Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Photo Album της Εβδομάδας: The Garden Of Words του Makoto Shinkai

Τον Shinkai τον έμαθα από τον @Rebelli0n και το αριστουργηματικό "5 centimeters per second". Ιδιαίτερη εξοικείωση ή γνώση πάνω στα anime δεν είχα (ούτε έχω), όμως, η ταινία έμοιαζε να συνδυάζει μοναδικά την εικονογραφημένης φαντασία που εμφάνιζε η φιλμογραφία του Hayao Miyazaki με την μελαγχολία και το ανεκπλήρωτο των σχέσεων που πρέσβευε ο Wong Kar Wai. Και αυτό δημιουργούσε μια μοναδική εμπειρία που εντυπωσίαζε τις αισθήσεις μου και επηρέαζε τον συναισθηματικό του κόσμο με τρόπο που δεν περίμενα.

Flash Forward στο 2013 και, στην Ιαπωνία, μόλις κυκλοφόρησε η καινούρια ταινία του Makoto Shinkai. Δεν είναι ούτε μικρού ούτε μεγάλου μήκους ακριβώς, καθώς ο Shinkai ποτέ δεν φάνηκε να αγχώνεται για την διάρκεια των ταινιών του παρά προχωρούσε για όσο χρειαζόταν μέχρι να πει αυτό που ήθελε. Ο "Κήπος των Λέξεων (Kotonoha no Niwa)" μετρά μόλις 46 λεπτά. Και είναι αρκετά για να εξιστορήσουν μια μικρή (αλλά τρυφερή) ιστορία για δύο ανθρώπους που δεν ερωτεύονται όπως περιμένει κανείς αλλά ούτε και αρνούνται πως δε νοιώθουν τίποτα ο ένας για τον άλλον.


Σε αυτήν, ένας νεαρός μαθητής, που ονειρεύεται να γίνει κατασκευαστής παπουτσιών, τις βροχερές μέρες του Ιουνίου κάνει κοπάνα από το σχολείο και καταφεύγει σε έναν παραδοσιακό Ιαπωνικό κήπο, όπου σχεδιάζει με την ησυχία του. Εκεί συναντά μια μεγαλύτερη κοπέλα, λίγο πριν τα τριάντα, που παραμένει κατά κύριο λόγο σιωπηλή. Οι δυο τους συναντιούνται όλο και πιο συχνά όσο διαρκεί η εποχή των βροχών, συνομιλώντας και αποκαλύπτοντας σκέψεις τους ο ένας στον άλλο αλλά ποτέ ποιοι πραγματικά είναι. Το δυστύχημα είναι ότι η εποχή των βροχών δεν πρόκειται να διαρκέσει για πάντα. 

Στο "Garden Of Words", ο Shinkai για άλλη μια φορά αποτυπώνει εκπληκτικά την φύση ως καμβά έκφρασης των συναισθημάτων ενώ παράλληλα δίνει τον χώρο που απαιτείται για την σιωπή που διαμορφώνει τις ανθρώπινες σχέσεις και τις κλεφτές ματιές που καθορίζουν την εικόνα μας στα μάτια των άλλων. Και ακόμα κι αν δεν έχει πραγματικούς ηθοποιούς για να εκφράσουν τις σκέψεις του, η αυθεντικότητα της ψυχής της ταινίας δεν αμφισβητείται ποτέ. Η βροχή έχει ισότιμο ρόλο με τους δύο πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες και, αντιστρέφοντας τους ρόλους, ο ήλιος δε δηλώνει την έλευση του happy end. Εκτός κι αν η βροχή συνεχίζεται, ακόμα κι αν ο ήλιος κάνει την εμφάνισή του. 

Κι επειδή τα λόγια δύσκολα μπορούν να περιγράψουν την μαγεία του φιλμ, η υπερβολική παράθεση των εικόνων που ακολουθούν θα επιβεβαιώσουν το οπτικό - τουλάχιστον - μεγαλείο του. Μην τολμήσεις και δεν φτάσεις μέχρι το τέλος. 
































Προηγούμενα Photo Album του Frame Game
Kiss Of The Damned της Xan Cassavetes

1 σχόλιο:

  1. Ομολογώ ότι δεν είμαι ο μεγαλύτερος fan του στο anime community, ωστόσο πρέπει να παραδεχτώ ότι όλες του οι ταινίες είναι eye candy. Ευχάριστο ήταν το Garden. Αγαπημένη μου ταινία του το Voices of a Distant Star, because everything is better with giant robots!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...