Τα φαντάσματα δύο νεκρών αδερφών (κομπλέ μαζί με τα λευκά τους σεντόνια) ξεκινούν ένα ταξίδι στο αφιλοξενο βόρειο ισπανικό τοπίο με στόχο το Σαντιάγκο και το κοντινό ακρωτήρι στον Ατλαντικό για να ξαναγίνουν θνητοί, άγνωστο όμως με ποια μορφή.
Έργο που θα διχάσει το κοινό λόγω της χαλαρής κι ελλειπτικής αφήγησης αλλά πανέμορφο οπτικά (με υπέροχη ψηφιακή φωτογραφία) και υπνοτιστικά γοητευτικό τελικά, το Finisterrae είναι η ταινία που μπορείς να συζητάς για καιρό μετά την προβολή, προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσεις τις αινιγματικές εικόνες.
Όσο τα δύο φαντάσματα προχωρούν και τα καλύμματά τους λερώνονται, έρχονται σε επαφή με διάφορους σουρεαλιστικούς χαρακτήρες βγαλμένους σαν από ταινίες του Bunuel και του Jodorowski, συζητούν για θέματα καθημερινά αλλά και για τους εαυτούς τους, συγκρούονται μεταξύ τους και διαφωνούν αλλά στην τελική οι εικόνες μιλάνε διαφορετικά στον κάθε θεατή προκαλώντας ποικίλα συναισθήματα. Μέχρι και οι τίτλοι τέλους είναι ανορθόδοξοι και σε voiceover πάνω σε σκηνές βιαιότητας βαλσαμωμένων ζώων. Πολύ ευχάριστη έκπληξη του φεστιβάλ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου