Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

David Bowie: Ένα μουσικό φάντασμα σε 10 κινηματογραφικές εμφανίσεις.

Στο "The Man who fell to earth", ο Nicolas Roeg δημιούργησε την εικόνα για τον David Bowie, που ουσιαστικά τον ακολούθησε σε όλη την διάρκεια της - μουσικής και κινηματογραφικής - καριέρας του: αυτή του εξωγήινου. Ή τουλάχιστον, εκείνου του ανθρώπου, που ήταν τόσο έξω από τον αποδεκτό κανόνα του συνηθισμένου που αποκλείεται να ήταν εξαρχής κομμάτι αυτού του κόσμου. Και, όντως, όσο κι αν περνούσαν τα χρόνια, από την ενσάρκωση ενός βρικόλακα στο "The Hunger" του Tony Scott μέχρι την προσωποποίηση του Andy Warhol στο "Basquiat" του Julian Schnabel, ο κινηματογραφικός Bowie πάντοτε αποτελούσε ένα πλάσμα μοναδικό, εκκεντρικό και πάνω από όλα αμφίσημο, ικανό να κουβαλήσει πάνω του τους προβληματισμούς μιας ολόκληρης γενιάς και το όραμα απαιτητικών σκηνοθετών (όπως του Roeg και του Nagisa Ôshima στο "Merry Christmas Mr. Lawrence". Πέρα όμως από την μουσική και την κινηματογραφική persona του Bowie, υπάρχει και η τρίτη παράμετρος της καριέρας του, εκείνη που συνδυάζει τις δύο προηγούμενες και φέρνει την κληρονομιά του στην οθόνη σαν αθέατο φάντασμα: η χρήση δηλαδή της μουσικής του στα πλαίσια της ταινίας με πρωτότυπο τρόπο που συνήθως ωθεί μπροστά την υπόθεση. Την προηγούμενη βδομάδα, η σελίδα του Frame Game στο facebook πραγματοποίησε δέκα σταθμούς στην πορεία αυτής της προσωπικότητας του τραγουδιστή που κατάφερε να συνδυάσει και να ξεπεράσει τις μορφές της τέχνης, δημιουργώντας κάτι τελικά απόλυτα προσωπικό. Για μια τελευταία (σε χρονολογική σειρά) φορά, το φάντασμα του Bowie θα αφεθεί ελεύθερο στα τριάντα τελευταία χρόνια της φιλμικής ιστορίας για να αποδείξει πόσο καθοριστική υπήρξε η επίδρασή του. 

Το έτος: 1981
Η ταινίαChristiane F. - Wir Kinder vom Bahnhof Zoo του Ulrich Edel.
Το τραγούδιStation to station.
H ταινία που εξερευνά, κριτικάρει και αποθεώνει την underground σκηνή του Βερολίνου, δε θα μπορούσε να μην αναγορεύσει σε φορέα της τον ίδιο τον David Bowie και την μουσική του, ανάγοντας την ίδια την εικόνα του καλλιτέχνη σε κινητήριο δύναμη της ατμόσφαιρας της ταινίας. Η ερμηνεία του "Station to station" υπήρξε μια χαρακτηριστική σκηνή βασιλείας του ροκ των αρχών των 80ς, προμήνυμα μεγαλείων και επιβεβαίωση μιας στέρεας βάσης για την δημιουργία ενός σίγουρου culture icon. Υστερία.

Το έτος: 1986
Η ταινίαMauvais Sang του Leos Carax.


Το τραγούδιModern Love.

Στην ταινία του Carax, το "Modern Love" μετατρέπεται στην ορμή της αγάπης ενός νεαρού ζευγαριού, ένας τρόπος έκφρασης μιας πρώιμης ερωτικής έξαρσης. Αρκετά χρόνια μετά, όμως, το 2012, η Frances Ha, uhdateable πλέον, απέδειξε πως ίσως δεν χρειάζεσαι αυτή την ορμή για να ξεσπάσεις χορεύοντας στον δρόμο, στο καλύτερο homage της σκηνής που θα μπορούσε να υπάρξει ποτέ.

Το έτος: 1996
Η ταινίαLost Highway του David Lynch.
Το τραγούδιI'm Deranged.

Γιατί αν είναι να χαθείς στον εφιάλτη, ας το κάνεις ακούγοντας αυτή την μουσική. Ο David Lynch δεν θα μπορούσε παρά να αναγνωρίσει τις εφιαλτικές υποσχέσεις που δίνουν οι νότες του David Bowie, δίνοντας το απόλυτο εναρκτήριο χτύπημα για μια ατμοσφαιρική κάθοδο στην κόλαση.

Το έτος: 2001
Η ταινία: Moulin Rouge του Baz Luhrmann.
Το τραγούδι: Nature Bowie.

Ολόκληρο το Moulin Rouge ήταν ένα juke box που ανακάτεψε την pop, την rock και ακόμα και την όπερα για την δημιουργία μια άχρονης, αρχετυπικής τραγικής ιστορίας αγάπης, που ακολούθησε τα βασικά βήματα μιας συνηθισμένης ιστορίας για να μεταμορφώσει σε ένα συγκλονιστικό κρεσέντο αισθήσεων. Υπερβολικό; Μπορεί. Μεγαλειώδες; Αναμφισβήτητα. Το Nature Boy ερμηνευμένο από τον Ewan McGregor σήκωσε την αυλαία (εδώ ερμηνευμένο και από τον ίδιο τον Bowie), προετοιμάζοντας το έδαφος για την εξιστόρηση μιας καταδικασμένης αλλά μεγάλης αγάπης.

Το έτος: 2001
Η ταινία: A Knight's Tale του Brian Helgeland.
Το τραγούδι: Golden Years.

Μία σκηνή χορού εκτυλίσσεται σε ξέφρενο πάρτι υπό την μουσική συνοδεία του "Golden Years", αποδεικνύοντας ότι η ταινία όχι μόνο αγάπησε τις αναχρονιστικές πινελιές (όπως ξέρεις, λατρεύω τις αναχρονιστικές πινελιές στις ταινίες) αλλά απέδειξε και το πόσο καλά μπορούν να λειτουργήσουν στα φιλμ εποχής, καθώς ανάγονται σε διαχρονικά σύμβολα εκπροσωπώντας, ουσιαστικά, μια ενιαία κουλτούρα. Η έναρξη με το "We will rock you" των Queen αναστέλλει κάθε ενδοιασμό για την χρήση τους.

Το έτος: 2003
Η ταινία: Dogville του Lars Von Trier.
Το τραγούδι: Young Americans.

Μετά από το ειρωνικό κλείσιμο του ματιού στον αμερικανικό τρόπο ζωής, δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος για τον Lars Von Trier για να ντύσει τα credits του Dogville από το "Young Americans" του Bowie, εύθυμα, χαρούμενα και απόλυτα τραγικά. Το ίδιο κομμάτι, ταιριαστά, έκλεισε και το Manderlay και πιθανώς να αποτελούσε και την μουσική των credits του Washington (αν γυριζόταν ποτέ η ταινία που θα έκλεινε την λεγόμενη αμερικανική τριλογία του). Φευ.

Το έτος: 2004
Η ταινία: The Life Aquatic with Steve Zissou του Wes Anderson.
Το τραγούδι: Life On Mars.

Μπορείς πάντα να βασίζεσαι στον Wes Anderson για τις κατάλληλες, πρωτότυπες και άκρως επιτυχημένες μουσικές επιλογές κάθε ταινίας του. Αν και ολόκληρο το Life Aquatic... είναι βασισμένο στα τραγούδια του David Bowie, εκτός από το "Life on Mars" ξεχωρίζει η διασκευή στα πορτογαλικά του "Changes" και το "Queen Bitch" που συνοδεύει μέχρι το τέλος τα end credits της ταινίας.

Το έτος: 2009
Η ταινία: Inglourious Basterds του Quentin Tarantino.
Το τραγούδι: Cat People.

Η Shoshanna προετοιμάζεται για την ολοκλήρωση του μεγάλου της σχεδίου υπό τους ήχους του "Cat People" σε μια σκηνή που τείνει να αποκτήσει ήδη cult status. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι το τραγούδι γράφτηκε αρχικά για την διασκευή του Cat People του Jacques Tourneur από τον Paul Schrader, όμως, ποτέ δεν είχε λάβει τόσο εξέχουσα θέση κατά την διάρκεια μιας ταινίας και όχι στα τελικά ή εναρκτήρια credits. Ευτυχώς, ο Tarantino διόρθωσε την ιστορική αδικία.

Το έτος: 2012
Η ταινία: The Perks of being a wallflower του  Stephen Chbosky.
Το τραγούδι: Heroes.

"We can be heroes", indeed. Θα μπορούσε να είναι αυτό το πιο εμβληματικό τραγούδι του Bowie; Πάντως είναι μάλλον ένα από τα πιο πολυχρησιμοποιημένα, καθώς εμφανίστηκε και στις ταινίες Christiane F και The Parole Officer ενώ ένα κομμάτι του τραγουδιού συμπεριλήφθηκε και στο Elephant Song Medley που τραγουδούν οι Nicole Kidman και Ewan McGregor κατά την διάρκεια του Moulin Rouge του Baz Luhrmann. Δίκαιο.

Το έτος: 2013
Η ταινία:  The Secret Life Of Walter Mitty του Ben Stiller.
Το τραγούδι: Space Oddity.

Τελικά, δεν είναι τυχαία η χρήση του τραγουδιού από τον Ben Stiller. Το τραγούδι είχε ήδη αποδείξει ότι μπορεί να γίνει η ιδανική συνοδεία των φαντασιώσεων καθώς το 2005, το χρησιμοποίησε ήδη o Jean-Marc Vallée στο C.R.A.Z.Y. Εκτός αν για όλα φταίει η κιθάρα της Kristen Wiig.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...