Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Director Habits: O Quentin Tarantino κοιτάει τον κόσμο από χαμηλά.

Ο κάθε σκηνοθέτης έχει τα χούγια του ή αλλιώς, αν προτιμάτε, τον προτιμητέο τρόπο κινηματογράφησης των σκηνών του. Ο Wong Kar Wai έχει τους γεμάτους χρωματικές αντιθέσεις διαδρόμους του (ίσως πρέπει να επανέλθω σε αυτό), ο Terrence Malick την φύση, την φωτιά και το νερό, ακόμη και ο Steven Spielberg έχει το trademark του κατά κάποιο τρόπο, με το λεγόμενο "Spielberg Face" να κάνει την εμφάνισή του σε κάθε ταινία. Ο Ταραντίνο έχει αναμφισβήτητα ως φετίχ την στιλιζαρισμένη απεικόνιση της βίας, κάπως σαν πνευματικός απόγονος του φτηνού Grindhouse κινηματογράφου των 70ς. 

Αν παρατηρήσει κανείς τα πλάνα του, όμως, θα ανακαλύψει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, που χρησιμοποιείται σε όλες τις ταινίες του: την οπτική της κάμερας από κάτω. Είτε αυτή καταγράφει κάποιους ανθρώπους που κοιτάζουν μέσα στο ύποπτο πορτ-μπαγκάζ ενός αυτοκινήτου, είτε προσδίδει μια αλλόκοτη "ανωτερότητα" στον πρωταγωνιστή, είτε απλά φωτογραφίζει έναν αντι-ήρωα που ετοιμάζεται να κάνει την επίθεσή του. Σε κάθε περίπτωση, ο Ταραντίνο εμφανίζει μια ιδιαίτερα συχνή τάση να παρατηρεί τα πράγματα από κάτω, σαν να υποκλίνεται στο μεγαλείο των ηρώων του.


Κι αν αμφιβάλλεις, το Frame Game είναι εδώ για να σου εκθέσει τις αποδείξεις. Ανά ταινία και χρονολογική κατάταξη, αυτές είναι οι στιγμές που ο Ταραντίνο παρατηρεί τις καταστάσεις από χαμηλά και βάζει τους ηθοποιούς του να σε κοιτάξουν στα μάτια. Πιστεύεις ότι το βλέμμα σου δεν μπορεί να σε επηρεάσει; Κάνεις λάθος. (Η αρχική φωτογραφία είναι από το Kill Bill)










Kill Bill: Vol.1 (2003) και Vol.2 (2004)






















(Tο ποστ εμπνεύστηκε από το καταπληκτικό αυτό βίντεο)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...