Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

REVIEW Rango: Άλλο Ράμπο κι άλλο Ράνγκο

Θα μπορούσε άνετα να συμπεριληφθεί στην λίστα με τα "διαφορετικά" western. Το Rango είναι τόσο western όσο και διαφορετικό, ειλικρινά αστείο και διασκεδαστικό, καλογραμμένο και πανέξυπνο στη σύλληψή του, κάτι που ίσως δεν γίνεται εμφανές στην προώθηση της ταινίας. Αν θέλεις να μάθεις περισσότερα, κάνε το άλμα μαζί μου.


Ο αυτοαποκαλούμενος Rango είναι ένας χαμαιλέοντας του σαλονιού, ο οποίος εξαιτίας ενός παιχνιδιού της τύχης, θα βρεθεί σε μια παρηκμασμένη πόλη της Άγριας Δύσης, η οποία κατοικείται από σαύρες, αρουραίους και διαφόρων ειδών ερπετά. Γρήγορα θα ανελιχθεί στο ολοκαίνουριο περιβάλλον του ως γνήσιος χαμαιλέων αλλά θα έρθει η στιγμή που θα τα βρει σκούρα... όταν μάθει όλη την αλήθεια πίσω από τα πραγματικά προβλήματα της πόλης. Το ταξίδι του εξιστορούν τέσσερις φτερωτοί mariachi μέχρι το τέλος (;) του ήρωα.

Η αλήθεια είναι ότι οι προσδοκίες μου δεν ήταν και οι υψηλότερες στην αρχή. Κι όταν λέω αρχή, εννοώ λίγο πριν τους τίτλους αρχής. Γιατί η ταινία, από το πρώτο μόλις λεπτό, σε αρπάζει και δε σε αφήνει. Γεμάτη απολαυστικούς χαρακτήρες, από την σαύρα Beans (Σόλια ελληνιστί, από το ...Φασόλια) και τον δήμαρχο-χελώνα John έως την αξιαγάπητη μικρή αρουραίο Priscilla και τον μοχθηρό κροταλία Jake, ευφάνταστα gags και ενήλικο χιούμορ. Οι αναφορές στο western είναι ταυτόχρονα homage και αποδόμηση του είδους, δημιουργώντας κάτι ολότελα μοναδικό που εκπλήσσει με τη ζωντάνια και την πρωτοτυπία του.

Εκεί που φαίνεται η διαφορά είναι στο εξαιρετικό voice cast. Η ταινία είναι χτισμένη πάνω στην φωνητική ερμηνεία του Johnny Depp, που είναι όντως αρκούντως κινηματογραφικά in-character και ταυτόχρονα χαρακτηριστικά Depp-ική. Παρόλα αυτά, δεν επισκιάζει το υπόλοιπο ταλαντούχο cast και κυρίως την Isla Fischer, η οποία ως Beans ακούγεται σχεδόν αγνώριστη με βαριά βλαχοαμερικανική προφορά. Abigail Breslin (Priscilla), Alfred Mollina, Bill Nighy (κροταλίας Jake) δίνουν πραγματικά ζωή στους χαρακτήρες τους, γεγονός που ενισχύεται από το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ animation. Οι λεπτομέρειες στην κίνηση του κάθε μυ του προσώπου, στις υφές του δέρματος και των ρούχων, στην σκόνη του θολώνει την ατμόσφαιρα είναι εντυπωσιακές. Ο ίδιος ο σχεδιασμός των χαρακτήρων είναι εξαιρετικά πετυχημένος. Οι ήρωες από κάποια στιγμή και μετά φαντάζουν στα μάτια τόσο άνθρωποι, που χρειάζεσαι reminder για να ξαναθυμηθείς ότι  είναι ζώα, πόσο μάλλον  σαύρες κι αρουραίοι. Τέλος, αξίζει αναφορά στην μουσική του Hans Zimmer, που είναι αρκούντως "αγριοδυτική" και ταυτόχρονα μοντέρνα.

Συγχαρητήρια, κύριε Verbinski. You have a winner here.

ΤΕΛΙΚΑ ΠΕΣ ΜΑΣ, ΣΟΥ ΑΡΕΣΕ; Τρεισήμισι αστεράκια ξεσκίζονται να γελάνε. That's a yes.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...