Είναι πλέον η τρίτη σεζόν που η Ταινιοθήκη της Θεσσαλονίκης, κάθε βδομάδα (από Πέμπτη ως Παρασκευή) προβάλλει ταινίες μιας άλλης εποχής, όχι μόνο χρονικά αλλά και τεχνολογικά, χρησιμοποιώντας κόπιες από το αρχείο της, πολυπαιγμένες, ταλαίπωρες, όσο πιο vintage μπορεί να υπάρξει, δηλαδή, για όσους δεν βρίσκονται στην κατάλληλη ηλικία ώστε να έχουν παρακολουθήσει αυτές τις ταινίες στην αρχική τους κυκλοφορία. Οι συγκεκριμένες κόπιες, όχι μόνο φέρουν τα στίγματα και τα σημάδια της ηλικίας τους στα καρέ τους αλλά λειτουργούν και ως άτυπες χρονομηχανές για εκείνες τις εποχές όπου στους υπότιτλους χρησιμοποιούνταν δασείες και περισπωμένες αλλά και μια προσέγγιση "επιλεκτικής μετάφρασης", ώστε να γίνονται θεωρητικά όσο το δυνατόν πιο ευανάγνωστοι (με αποτέλεσμα να χάνονται οι μισοί διάλογοι στην πορεία). Τα παραπάνω, για όποιον τα διαβάζει για πρώτη φορά μπορεί να ακούγονται τρομακτικά, τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με την εμπειρία της μεγάλης οθόνης παρά μόνο η εμπειρία της μεγάλης οθόνης από μια άλλη εποχή. Ειδικά για την Θεσσαλονίκη, όπου δεν υπάρχουν κινηματογράφοι "ρεπερτορίου", οι προβολές της Ταινιοθήκης αποτελούν την μοναδική ευκαιρία για τέτοιες προβολές.
Στα πλαίσια της θεματικής ενότητας "Μεγάλες ευρωπαϊκές ταινίες IV", η Ταινιοθήκη πρόβαλε και το "Possession" του Ζουλάφσκι, δίνοντας την ευκαιρία στο κοινό να θαυμάσει την υπαρξιακή, ψυχολογική, συναισθηματική, ολική κατάρρευση της Isabelle Adjani με ένα επιπλέον επίπεδο στον εφιάλτη, καθώς η κόπια είχε αποκτήσει μια κοκκινωπή απόχρωση, λες και προερχόταν απευθείας από την αίθουσα προβολών της κόλασης. Η ταινία του Ζουυλάφσκι έτσι κι αλλιώς αποτελεί μια ταινία όπου τα πάντα είναι στο κόκκινο, όμως, ποτέ δεν περίμενα ότι θα έβλεπα μια προβολή όπου αυτό θα αποκτούσε μια ιδιότυπη, κυριολεκτική ερμηνεία. Με αυτόν τον τρόπο, το παιχνίδι της ταυτότητας, ο ορισμός της τρέλας, η ενδοοικογενειακή κρίση, ο ψυχολογικός τρόμος, ο ίδιος ο τρόμος της ύπαρξης ως γονιός, σύζυγος, άνθρωπος, γίνονται αυτόματα τα ίδια τα επίπεδα μιας εναλλακτικής Κόλασης του Δάντη. Γίνομαι υπερβολικός; Μάρτυράς μου οι εικόνες. Εναλλακτική υπόκρουση για την προβολή των εικόνων: εδώ.
(Μπορείτε να ενημερώνεστε για τις δραστηριότητες της Ταινιοθήκης, στην σχετική ενότητα του ιστότοπου του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου