Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

REVIEW In A Better World (Hævnen): O Παράδεισος είναι μακριά

Βγάζουμε από το χρονοντούλαπο την κριτική για το "Ίσως, αύριο", όπως θα παιχτεί στις ελληνικές αίθουσες, μια που η εταιρία διανομής αποφάσισε να κυκλοφορήσει σήμερα την ταινία, παρόλο που αυτό αρχικά προγραμματιζόταν για ένα μήνα πριν. Πρόκειται για την τελευταία ταινία της Susanne Bier και είναι αυτό που έχουμε μάθει να περιμένουμε από τη Δανή σκηνοθέτη: δυνατό οικογενειακό δράμα με καθηλωτικές ερμηνείες, που θέτει ηθικά διλήμματα. Η ταινία έκανε την πρεμιέρα της στην Ελλάδα στα πλαίσια του 51ου φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και ήταν αντίπαλος του Κυνόδοντα στην κατηγορία του καλύτερου ξενόγλωσσου φιλμ στα φετινά Όσκαρ, στην οποία κατέκτησε τελικά το πολυπόθητο αγαλματάκι.

Στην ταινία, δύο παιδιά που το καθένα αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα, συμμαχούν και έρχονται αντιμέτωπα με την έννοια της εκδίκησης, της συγχώρεσης, της ηθικής ικανοποίησης και ανωτερότητας, του προσωπικού "θέλω" και του "πρέπει" και γενικώς στέκονται μπροστά στις πύλες του σκοτεινού κόσμου των ενηλίκων. Η σκηνοθέτης θέτει το δίλημμα του πότε είναι κάποιος "νικητής": Όταν πράττει σύμφωνα με τους εσωτερικούς ηθικούς του κώδικες και φαίνεται ο "χαμένος" στα μάτια της κοινωνίας ή όταν ακολουθεί τους κανόνες της μάζας κι επιβάλλεται, απαξιώνοντας όμως τα προσωπικά του "πιστεύω";

Σε typical Bier mode, η ταινία γίνεται όλο και πιο ασφυκτική και οι πρωταγωνιστές ωθούνται όλο και περισσότερο σε ακραίες καταστάσεις ώσπου όλο αυτό το σύνολο εκτονώνεται με εντυπωσιακό και δραματικό τρόπο.Για άλλη μια φορά, επίσης, η Bier δίνει έμφαση στην λεκτική βία που πολλές φορές είναι πολύ πιο ισχυρή από τη σωματική. Χαρακτηριστική επίσης είναι και η διχοτόμηση της ταινίας σε δύο κόσμους, έναν "πολιτισμένο" κι έναν "αναπτυσσόμενο", που όμως τελικά δεν έχουν και πολλές διαφορές. 

Οι ερμηνείες τόσο από τους ενήλικες όσο και από τα παιδιά είναι κορυφαίου επιπέδου και η στοιχειωτική μουσική του Johan Söderqvist βοηθά στη δημιουργία ακόμη περισσότερης έντασης. Ίσως κάποιοι θεωρήσουν το φιλμ μελό, όμως προσωπικά ποτέ δε θεώρησα υπερβολικά τα όσα έβλεπα στην οθόνη.

ΤΕΛΙΚΑ ΠΕΣ ΜΑΣ, ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ; Με λίγα λόγια, η Bier στο In A Better World τελειοποιεί τις κινηματογραφικές της νόρμες και παρουσιάζει το πληρέστερο έργο της καριέρας της. Εξάλλου, κι από την αρχή, δεν κρύψαμε πόσο μας άρεσε το φιλμάκι της... Πολύ λογικά αυτό θα φανεί και στα επερχόμενα #blogoscars, που σιγά σιγά κορυφώνονται. Τέσσερα (από πέντε) δακρύβρεχτα αστεράκια.

4 σχόλια:

  1. Το είδα και γω, κατάλαβα αυτό που μου έλεγες για τα μη κλισέ "ηθικά διλήμματα" της Μπίερ κι ας μην έχω δει άλλη ταινία της. Σε γενικές γραμμές μου άρεσε, είχε εκπληκτικά χρώματα, φωτογραφία, ίσως και ερμηνείες, αλλά εγώ αγαπάω ακόμη το Incendies περισσότερο και δε θα έδινα το Όσκαρ στο Haevnen.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν παίζεται Θεσσαλονίκη και στεναχωριέμαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άρη, θα ανέβει λογικά στο Μακεδονικό τις επόμενες βδομάδες.

    Καλά, Θωμά, εννοείται incendies καλύτερο, αλλά και αυτό ήταν αρκετά αποτελεσματικό. Δες το Μετά το Γάμο, να ανακαλύψεις μια άλλη οπτική του ερωτικού τριγώνου. Βασικά, το φετινό Όσκαρ της Μπίερ, ήταν χρωστούμενο από εκείνο το έργο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραίο και άξιζε και το Oscar διότι φώναζε oscar απο μακριά η ταινία.Οντως εδώ η Bier δείχνει πως έχει μια δυναμική σαν σκηνοθέτιδα όμως οφείλω να ομολογήσω πως το ''Efter Bryllupet''(Μετάτον Γάμο)με συγκίνησε περισότερο σαν ταινία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...