Έπειτα από τις προτροπές κάποιων που βρήκαν λειψή την πρώτη λίστα, το Somebody is watching me list επιστρέφει για δεύτερο γύρο με 10 ακόμη προφανείς και όχι τόσο προφανείς επιλογές. Λες να υπάρξει και τρίτο edition;
Inception (2010): Μια ιδέα δημιουργείται ή τοποθετείται; Και τι συμβαίνει τότε στα επίπεδα του μυαλού; Ποιος ελέγχει τον κόσμο των ονείρων; Και τελικά, πώς μπορείς να βγεις ανέπαφος από εκεί; Σίγουρα κάποιος κινεί τα νήματα, αλλά είναι ασαφές το ποιος είναι αυτός τελικά. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 8/10
The Game (1997): Παιχνίδια ζωής και θανάτου και παίκτες που φλερτάρουν με την μεταθανάτια ζωή (αν υπάρχει). Εδώ ο έλεγχος της ζωής γίνεται επί αμοιβή και για καθαρά ψυχαγωγικούς (για κάποιους) λόγους. Ο Michael Douglas τι έχει να πει επ’ αυτού; ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 6/10 (It’s all still a game)
Gattaca (1997): Όλα στην μελλοντική (παροντική για το έργο) κοινωνία είναι πλέον υπολογισμένα. Τα παιδιά φέρουν τα επιθυμητά γονίδια κατά παραγγελία και τίποτα φαινομενικά δεν μπορεί να καταστρέψει την ουτοπική πραγματικότητα. Somebody is watching you… even your genes. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 9/10
Fahrenheit 9/11 (2004): O Michael Moore εκθέτει όλη την ιστορία που οδήγησε την Αμερική στην παράνοια της τρομοκρατίας. Ή τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται. Σε κάθε περίπτωση, οι βαθιές ρίζες των θεωριών συνωμοσίας στην πραγματικότητα προβληματίζουν... ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 9/10
Final Destination (2000): Wait… what; Τι εκπλήσσεσαι; Ο Χάρος παίρνει το θέμα στα χέρια του και σπρώξε από δω, σκούντα από κει καταφέρνει να πετύχει ακριβώς αυτό που θέλει. Για τα άτυχα θύματα, σίγουρα κάποιος παίζει θανάσιμο παιχνίδι… ΕΠΕΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 10/10 (100% ποσοστό επιτυχίας)
Le Corbeau (1943): Τα βρώμικα μυστικά των κατοίκων μια μικρής πόλης βγαίνουν στον αέρα μέσα από αποκαλυπτικές επιστολές από το μυστηριώδες «Κοράκι». Το ποιος είναι το κοράκι και το τι θέλει δεν έχουν ξεκάθαρη απάντηση, αλλά το θέμα του μεγάλου αδερφού αρχίζει να γίνεται ορατό στην διεθνή φιλμογραφία. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 5/10 (but the seeds are there)
Gamer (2009): Αληθινοί άνθρωποι γίνονται μαριονέτες στα πλαίσια ενός υπερβίαιου θανάσιμου παιχνιδιού. Ο έλεγχος δεν είναι μεταφορικός, αφορά την κάθε παραμικρή κυριολεκτικά κίνηση. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 10/10
The Happening (2008): Ξέχασε συνωμοσίες και μυστικές ομάδες κτλ κτλ. Η ίδια η φύση σηκώνει τα μανίκια και αποφασίζει να πάρει τον έλεγχο στα χέρια της. Μην τυχόν και δεις την ταινία. Ποτέ. Ποτέ είπα. Τόσο trash όσο δεν πάει, αλλά έλα που θεματολογικά κολλάει στη λίστα… ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 9/10
The Thirteenth Floor (1999): Παρόμοια θεματική με το matrix, λιγότερη δημοσιότητα. Simulated worlds και φονικά συστήματα. Ποιος έχει πραγματικά τον έλεγχο; ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 8/10
Και για το τέλος
Horton Hears A Who (2008): O δήμαρχος της Who-ville υποπτεύεται ότι υπάρχει μια ανώτερη δύναμη από την οποία εξαρτάται η αποφυγή της καταστροφής για την πόλη. Και μάντεψε, έχει δίκιο! Για την ακρίβεια, η Who-ville βρίσκεται μέσα σε μια μικροσκοπική νιφάδα και ο ελέφαντας Horton EINAI η ανώτερη δύναμη. Δεν καταλαβαίνω γιατί αντιδράς. ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΛΕΓΧΟΥ: 8,5/10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου