θεωρώ την Κατρίν Ντενέβ μία από τις πιο όμορφες και ταλαντούχες ηθοποιούς που πέρασαν ποτέ από την οθόνη του κινηματογράφου. Επίσης, θεωρώ  ότι πολλοί δεν έχουν πλήρη επίγνωση των ρίσκων που ανέλαβε στην καριέρα της και πόσα τολμηρά πράγματα δοκίμασε (και πέτυχε), αποφεύγοντας περίτεχνα τις ασφαλείς επιλογές. Κι όμως, μια προσεχτικότερη ματιά στην καριέρα της, θα προκαλέσει έκπληξη και απανωτές κραυγές θαυμασμού, πριν ακόμα ξεκινήσει τις εμφανίσεις της στο φιλμικό σύμπαν του Μπουνιουέλ.

Στην "Αποστροφή" την βρίσκουμε στις αρχές της πορείας της, με ένα πρόσωπο άσπιλο, αθώο, σχεδόν απόκοσμα ρομαντικό. Σέξι χωρίς να το γνωρίζει και ερωτικό χωρίς καν να το προκαλεί με τίποτα άλλο πέρα από την απλή ύπαρξή της. Η Ντενέβ δίνει την κατάλληλη εικόνα για να πλησιάσουμε και να ερωτευθούμε την Carol, να μαγευτούμε χωρίς να προβάλλουμε καμία άμυνα. Ακριβώς, όπως χρειάζεται για να πέσουμε στην παγίδα της. 

Μόνο που η ίδια δεν καταλαβαίνει καν το σχέδιό της. Η σεξουαλική αφύπνιση της Carol προκαλεί ασυνείδητα μια αλυσιδωτή αντίδραση που οδηγεί σε ένα από τα πιο ισχυρά φιλμ τρόμου της κινηματογραφικής ιστορίας. H πραγματικότητα παραμορφώνεται, η απειλή διογκώνεται, ο κίνδυνος γίνεται θανάσιμος, το ανθρώπινο μυαλό δημιουργεί το πιο σκοτεινό σκηνικό, ξεπερνώντας κάθε εξωτερική απειλή. Ή μήπως όχι; Τι είναι αληθινό και τι δημιουργείται από το μηδέν απλά για να υπάρχει ως αιτία τρόμου; Μέχρι πού φτάνει η παράνοια ενός αγγέλου; Και γιατί όλος αυτός ο εφιαλτικός κόσμος είναι τόσο διαολεμένα γοητευτικός;

Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που είδα την Αποστροφή και συνειδητοποίησα ότι ούτε ο Εξορκιστής δε μου είχε στερήσει για τόσες πολλές μέρες τον ήσυχο ύπνο. Γιατί όταν η ασπρόμαυρη φωτογραφία μπλέκεται με τις σκιές της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης, τίποτα δεν είναι πιο τρομακτικό από τους παραμορφωτικούς καθρέφτες της αντίληψής μας για τον κόσμο. Δεν υπάρχει ανάγκη να κοιτάξουμε το κακό που υπάρχει εκεί έξω ή να αναλογιστούμε το αόρατο κακό που μας έχουν διδάξει ότι μας περιβάλλει και η θρησκεία ορκίζεται ότι μπορεί να καταπολεμήσει. Κατά μία έννοια, η Αποστροφή είναι η ταινία που με έκανε ανθεκτικό σε όλες τις υπόλοιπες ταινίες τρόμου (παρά το γεγονός ότι μόνο μία φορά τόλμησα να την ξαναδώ). Και έστω και μόνο για αυτό, την ευχαριστώ.

Τότε.


















Και τώρα.








Αρχείο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...