Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

12 ταινίες για τους μήνες: Η έκδοση του 2014

Για τρίτη χρονιά πλέον (στο τέλος του κειμένου, θα βρεις και τα links για τις προηγούμενες χρονιές), το Frame Game δημιουργεί το δικό του κινηματογραφικό ημερολόγιο αντιστοιχίζοντας στους 12 μήνες του χρόνου κι από μία ταινία. Λίγες μέρες πριν την ολοκλήρωση του 2013, η έκδοση του 2014 είναι ήδη έτοιμη, περιλαμβάνοντας κυρίως κλασικές και αγαπημένες ταινίες αλλά και πιο πρόσφατα φιλμ, που επιθυμούν να μοιραστούν την αγάπη των ημερών. Υπάρχουν ενστάσεις; Διαφωνίες; Περισσότερες προτάσεις; Δες μετά το κλικ το κινηματογραφικό ημερολόγιο του 2014 και πες μας την άποψή σου στα σχόλια. Και το 2015 ψυχή έχει.

Ιανουάριος: When Harry Met Sally
Μπορεί να τους πήρε 12 χρόνια για να το καταφέρουν, αλλά εκείνη την πρωτοχρονιά ο Χάρρυ και η Σάλλυ αποφάσισαν να τολμήσουν να γίνουν ζευγάρι και να θέσουν σε πραγματική βάση όλους εκείνους τους προβληματισμούς περί σχέσεων και συναφών καταστάσεων, που ανέλυαν σε κάθε συνάντησή τους. Η αλήθεια είναι ότι η αυλαία έπεσε την πιο ανώδυνη στιγμή, καθώς η πραγματικότητα ξεκινά μετά τους τίτλους τέλους, όμως, λίγοι θα αμφισβητούσαν το γεγονός ότι αν είναι να ξεκινήσει καλά μια χρονιά, ας γίνει με μία στιγμή μεταχριστουγεννιάτικης, ρομαντικής μαγείας.

Φεβρουάριος: Groundhog Day
Τι θα έκανες αν ζούσες ξανά και ξανά την ίδια μέρα και πόσο θα διέφεραν οι επιλογές σου από εκείνες του χαρακτήρα του Μπιλ Μάρεϊ; Ο Φιλ εγκλωβίζεται σε μία χρονική παγίδα, ζώντας ξανά και ξανά την 2η μέρα του Φεβρουαρίου, που χαρακτηρίζεται από τους εορτασμούς της "Ημέρας της Μαρμότας", αποφασίζει να σπάσει το κατεστημένο της καθημερινής του ρουτίνας, περνάει από όλα τα στάδια - ανεύθυνη πλάκα, επικίνδυνες επιλογές, απόπειρα αυτοκτονίας, κλοπές, έλλειψη αναστολών, γκομενίσματα - μέχρι να καταλάβει τον πραγματικό σκοπό του μαρτυρίου του και, τελικά, επικεντρώνεται σε εκείνο που έχει για εκείνον πραγματική σημασία. Μεγάλο μήνυμα για έναν κατεξοχήν αδιάφορο μήνα, αν με ρωτάς.

Μάρτιος: Blow Out
O Μπράιαν Ντε Πάλμα μπορεί να μην είναι ο πιο πρωτότυπος σκηνοθέτης που υπήρξε ποτέ, όμως, κατάφερνε πάντα να δημιουργεί εκπληκτικές ταινίες, παίρνοντας ιδέες και θεματικές από άλλους σκηνοθέτες (κυρίως τον Χίτσκοκ) και διεστραβλώνοντάς τις με ιδιοφυή τρόπο. Στο Blow Out "κλέβει" το βασικό στοιχείο της πλοκής του Blow Up του Αντονιόνι, μιξάρει την ηχητική μπάντα σαν ένα ύπουλο homage στα euro-cult φιλμ των 70ς, ανακατασκευάζει την σκηνή του εγκλήματος σαν ένα κανονικό μάθημα για την μαγεία του κινηματογράφου και, στο τέλος, καταλήγει σε μία από τις πιο ανατριχιαστικές κραυγές αγωνίας που αποτυπώθηκαν ποτέ στην μεγάλη οθόνη. Μετά το Blow Out, ο εορτασμός της Liberty Day στην Philadelphia στις 16 Μαρτίου δεν ήταν ποτέ ο ίδιος.

Απρίλιος: Pleasantville
Μπορεί το Pleasantville να μην χειρίζεται και πολύ διακριτικά τις μεταφορές του, δεν παύει να αποτελεί, όμως, μία αμερικανική ταινία που καταπιάνεται με τολμηρές θεματικές, ακόμα κι αν είναι καλά κρυμμένες κάτω από την ασφαλή επιφάνεια. Επιπλέον, δεν μπορεί κάποιος να παραβλέψει το γεγονός ότι το φιλμ έπαιξε με την απουσία χρώματος πολύ πριν αυτό το τρικ γίνει το ανεξάρτητο mainstream και κατάφερε να μιλήσει για πράγματα που συχνά πυκνά επανέρχονται στην αμερικανική φιλμογραφία, σπάνια όμως με τόση πρωτοτυπία και... πλάκα. Ευτυχώς που τα ημερολόγια στην άκρη των πλάνων μας ενημερώνουν ότι το ασπρόμαυρο κομμάτι διαδραματίζεται τον Απρίλιο του 1958. Χμ, για δες, φαντάζει εξωπραγματικά επίκαιρο.

Μάιος: Chungking Express
O αστυνομικός 223 χώρισε την πρωταπριλιά του 1995 με την κοπέλα του May, και μάλιστα από δική της επιλογή. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι τα γενέθλιά του είναι ακριβώς σε ένα μήνα και αυτή είναι η μοναδική διορία που θα δώσει στην May για να επιστρέψει πίσω σε εκείνον. Κάθε μέρα, θα αγοράζει μία κονσέρβα ανανά με ημερομηνία λήξης την πρώτη μέρα του Μάη. Μέχρι τότε, είτε θα έχει αναθερμάνει την σχέση του μαζί της είτε θα έχει λήξει για πάντα. Ονειρικός Wong Kar Wai, ικανός να ξεσκίσει την καρδιά σου για πάντα. 

Ιούνιος: Le charm discret de la bourgeoisie 
Σε ακόμα μια επίθεση στον καθωσπρεπισμό, την υποκρισία και την εύθραυστη ισορροπία της αστικής τάξης, ο Λουίς Μπουνιουέλ εισάγει στην "Διακριτική γοητεία της μπουρζουαζίας" τον μύθο του Ματωμένου Αρχιφύλακα. Σύμφωνα με αυτόν, ένας σκληρός και ανάλγητος αρχιφύλακας, ειδικός στους βασανισμούς και τα καψώνια, δολοφονήθηκε κατά την διάρκεια μιας διαδήλωσης την 14η Ιουνίου. Από τότε, κάθε 14η μέρα του Ιούνη, στοιχειώνει το αστυνομικό τμήμα, έτοιμος να επιστρέψει στα παλιά του καθήκοντα και να επιβάλει την τάξη σε όλους όσοι επιχειρήσουν να παρανομήσουν. Άσχημη μέρα διάλεξε μάλλον η μπουρζουαζία για να διανυκτερεύσει στο τμήμα.

Ιούλιος: L' Eclisse
Δεν γνωρίζω αν υπάρχουν πολλά άλλα φιλμ που να έχουν μιλήσει καλύτερα για τις ίδιες τις σχέσεις από την κλασική τριλογία (Η περιπέτεια, η Νύχτα, η Έκλειψη) του Αντονιόνι. Στο τελευταίο μέρος της άτυπης αυτής τριπλέτας, η Μόνικα Βίτι και ο Αλέν Ντελόν συνειδητοποιούν ότι αυτό που φαίνεται δεν έχει πολλές φορές σχέση με αυτό που όντως υπάρχει καλά κρυμμένο κάτω από την επιφάνεια, πίσω από τις λέξεις και τις ψεύτικες υποσχέσεις και ότι μερικές φορές η σιωπή είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μιας σαθρής συναισθηματικής σύνδεσης. Οι δύο εραστές δίνουν ραντεβού στις 10 Ιουλίου του 1961, όμως, κανείς δε θα εμφανιστεί στο καθορισμένο μέρος, δίνοντας την ευκαιρία στον Αντονιόνι να αποτυπώσει στον κινηματογράφο ένα από τα πιο ψυχρά, κενά, ανατριχιαστικά πεντάλεπτα φινάλε στην ιστορία. Η έκλειψη δεν είναι τελικά απλά ένα αστρικό φαινόμενο.

Αύγουστος: Δεκαπενταύγουστος
Για πολλούς λόγους, μια ταινία για τον Δεκαπενταύγουστο βγάζει στην Ελλάδα πολύ περισσότερο νόημα από ότι μια ελληνική ταινία για τα Χριστούγεννα ή την Πρωτοχρονιά. Οι διακοπές, ο ιδρώτας, η έρημη Αθήνα, η επαρχία, η θρησκεία, το τάμα, η πήχτρα, ο πανικός, η φτήνια, τα απωθημένα, η οικογένεια, η μοναξιά, το τέλος όλων των παραπάνω και η εκ νέου αρχή τους δίνουν την ευκαιρία στον Γιάνναρη να μιλήσει για κάτι αμιγώς ελληνικό που δεν περιορίζεται, όμως, εντός συνόρων. Μπορεί να χάνει στα σημεία, όμως, παίρνει άριστα για τις προθέσεις.

Σεπτέμβριος: September Affair
Εξαιρετική ευκαιρία για να θυμηθούμε όχι μόνο την ταινία αλλά κυρίως την μεγάλη Joan Fontaine, που ως Μανίνα Στιούαρτ ακροβατεί στην ηθική των 50ς, έτοιμη να αμφισβητήσει τις κοινωνικές δομές της εποχής και να μην αφήσει τα σύγχρονά της ηθικά κατεστημένα να επηρεάσουν τις αποφάσεις της, ζώντας έναν έντονο Σεπτεμβριάτικο δεσμό στην Φλωρεντία. Μπορεί η Μανίνα της να μην κατάφερε τελικά  να κρατήσει τον Ντέιβιντ μακριά από την παλιά του ζωή, όμως, κατάφερε να δώσει στο τέλος εκείνο το κοντσέρτο του Ραχμάνινοφ στην Νέα Υόρκη που επιθυμούσε από την αρχή να πραγματοποιήσει. Ένα βήμα την φορά.

Οκτώβριος: Rosemary's Baby
Είναι ο Οκτώβρης του 1965 ο κατάλληλος μήνας για να γεννήσεις; Αν ρωτήσεις την Ρόζμαρι της Μϊα Φάροου, δεν νομίζω η απάντηση να είναι θετική. Αν βέβαια ρωτήσεις τον ίδιο τον Πολάνσκι, τότε μάλλον θα σου μιλήσει για μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες ολόκληρης της καριέρας του. Δεύτερο μέρος της άτυπης τριλογίας του "Διαμερίσματος" (μετά την "Αποστροφή" και πριν τον "Ένοικο"), το "Μωρό της Ρόζμαρι" ήταν μια ιδιοφυής άσκηση πάνω στον ίδιο τον τρόμο, την υποβλητικότητα και τον κίνδυνο που κρύβει το σκοτάδι του ανθρώπινου μυαλού. Ποιος είπε ότι η γιορτή του Halloween είναι η πιο τρομακτική στιγμή του μήνα;

Νοέμβριος: Hannah and her Sisters
Και μια που μιλάμε για την Μία Φάροου, ας παραμείνουμε στην φιλμογραφία της αλλά ας κινηθούμε σε πιο... γουντιαλενικά χωράφια. "Η Χάνα και οι αδελφές της" ήταν για πολύ καιρό η πιο επιτυχημένη ταινία του Γούντι Άλεν και όχι άδικα, καθώς κινείται με εξαιρετική λεπτότητα ανάμεσα στο δράμα, την κωμωδία, την σάτιρα και την οικογενειακή τραγωδία, αφηγούμενη την ιστορία μερικών ανθρώπων που τους δένουν συγγενικά δεσμά, ανάμεσα σε τρία διαδοχικά ετήσια οικογενειακά δείπνα που λαμβάνουν χώρα την Ημέρα των Ευχαριστιών. Ακόμα κι αν δεν αντέχεις τον Γούντι Άλεν, δεν μπορείς να αμφισβητήσεις την ικανότητα χειρισμού της ιστορίας, που καλύπτει 24 ουσιαστικά μήνες αλλά χωρίζεται (πολύ θεατρικά) σε τρία διακριτά μέρη, ακριβώς όπως... 

Δεκέμβριος: Fanny and Alexander
...έκανε και ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν στο "Fanny and Alexander", με τα Χριστούγεννα, όμως, αντί το Thanksgiving Day. Και οι ομοιότητες δεν είναι τυχαίες, καθώς όντως η "Χάνα και οι αδερφές της" είναι ένα άτυπο homage στην ταινία του Μπεργκμαν. Τρεις διαδοχικές χρονιές, τρία διαδοχικά Χριστουγεννιάτικα δείπνα και τρεις διαφορετικές περίοδοι όπου όλα είναι καλά, μετά εμφανίζονται προβλήματα και, στο τέλος, οι ήρωες απομένουν να διορθώνουν τις ζημιές της οικογενειακής καταιγίδας. Τουλάχιστον, στο τέλος απομένει μια οικογενειακή φωτογραφία. Όλα τα υπόλοιπα, τα πήρε μαζί του το πνεύμα των Χριστουγέννων.

Δες και προηγούμενες εκδόσεις του "12 ταινίες για τους μήνες"
2012

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...