Berlinale 2015: 20+1 ταινίες που θέλω να δω στο φεστιβάλ (αλλά, προφανώς, δεν πρόκειται να προλάβω)

Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει το φεστιβάλ του Βερολίνου για έλλειψη επιλογών. Σε αντίθεση με τις Κάννες ή την Βενετία (όπου η επιλογή των ταινιών συνήθως είναι αυστηρή και ολιγάριθμη), το πρόγραμμά του περιλαμβάνει εκατοντάδες ταινίες, οι οποίες περιλαμβάνουν από ανεξάρτητα φιλμ και περισσότερο πειραματικές προτάσεις μέχρι πολυαναμενόμενες πρεμιέρες και φιλμ-οχήματα γνωστών ηθοποιών προς πιο καλλιτεχνικές περιοχές, σε σημείο μάλιστα που, πολλές φορές, καταντά χαοτικό και μάλλον "καπελώνει" αξιόλογες προτάσεις που δεν προλαβαίνουν να βρουν τον χώρο τους μέσα στο πνιχτό πρόγραμμα. Παρόλα αυτά, η Berlinale τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα διαγωνιστικό πρόγραμμα που δεν διστάζει να εμπιστευθεί πρωτοεμφανιζόμενους και γενικά πιο τολμηρούς δημιουργούς, να σχηματίσει ένα πρόγραμμα ντοκιμαντέρ που αποτελεί τελικά από τα πιο σημαντικά φεστιβάλ του είδους, να αποτελέσει το μέρος για τις διεθνείς πρεμιέρες ταινιών που λίγες μέρες πριν έκαναν την παγκόσμια πρώτη προβολή τους στο Sundance και, μερικές φορές, να εκμεταλλευθεί την προσέλευση star για την avant premiere εμπορικών ταινιών, που δεν πρόκειται να διαμαρτυρηθούν από το όχι και τόσο διακριτικό promotion ενός κόκκινου χαλιού. Εξάλλου, φέτος το φεστιβάλ βλέπει δύο από τις ταινίες του περσινού διαγωνιστικού του προγράμματος (Boyhood, The Grand Budapest Hotel) να φιγουράρουν στις υποψηφιότητες για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, γεγονός που ενισχύει και τον προ-οσκαρικό του ρόλο. Φέτος, και πάλι το πρόγραμμα αποτελείται από ένα μείγμα των παραπάνω κατηγοριών ταινιών, δημιουργώντας τελικά ένα άκρως ενδιαφέρον σύνολο, από το οποίο χαίρεσαι να επιλέγεις ταινίες, χωρίς να υπάρχει η ένταση και "πίεση" ενός υπερβολικά "γκλαμουράτου" περιβάλλοντος. Το Frame Game θα βρεθεί για λίγες ημέρες στην Berlinale για να πάρει άρωμα γερμανικού φεστιβαλικού αέρα και, πραγματικά, εύχεται (εύχομαι δηλαδή) να πετύχει τις προβολές μερικών από τα παρακάτω φιλμ. Κρατήστε σημειώσεις (κι εγώ μαζί).

01.

Nobody wants the night της Isabel Coixet (Επίσημο διαγωνιστικό - Ταινία Έναρξης): Η Isabel Coixet (της "Μυστικής σημασίας των λέξεων") ταξιδεύει στην Γροιλανδία του 1909 για να αφηγηθεί την ιστορία ενός ιδιότυπου ερωτικού τριγώνου ανάμεσα σε μία περήφανη, αποφασισμένη αλλά και αφελώς ερωτευμένη γυναίκα, έναν εξερευνητή της Αρκτικής που προτιμά τις δόξες από τις ανέσεις και μια γενναία αλλά ταπεινή ντόπια, που περιμένει το παιδί του τελευταίου. Ναι, θυμίζει Άρλεκιν αλλά α) η Coixet πάντα μπορούσε να "δει" πίσω από την επιφάνεια για να φτάσει στην ουσία των σχέσεων και β) ένα Άρλεκιν με πρωταγωνιστές τους Juliette Binoche, Rinko Kikuhi και Gabriel Byrne αποτελεί de facto ένα αρκούντως ελκυστικό δημιούργημα. Bonus, τα μαγευτικά πλάνα του αφιλόξενου Αρκτικού κύκλου. [Trailer] Βαθμός προσμονής: 3/5

02.

Knight of Cups του Terrence Malick (Επίσημο διαγωνιστικό): Ο Terrence Malick έχει έτοιμη την τελευταία του ταινία και αυτό από μόνο του αρκεί για να δημιουργηθεί ακαριαία ένα από τα πιο καυτά χαρτιά του διαγωνιστικού. Εξάλλου, η ταινία φαίνεται να συνδυάζει το πρόσφατο, αιθέριο σκηνοθετικό του στυλ με την πιο σκοτεινή, ηθική προσέγγιση του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα. Christian Bale, Natalie Portman και Cate Blanchett σίγουρα δεν έχουν κοπεί στο μοντάζ, όμως, στην θέση τους, δε θα ήμουν και τόσο ήρεμος. [Trailer] Βαθμός προσμονής: 5/5


03.

The Club (El Club) του Pablo Larraín (Επίσημο διαγωνιστικό): Δύο χρόνια μετά το NO (Frame Game Review εδώ), ο Pablo Larraín επισκέπτεται το Βερολίνο αυτή τη φορά με την ιστορία τεσσάρων απομονωμένων από τον κόσμο αντρών που επιδιώκουν την εξιλέωση από τις αμαρτίες του παρελθόντος και των οποίων η ησυχία διαταράσσεται όταν ένας πέμπτος προστίθεται ξαφνικά στην στον κόσμο τους. Σημαντική λεπτομέρεια; Είναι όλοι τους ιερείς. Το The Club του Larraín γυρίστηκε με άκρα μυστικότητα στην Χιλή και υπόσχεται να επιστρέψει στο ανθρωποκεντρικό σινεμά που δεν αγνοεί τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και το οποίο μέχρι τώρα έχει υπηρετήσει με απόλυτη επιτυχία ο σκηνοθέτης. Κάτι μου λέει ότι εδώ έχουμε έναν από τους πιο δυνατούς διεκδικητές της Χρυσής Άρκτου. Βαθμός προσμονής: 4,5/5

04.

The Forbidden Room του Guy Maddin (Forum): Το πλήρωμα ενός υποβρυχίου, μία θανάσιμη συμμορία επαναστατών του δάσους, ένας διάσημος χειρούργος και μία μονάδα παιδιών-στρατιωτών έρχονται αντιμέτωποι με κάτι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι είχαν ποτέ φανταστεί όσο χαράζουν τις διαδρομές τους σχετικά με την ζωή και την αγάπη. Ο Καναδός σκηνοθέτης που μετατρέπει κάθε φορά το Winnipeg σε φορέα εξπρεσιονισμού από ένα βωβό παρελθόν του κινηματογράφου παρουσιάζει το πιο χαώδες και αναρχικό φιλμ που έκανε ποτέ, φρέσκο από την παγκόσμια πρεμιέρα του στο Sundance, με ένα cast που παντρεύει τις συνήθεις Καναδικές μορφές της φιλμογραφίας του με τους πιο διεθνείς Mathieu Amalric, Géraldine Chaplin, Udo Kier, Charlotte Rampling, Caroline Dhavernas. [Living Poster] [Teaser] Βαθμός προσμονής: 5/5

05.

45 years του Andrew Haigh (Επίσημο διαγωνιστικό): Η ζωή ενός μεσήλικου ζευγαριού ανατρέπεται όταν ξαφνικά κυκλοφορούν νέα που αφορούν μία παλιά, μεγάλη (αλλά νεκρή πια) αγάπη του συζύγου. Ναι, το φιλμ φαίνεται να είναι όσο χαμηλότονο θα περίμενε κανείς από τον σκηνοθέτη του Weekend (Frame Game Review εδώ) και του τηλεοπτικού Looking, αν, όμως, είναι το ίδιο ειλικρινές, θα μιλούμε με άνεση για ένα πραγματικό αριστούργημα. Η Charlotte Rambling (δεύτερη εμφάνισή της στην Berlinale, μετά το Forbidden Roon του Maddin) είναι ήδη μια (πολύ σημαντική) πρώτη θετική ένδειξη. Παρεμπιπτόντως, η ταινία αποτελεί διασκευή μιας σύντομης ιστορίας του ποιητή David Constantine. Βαθμός προσμονής: 4/5 

06.

Queen of Earth του Alex Ross Perry (Forum): Ο σκηνοθέτης του Listen Up Philip (Frame Game Review εδώ) ξανασυνεργάζεται με την Elizabeth Moss, σε μια ταινία "Πολανσκικού" ψυχολογικού τρόμου στο ύφος του "Μωρού της Ρόζμαρι" και της "Αποστροφής", ακολουθώντας δύο γυναίκες σε ένα παραλιακό σπίτι, όπου σιγά σιγά τους καταβάλλει η καχυποψία και η παράνοια (εντάξει, ας προσθέσουμε και λίγη μπεργκμανική "Persona" στο μείγμα). O συνήθης ύποπτος Joe Sweinberg διακρίνεται στην παραγωγή. Ναι. Ναι. ΝΑΙ! Βαθμός προσμονής: 5/5

07. 

Life του Anton Corbijn (Special Gala): Ο σκηνοθέτης των Control, The American και του A Most Wanted Man αφηγείται την φιλία του φωτογράφου του LIFE, Dennis Stock και του ανερχόμενου star του Hollywood, James Dean, όσο οι δυο τους ταξιδεύουν από το Λος Άντζελες στην Νέα Υόρκη και τελικά στην Indiana, λίγο πριν την κυκλοφορία του "Ανατολικά της Εδέμ". Ο Corbijn ξέρει πολύ καλά πώς κανείς μπορεί να εκμεταλλευτεί τις φαινομενικά ήρεμες στιγμές για να αφηγηθεί κάτι δυνατό, οι Dane DeHaan και Robert Pattinson στους ρόλους των Spock και Dean αντίστοιχα υπόσχονται star power και η vintage αισθητική μιας άλλης εποχής δίνει τους καλύτερους οιωνούς για μία από τις πιο αναμενόμενες mainstream πρεμιέρες ολόκληρου του φεστιβάλ. Βαθμός προσμονής: 4/5

08.

Mr Holmes του Bill Condon (Επίσημο πρόγραμμα - εκτός διαγωνιστικού): Μπορεί ο Σέρλοκ Χολμς στην ταινία του Bill Condon (Gods and monsters, Kinsey και, εχμ, τα δύο μέρη του Twilight: Breaking Dawn) να έχει κλείσει τα 93, αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως δεν εξακολουθεί να ερευνά τα πράγματα για να ανακαλύψει την αιτία όλων των γεγονότων. Ως τυπικό Χολμς, αν και εδώ και καιρό έχει αποσυρθεί στο Sussex, η πεποίθησή του ότι η μακροζωία του οφείλεται στον... βασιλικό πολτό των μελισσών του, τον οδηγεί στην... Ιαπωνία, όπου (το μάντεψες) "σκοντάφτει" πάνω σε μια άλυτη υπόθεση από το παρελθόν του. Παραδέξου το, θέλεις να δεις τον Ian McKellen να ερμηνεύει τον πιο διάσημο Βρετανό ντετέκτιβ που υπήρξε ποτέ. Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο του Mitch Cullin από το 2006, "A Slight Trick Of The Mind". Βαθμός προσμονής: 3,5/5

09.

Queen of the desert το Werner Herzog (Επίσημο Διαγωνιστικό): Το όνομα του Werner Herzog θα μπορούσε να αποτελέσει επαρκή λόγο για την ενσωμάτωση της ταινίας στην λίστα, όμως, η παρουσία των Nicole Kidman, James Franco, Damian Lewis και Robert Pattinson στο cast κάνουν ακόμα πιο προφανή την επιλογή. Η Nicole Kidman παίζει την Βρετανή εξερευνήτρια, συγγραφέα, αρχαιολόγο, χαρτογράφο και πολιτική υπάλληλο Gertrude Bell, ο James Franco κάνει μόλις μία από τις (άπειρες, με πρόχειρους υπολογισμούς) φεστιβαλικές εμφανίσεις του στην  φετινή Berlinale και ο Robert Pattinson (που, προφανώς, δεν αρκέστηκε στην ενσάρκωση του James Dean) υποδύεται - γιατί μπορεί - τον Lawrence της Αραβίας. Ναι. αυτόν τον Lawrence της Αραβίας. Από τις πιο λαμπερές πρεμιέρες του διαγωνιστικού. Βαθμός προσμονής: 4/5

10.

Ixcanul (Ixcanul Volcano) του Jayro Bustamante (Επίσημο διαγωνιστικό): Ερχόμενο με τρομερό word of mouth από το work-in-progress τμήμα του φεστιβάλ του San Sebastian, το Ixcanul του πρωτοεμφανιζόμενου Jayro Bustamante είναι ένα από τα ελάχιστα ντεμπούτα της φετινής Berlinale, ενός φεστιβάλ που έχει συνδεθεί περισσότερο με τις ανακαλύψεις παρά με τις τρανταχτές παρουσίες ονομάτων στα τελικά του βραβεία. Η ιστορία ενός κοριτσιού από την Γουατεμάλα που σταδιακά ανακαλύπτει όλο και πιο σκληρά το πρόσωπο του δυτικού "πολιτισμού" θυμίζει αρκετά την παλαιότερη Χρυσή Άρκτο, "Το γάλα της θλίψης", όμως, ταυτόχρονα υπόσχεται μια δυνατή, γνήσια και σοκαριστική αφήγηση που προμηνύει τα καλύτερα. Από τις μεγαλύτερες ελπίδες του διαγωνιστικού. Βαθμός προσμονής: 4/5

11.

Angelica του Mitchell Lichtenstein (Panorama): O σκηνοθέτης του βιτριολικού Teeth επιστρέφει στο Βερολίνο με μια ιστορία σεξουαλικής καταπίεσης, υπερφυσικού τρόμου και ψυχολογικών εκρήξεων, η οποία διαδραματίζεται στο Βικτωριανό Λονδίνο και διασκευάζει για την μεγάλη οθόνη το ομώνυμο βιβλίο του Arthur Phillips, το οποίο παρακολουθεί ένα ζευγάρι που υπομένει μια σειρά περίεργων γεγονότων, τα οποία ξεκίνησαν να λαμβάνουν χώρα μετά από την γέννηση του παιδιού τους. Βάλε στο μείγμα την εξαιρετική αλλά μάλλον υποτιμημένη από πολλούς Jena Malone και την αγάπη μου για το genre μέσα στην διάρκεια ενός φεστιβάλ και μπορείς να καταλάβεις γιατί Βαθμός προσμονής: 4,5/5

12.

Pod electricheskimi oblakami (Under Electric Clouds) του Alexei German: "Ένα σύνολο αλληλένδετων ιστοριών που αφορούν την χώρα όπου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συνδέονται με έναν παράδοξο τρόπο" Έτσι περιγράφει την ταινία του ο Alexei German, γιος του Aleksei German και συν-σκηνοθέτης της πιο what-the-fuck ταινία που έχω δει πρόσφατα, Hard to be a God (Frame Game Review εδώ), ή αλλιώς της τελευταίας ταινίας που δημιουργούσε ο πατέρας του για σχεδόν είκοσι χρόνια. Ίσως δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε και κάτι παραπάνω παρά να εμπιστευτούμε για άλλη μια φορά τους Ρώσους σε ένα σουρεαλιστικό, σκληρό αλλά και έντονα κοινωνιολογικό ταξίδι. Εμένα, μου αρκεί. Βαθμός προσμονής: 4/5


13.

The Diary of a Teenage Girl της Marielle Heller (Generation 14+): Μία έφηβη επίδοξη δημιουργός comics, αποφασίσει να "δοκιμάσει" τον ενήλικο κόσμο, ξεκινώντας σχέση με τον σύντροφο της μητέρας της. Ναι, καλά κατάλαβες, πρόκειται για ακόμη μία ταινία ενηλικίωσης (εξ ου και η συμμετοχή στο Generation 14+ τμήμα), από αυτές που αγαπάει το Sundance, όπου και η ταινία θα κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα της πριν την Berlinale. Αυτά που της δίνουν έξτρα πόντους, όμως, είναι το εξαιρετικό υποστηρικτικό cast (η υπέροχη και στο δράμα και στην κωμωδία Kristen Wiig, ο - μάλλον απρόσμενα γλοιώδης - Alexander Skarsgard και ο Christopher Meloni περιτριγυρίζουν την ανερχόμενη πρωταγωνίστρια Bel Powley) αλλά και το πρωτότυπο υλικό, το graphic novel "The Diary of a Teenage Girl, an Account in Words and Pictures" της Phoebe Gloeckner, το οποίο χαρακτηρίζεται ως ευαίσθητο αλλά και αιχμηρό. Βαθμός προσμονής: 3,5/5

14.

Body της Malgorzata Szumowska (Επίσημο Διαγωνιστικό): Το καλό με την Szumowska είναι ότι πάντα ασχολείται με ιδιαίτερα θέματα. Το κακό, όμως, είναι ότι συνήθως τα αντιμετωπίζει κάπως επιφανειακά, χωρίς να καταφέρνει να γίνεται όσο προκλητική θα ήθελε [In the name of... (W imię...) Frame Game Review εδώ]. Εδώ, παρακολουθεί έναν έναν κυνικό εισαγγελέα και την ανορεξική κόρη του, οι οποίοι προσπαθούν να ξεπεράσουν τον τραγικό θάνατο της συζύγου και μητέρας της οικογένειας. Το twist είναι ότι το φιλμ εξελίσσεται ως μυστήριο επίλυσης του φόνου, με τους χαρακτήρες να έρχονται σε επαφή με μέντιουμ και λοιπά υπερφυσικά στοιχεία. Είπαμε. Ιδιαίτερη θεματολογία. Επίσης, είπαμε, μεγάλος κίνδυνος τελικής "σαχλαμάρας". Παρόλα αυτά, βαθμός προσμονής: 3,5/5

15.

Le Journal d'une femme de chambre (Diary of a Chambermaid) του Benoît Jacquot (Επίσημο διαγωνιστικό): Ο (άνισος) Benoît Jacquot διασκευάζει εκ νέου το "Ημερολόγιο μιας καμαριέρας" του Octave Mirbeau, η Léa Seydoux συνεχίζει να αποδεικνύεται μια από τις πιο εργατικές Γαλλίδες ηθοποιούς, μεταπηδώντας από arthouse φιλμ σε blockbuster και από έργα εποχής σε σύγχρονα franchise, το Βερολίνο αγκαλιάζει ξανά τον άνθρωπο με τον οποίο σήκωσε αυλαία πριν από τρία χρόνια (Farewell my queen) και εμείς απλά ευχόμαστε, μετά το 3 Coeurs της Βενετίας (Frame Game Revie εδώ), ο σκηνοθέτης να εμφανίσει ανανεωτική διάθεση και να μην περιοριστεί σε μια ξερή ανάγνωση του πρωτότυπου κειμένου. Ας χρησιμοποιήσει την μουσική του 3 Coeurs ξανά, έστω. Βαθμός προσμονής: 3/5

16.

I am Michael του Justin Kelly (Panorama): To 2007, o Michael Glatze, ανοιχτά gay και ακτιβιστής υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων, κατέπληξε τους φίλους του και την κοινή γνώμη, όταν δημόσια αναίρεσε τις δηλώσεις του και τον σεξουαλικό του προσανατολισμό. Τι μπορεί να προκάλεσε μια τέτοια ξαφνική και απότομη αλλαγή στάσης; Ο πρωτοεμφανιζόμενος Justin Kelly σκηνοθετεί (σε μη-χρονολογική αφήγηση) ακόμα ένα φεστιβαλικό James Franco, ο Zachary Quinto και η Emma Roberts συμπληρώνουν ένα αν μη τι άλλο οπτικά ελκυστικό cast, η υπογραφή του Gus Van Sant στην παραγωγή υπόσχεται ένα δυνατό δράμα από το ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά και η πρεμιέρα στο Sundance λίγο πριν την διεθνή πρώτη της ταινίας στο Βερολίνο δείχνει τουλάχιστον πίστη στο όραμα του φιλμ. Βαθμός προσμονής: 3,5*/5

17.

Mariposa (Butterfly) του Marco Berger (Panorama): O Marco Berger στο Hawaii του (που είχαμε λατρέψει στο #tiff54) απέδειξε ότι γνωρίζει πώς να χειριστεί με διακριτικότητα σχέσεις που, σε άλλα χέρια, θα κατέληγαν πολύ εύκολα σε μελό, ικανότητα που σίγουρα θα πρέπει να εμφανίσει και στην καινούρια του ταινία, η οποία είναι έτοιμη για την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Βερολίνο. Σε αυτή, ένα αγόρι και ένα κορίτσι πρωταγωνιστούν σε δύο διαφορετικές ιστορίες αγάπης, οι οποίες διαδραματίζονται ταυτόχρονα σε δύο παράλληλα σύμπαντα . Μόνο που στην μία πραγματικότητα, οι δυο τους είναι αδέρφια, ενώ στην άλλη φίλοι. Μια πεταλούδα μπορεί μόνο να μεταπηδά ανάμεσα στα δύο σύμπαντα, όμως, η αφήγηση περιπλέκεται όταν φαίνεται ότι τελικά ακόμα και οι πράξεις της μίας ιστορίας έχουν τον αντίκτυπό τους στην άλλη. High-concept enough; Έτσι φαίνεται, ελπίζω μόνο το τελικό αποτέλεσμα να μην γκρεμίσει τις προσδοκίες. Βαθμός προσμονής: 4/5

18. 

Nasty Baby του Sebastián Silva (Panorama): Ένα γκέι ζευγάρι ζητά από την φίλη τους, Polly (ακόμα μία δραματική Kristen Wiig στο φετινό πρόγραμμα), να τους βοηθήσει στην απόκτηση ενός παιδιού. Όσο, όμως, οι τρεις τους σκέφτονται να το επιχειρήσουν, δέχονται την απρόβλεπτη επίθεση από έναν αινιγματικό γείτονα που αυτοαποκαλείται "ο επίσκοπος". Ποιος από όλους, τελικά, θα πληγωθεί περισσότερο στο τέλος; Ο Sebastián Silva δεν έχει επιδείξει κάτι συγκλονιστικό μέχρι τώρα ως σκηνοθέτης (εκτός αν θαύμασες τόσο πολύ τα Crystal Fairy και Magic Magic), όμως, για κάποιο λόγο, η ταινία έχει ήδη συμπεριληφθεί στο τμήμα NEXT του φετινού Sundance (όπου θα κάνει και την παγκόσμια πρεμιέρα της), τμήμα που συνήθως περιλαμβάνει ταινίες με "προοδευτική σκέψη και επαναστατική αφήγηση". Χμ, εντάξει, αλλά κυρίως η παρουσία της Kristen Wiig είναι που με έπεισε εμένα. Βαθμός προσμονής: 3/5

19.

Ten no chasuke (Chasuke's Journey) του Hiroyuki Tanaka AKA Sabu (Επίσημο διαγωνιστικό): Ο Chasuke είναι υπεύθυνος για το τσάι στον παράδεισο (τι;). Αλλά τρέφει αισθήματα για μία κοπέλα στην Γη, την Yuri, της οποίας την ζωή παρακολουθεί μέσω ενός συγγραφέα στον παράδεισο που γράφει την ζωή της (πώς;). Γνωρίζει ότι η Yuri είναι καταδικασμένη να σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα (δηλαδή;). Για να την σώσει, ο Chasuke θα κατέβει μέχρι και στη Γη (ΑΑΑ!). Ο Sabu (σκηνοθέτης του Miss Zombie, Frame Game Review εδώ) μεταφέρει ο ίδιος το πρώτο του βιβλίο από τις σελίδες στην μεγάλη οθόνη παντρεύοντας την φαντασία με το ρομάντζο, όμως, αλήθεια, ύστερα από μια τέτοια υπόθεση χρειάζεται να μάθεις περισσότερα για τους λόγους που ο ενθουσιασμός μου χτύπησε εδώ τόσο υψηλά επίπεδα; Βαθμός προσμονής: 5/5

20.

Vergine giurata (Sworn Virgin) της Laura Bispuri (επίσημο διαγωνιστικό): Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Elvire Dones, το φιλμ αποτελεί την μόνη ιταλική παραγωγή στο διαγωνιστικό, όμως, έρχεται με την τάχιστα φεστιβαλικά ανερχόμενη Alba Rohrwacker στον πρωταγωνιστικό ρόλο (την είχα λατρέψει στο Hungry Hearts της Βενετίας - Frame Game Review εδώ - με το οποίο κατέκτησε και το βραβείο γυναικείας ερμηνείας στην φετινή Mostra), όπως και με ένα άκρως ιδιαίτερο κοινωνικό φαινόμενο στον θεματικό του πυρήνα, παράγοντες που αυτόματα δημιουργούν μια από τις πιο αναμενόμενες συμμετοχές του διαγωνιστικού προγράμματος. Σύμφωνα με ένα Αλβανικό έθιμο του Βορρά, Sworn Virgins ονομάζονται οι γυναίκες που ορκίζονται αγνότητα και ντύνονται με ανδρικά ρούχα, ώστε να ζήσουν ως άντρες στην άκρως πατριαρχική, παραδοσιακή τους κοινότητα. Ω, ναι, απόλυτα ενθουσιασμένος από το πόσο καλό μπορεί να προκύψει ένα τέτοιο φιλμ. Βαθμός προσμονής: 4,5/5

+1

Everything will be fine του Wim Wenders (Επίσημο πρόγραμμα - εκτός διαγωνιστικού): Ένας συγγραφέας προσπαθεί να ξαναβάλει σε τάξη την ζωή και τις αξίες του, ύστερα από ένα τραγικό ατύχημα για το οποίο ήταν έμμεσα υπεύθυνος. Σας έλειψε ο φεστιβαλικός James Franco; Ναι, ούτε και μένα, όμως η επιστροφή του Wim Wenders (και μάλιστα την χρονιά που η Berlinale συμπεριλαμβάνει ολόκληρο αφιέρωμα στην φιλμογραφία του, όσο ο ίδιος είναι υποψήφιος για Όσκαρ με το Salt of the earth, Frame Game Review εδώ) αξίζει ξεχωριστής αναφοράς, ειδικά όταν είναι γυρισμένη σε 3D, με στόχο να δείξει "για πρώτη φορά σε ένα συγκινητικό οικογενειακό δράμα τις δυνατότητες της τρισδιάστατης έκφρασης". Ακούγεται τρελό και ενδιαφέρον ταυτόχρονα, το παραδέχομαι. Bonus, στους υπόλοιπους ρόλους οι Charlotte Gainsbourg, Rachel McAdams και Marie-Josée Croze, ενώ στην μουσική της ταινίας ο Alexandre Desplat. Ειδικά το τελευταίο, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Βαθμός προσμονής: 3,5/5

Bonus

- Ο Jafar Panahi δεν έχει σταματήσει να κάνει ταινίες. Το Taxi, η τελευταία του δημιουργία (θα δούμε κατά πόσο θα αποτελεί ολοκληρωμένο φιλμ ή ένα ακόμα κινηματογραφικό πείραμα) συμπεριλαμβάνεται στο επίσημο πρόγραμμα του διαγωνιστικού τμήματος.

- Τα ντοκιμαντέρ είναι πλέον ευπρόσδεκτα και στο διαγωνιστικό της Berlinale. O μεγάλος Χιλιανός Ντοκιμαντερίστας Patricio Guzman συνεχίζει την τριλογία που ξεκίνησε με το Nostalgia for the light με το El botón de nácar (The Pearl Button), μία ταινία που αφηγείται την ιστορία δύο μικροσκοπικών κουμπιών που βρέθηκαν στο βυθό του ωκεανού και εξακολουθεί να κοιτάζει στις αναμνήσεις από το παρελθόν της Χιλής  με μεγάλη ψυχραιμία, η οποία, όμως, τελικά, προκαλεί αβίαστα την συγκίνηση. (Υποπτεύομαι συμμετοχή και στο προσεχές φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης)

- Ο Oliver Hirschbiegel επιστρέφει μετά το Downfall στην ίδια ιστορική περίοδο, για να πει την ιστορία του ανθρώπου που ήταν υπεύθυνος για την αποτυχημένη απόπειρα της δολοφονίας του Hitler στις 8 Νοεμβρίου του 1939. Ναι, το Elser (13 Minutes) είναι η πιο γερμανική, γερμανική συμμετοχή της διοργανώτριας χώρας στο διαγωνιστικό της Berlinale.

- Μιλώντας για γερμανικές συμμετοχές, ο Andreas Dresen μετά το Stopped On Track (Frame Game Review εδώ) και το Un Certain Regard επιστρέφει, επίσης, στην Berlinale με το Als wir träumten (As we were dreaming) για να αφηγηθεί μια ιστορία φίλων, οι οποίοι μεγαλώνουν στην Λειψία λίγο μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου.

- Ο Peter Greenaway επιτέλους συμπεριλαμβάνεται στο επίσημο διαγωνιστικό πρόγραμμα. Το τελευταίο του φιλμ ονομάζεται Eisenstein in Guanajuato και ακολουθεί την ζωή του εμβληματικού Ρώσου σκηνοθέτη στην μετά-Θωρηκτό Ποτέμκιν περίοδο της καριέρας του. Κάτι μου λέει ότι θα έχουμε κάτι πολύ ιδιαίτερο εδώ.

- Τέλος, στην Berlinale, τα flash θα ανάψουν και για τις ευρωπαϊκές πρεμιέρες των Cinderella και 50 Shades of Grey. Όπως λέγαμε και στην αρχή, κανείς δεν μίσησε ένα λαμπερό κόκκινο χαλί.


Ολόκληρο το πρόγραμμα της φετινής Berlinale, θα το βρεις εδώ.