Είναι εξωπραγματικό να πρέπει να ξεχωρίσεις σε δέκα ταινίες το πρόγραμμα ενός φεστιβάλ (ειδικά όταν συνειδητοποιείς ότι λόγω του γεγονότος ότι οι περισσότερες ταινίες προβάλλονται σε παγκόσμια πρεμιέρα, τα πάντα είναι απλά... προβλέψεις). Η μόνη λύση για να βγει συμπέρασμα είναι να κινηθείς καθαρά προσωπικά, να εμπιστευτείς απλά το δικό σου κινηματογραφικό σου ένστικτο που προσπερνά ή ενεργοποιείται ξαφνικά σε ταινίες να δεχτείς ότι σίγουρα δεν πρόκειται να τα ανακαλύψεις όλα και να προετοιμαστείς για τις μπαρούφες, που, αναπόφευκτα, πρόκειται δυστυχώς να υποστείς μαζί με τα διαμαντάκια. Στο FreeCinema ήδη έγραψα το longread του φεστιβάλ οπότε εδώ θα σταθούμε στις ταινίες που περιμένω πιο έντονα να παρακολουθήσω τις ημέρες του φεστιβάλ, σε τυχαία σειρά. Με την ευκαιρία, εδώ βρίσκεται ο περσινός συνοπτικός μπούσουλας ενώ όλες οι πρώτες εντυπώσεις από τις ταινίες που τελικά κατάφερα να δω βρίσκονται εδώ. Forza Venezia!
Birdman (or the unexpected virtue of ignorance)
ΠΟΙΟΣ: Ο Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου σκηνοθετεί τον Μάικλ Κίτον στον (πιθανόν) ρόλο που θα αναστήσει την καριέρα του και οι Ζακ Γκαλιφιανάκις, Έντουαρντ Νόρτον, Έμμα Στόουν, Άντρεα Ράιζμποροου και Ναόμι Γουάτς είναι έτοιμοι να τους συνοδεύσουν στο κόκκινο χαλί.
ΓΙΑΤΙ: Φαίνεται να είναι επιστροφή στην φόρμα για τον σκηνοθέτη (που ακόμα δέχεται την κατακραυγή του κόσμου για το "Βiutiful"), γεγονός που ενισχύεται από τις φήμες για περίτεχνα μονόπλανα που μονοπωλούν την διάρκεια της ταινίας. Επιπλέον, ο βραβευμένος με Όσκαρ φωτογραφίας Εμανουέλ Λουμπέσκι για το περσινό άνοιγμα της Βενετίας "Gravity" είναι υπεύθυνος για την εικόνα και αυτής της ταινίας.
The cut
ΠΟΙΟΣ: O Φατίχ Ακίν είναι έτοιμος να παρουσιάσει επιτέλους το magnum opus του;
ΓΙΑΤΙ: Αποσύρθηκε την τελευταία στιγμή από το διαγωνιστικό των Καννών "για προσωπικούς λόγους" και αποτελεί ένα από τα πιο αναμενόμενα arthouse φιλμ των τελευταίων ετών, ακολουθώντας ένα μουγκό Αρμένιο στην προσπάθειά του να βρει τις κόρες του, οι οποίες, από όσο γνωρίζει, γλίτωσαν επίσης από τις σφαγές. Το γεγονός ότι η κυκλοφορία της ταινίας συμπίπτει με την συμπλήρωση εκατό χρόνων από την γενοκτονία των Αρμενίων (αναμένονται τουρκικές αντιδράσεις), το πρώτο υπέροχο trailer και το ότι το φιλμ θα κλείσει την τριλογία του Ακίν για την ζωή, τον θάνατο και τον διάβολο (οι δύο πρώτες ταινίες ήταν το "Gegen die Wand" και το "Auf der anderen Seiten" και, ναι, ο ίδιος ο διάβολος αναμένεται να εμφανιστεί εδώ, έστω και σε κάποια μορφή) μας προετοιμάζουν για τα καλύτερα. A, και διαρκεί τρεις ώρες, βοήθειά μας.
A pigeon sat on a branch reflecting on existence
ΠΟΙΟΣ: O Ρόι Άντερσον επιστρέφει μετά από επτά χρόνια σιωπής (και μια καριέρα σαράντα χρόνων και τεσσάρων συνολικά ταινιών) για να κλείσει την θεματική τριλογία που ξεκίνησε με το "Songs from the second floor" και συνέχισε με το "You, the living".
ΓΙΑΤΙ: Τον Ρόι Άντερσον ή τον λατρεύεις ή τον μισείς οπότε για εμένα που βρίσκομαι στην πρώτη κατηγορία η είδηση της επιτέλους ολοκλήρωσης της ταινίας αποτελεί το απόλυτο χαρμόσυνο νέο του φεστιβαλικού φθινοπώρου. Αναμένω ακόμα μια θεώρηση πάνω στη ζωή, τοποθετημένη σε στιλιζαρισμένα πλάνα με ειδίκευση στο βάθος πεδίου και με γαρνιτούρα μια σκοτεινή και σκωπτική οπτική για την ίδια την ανθρωπότητα. Αμήν.
Nymphomaniac Uncut
ΠΟΙΟΣ: Τι εννοείς;
ΓΙΑΤΙ: Το πρώτο και το δεύτερο μέρος του Nymphomaniac (με λίγες ενστάσεις) μας έκαναν να υποκλιθούμε αμετάκλητα στην ευφυΐα του Λαρς Φον Τρίερ. Τώρα, επιτέλους το όραμά του παρουσιάζεται ολόκληρο, στην εκδοχή των πεντέμισι (5,5) ωρών, έτοιμο να ακυρώσει όλες τις ενστάσεις και να επιβραβεύσει τους πιο σκληροπυρηνικούς οπαδούς του εκκεντρικού σκηνοθέτη. Επαναλαμβάνω, 5,5 ώρες (το οποίο σημαίνει μια επιπλέον ώρα στο - σαφώς πιο "κουτσουρεμένο" από το πρώτο - δεύτερο μέρος, οι φήμες μας προτρέπουν να ετοιμαστούμε για τα ΑΚΡΑ). Επίσης, δεν θέλω να φαντάζομαι καν τι πρόκειται να γίνει στο κόκκινο χαλί - ναι, εσένα βλέπω, Σιαλαμπουφμπαφμπαφ.
Pasolini
.jpg)
ΠΟΙΟΣ: Ο Έιμπελ Φεράρα πίσω από την κάμερα και ο μεγάλος Γουίλεμ Νταφόου στο ρόλο του μοναδικού σκηνοθέτη-ποιητή-φιλοσόφου, Πιερ Πάολο Παζολίνι.
ΓΙΑΤΙ: Ο σκηνοθέτης υπόσχεται μία ταινία που συνδυάζει τη φαντασία με το ρεαλισμό, ενώ ο Γουίλεμ Νταφόου είναι a priori έτοιμος για το βραβείο ανδρικής ερμηνείας (λογικά). Τα πραγματικά γεγονότα της τελευταίας ημέρας του Παζολίνι βρίθουν από φημολογίες και ανεπιβεβαίωτες εικασίες, οπότε θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποια οδό θα ακολουθήσει ο Φεράρα και πόσο βαθιά θα επιλέξει να βουτήξει σε προκλητικά νερά και... διχαστικές περιοχές.
Burying the ex
ΠΟΙΟΣ: O Τζο Ντάντε των "Gremlins" και του αυθεντικού "Piranha" δίνει την απαραίτητη, τονωτική genre ένεση στο πρόγραμμα.
ΓΙΑΤΙ: Κάθε χρονιά στο φεστιβάλ ψάχνω με μανία να βρω τις ταινίες που δεν κολλάνε και υπάρχουν μόνο και μόνο για να διακόπτουν την μονότονη θεματολογία. Το "Burying the ex" κάνει ακριβώς αυτό σε μια ιστορία ενός τύπου που έχει την ατυχία να δει την πρώην του να επιστρέφει ως… ζόμπι και έχει την τύχη να σκηνοθετείται από έναν cult σκηνοθέτη, ο οποίος, αν και δεν έχει δείξει ευφυή δείγματα τελευταία, παραμένει η ελπίδα μου για κάτι εντελώς διαφορετικό φεστιβαλικά.
La Rançon de la Gloire
ΠΟΙΟΣ: Ο Ξαβιέ Μποβουά επανεμφανίζεται μετά το εξαιρετικό "Des dieux et deux hommes" με ένα ενδιαφέρον γαλλικό καστ, ανάμεσα στο οποίο συναντάμε την Κιάρα Μαστρογιάνι.
ΓΙΑΤΙ: Από τις τέσσερις γαλλικές ταινίες του διαγωνιστικού, αυτή παρουσιάζει την πιο ενδιαφέρουσα ιστορία, η οποία εμπνέεται από την αληθινή ιστορία δύο ανθρώπων που σχεδίασαν να ληστέψουν… το φέρετρο του Τσάρλι Τσάπλιν και να ζητήσουν λύτρα από τη χήρα του, κάπου στα 70’s. Γιατί όχι; (Παρεμπιπτόντως, αν θέλετε ακόμα περισσότερη Κιάρα Μαστρογιάνι, την βρίσκουμε και στο "3 Coeurs" του - γενικά άνισου - Μπενουά Ζακό, αυτή την φορά με την μητέρα της Κατρίν Ντενέβ και την Σαρλότ Γκενσμπούργκ, η οποία βαράει υπερωρίες εκτός Nymphomaniac.
Ich Seh, Ich Seh
ΠΟΙΟΣ: Ο μόνος γνωστός του συνόλου είναι ο παραγωγός Ulrich Seidl (ο οποίος κατεβάζει και καινούριο ντοκιμαντέρ στον στίβο, το "Im keller" αλλά δεν μας πολυαφορά). Για την ιστορία, στην σκηνοθεσία βρίσκουμε το δίδυμο Βερόνικα Φραντς και Σέβεριν Φιάλα και, στατιστικά, τα σκηνοθετικά δίδυμα προμηνύουν ευχάριστα πράγματα.
ΓΙΑΤΙ: Η ταινία αποτελεί ένα ιδιότυπο φιλμ υπαρξιακού τρόμου, το οποίο παρακολουθεί δύο αδέλφια που αμφιβάλλουν ότι η γυναίκα που γύρισε από κοσμητική επέμβαση είναι όντως η μητέρα τους. Έχω ανατριχιάσει και μόνο από την υπόθεση, το ένστικτό μου έχει χτυπήσει κόκκινο συναγερμό και η παραγωγή του Ulrich Seidl αποτελεί το κερασάκι της τούρτας. Avanti!
Métamorphoses
ΠΟΙΟΣ: Ο Κριστόφ Ονορέ διασκευάζει Οβίδιο σε μια ιστορία ανδρών, γυναικών και… Θεών και των μεταξύ τους ερωτικών - και μη - συγκρούσεων.
ΓΙΑΤΙ: Ο Κριστόφ Ονορέ διασκευάζει Οβίδιο σε μια ιστορία ανδρών, γυναικών και… Θεών και των μεταξύ τους ερωτικών - και μη - συγκρούσεων. Νομίζω επαναλαμβάνομαι.
The look of silence
ΠΟΙΟΣ: Ο Τζόσουα Οπενχάιμερ δημιουργεί το sequel/companion peace του "Act of Killing", εστιάζοντας αυτή τη φορά τον φακό του στην οπτική των θυμάτων.
ΓΙΑΤΙ: To "Act of Killing" ήταν ίσως το πιο μοναδικό ντοκιμαντέρ της περσινής χρονιάς, καταφέρνοντας να είναι τόσο πρωτότυπο όσο και άμεσο, τόσο ανατριχιαστικό όσο και ανάλαφρο στην αποτύπωση της βίας, τόσο γεμάτο συνοχή αλλά και γεμάτο ετερόκλιτα στοιχεία. Το "The look of silence" δείχνει πιο συμβατικό στη δομή του και βασίζεται κυρίως σε αρχειακό υλικό και μαρτυρίες, όμως, η πίστη μου παραμένει δυνατή στον δημιουργό που έχει αποδείξει ότι γνωρίζει πώς να χειριστεί ευαίσθητα ιστορικά θέματα. Το μόνο κακό είναι ότι λόγω της περσινής βράβευσης του "Sacro GRA", δύσκολα θα κερδίσει ντοκιμαντέρ τον Χρυσό Λέοντα δύο χρονιές στη σειρά. Τα υπόλοιπα βραβεία, όμως, παραμένουν (ισχυρές) πιθανότητες.
ΓΡΗΓΟΡΟΣ ΓΥΡΟΣ
- Ο μόνιμος της Mostra Ραμίν Μπαχράνι "κατεβάζει" το "99 Homes", μια ακόμη ιστορία καθημερινών, οικονομικών ανησυχιών, αυτή τη φορά ενός πατέρα που προσπαθεί να ανακτήσει το σπίτι από το οποίο εκδιώχθηκε η οικογένειά του (πρωταγωνιστούν οι Άντριου Γκάρφιλντ, Μάικλ Σάνον και Λόρα Ντερν). Μας είχε απογοητεύσει την προηγούμενη φορά αλλά μέχρι τότε δεν είχε στραβοπατήσει ποτέ. Επίσημο διαγωνιστικό.
- O Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν επιμένει ιταλικά μετά το περσινό "Joe", φέρνοντας μαζί με το "Manglehorn" στο Lido τον Αλ Πατσίνο, ελπίζοντας σε μια επιστροφή στη φόρμα ανάλογη του Νίκολας Κέιτζ πέρυσι. Επίσημο διαγωνιστικό.
- Το "Red Amnesia" του Σιαοσουάι Γουάνγκ είναι ένα θρίλερ στο οποίο η ζωή μιας συνταξιούχου αλλάζει όταν αρχίζει να λαμβάνει λουλούδια από έναν άγνωστο. Μου λέει κάτι, θα αρκεστώ σε αυτό το σημαντικό επιχείρημα. Επίσημο διαγωνιστικό.
- Ο "μεγάλος" (τουλάχιστον κάποτε) Πίτερ Μπογκντάνοβιτς φέρνει στο κόκκινο χαλί την Τζένιφερ Άνιστον και τον Όουεν Γουίλσον στην κωμωδία σατιρικών προθέσεων, "She’s Funny That Way". Επίσημο πρόγραμμα, εκτός διαγωνιστικού.
- Ο Πίτερ Χο-Σαν Τσαν δημιουργεί με το "Dearest" ένα θρίλερ για τις απαγωγές παιδιών στη σύγχρονη Κίνα, χρησιμοποιώντας ένα ασιατικό all-star cast (παρεμπιπτόντως, το δικό του "Comrades – A Love Story" είχε παρουσιαστεί πέρυσι σε αποκατεστημένη κόπια στο τμήμα των επανεκδόσεων, το οποίο αποτέλεσε ωραία προετοιμασία για φέτος). Επίσημο πρόγραμμα, εκτός διαγωνιστικού.
- Ο Μπάρι Λέβινσον σκηνοθετεί τον (δεύτερο στο πρόγραμμα) Αλ Πατσίνο και την Γκρέτα Γκέργουιγκ στο "The Humbling", μια ιστορία παθιασμένου και καταστροφικού έρωτα ανάμεσα σε έναν αυτοκτονικό, μεσήλικα ηθοποιό και μια πολύ νεότερή του γυναίκα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι δύο ταινίες του Αλ Πατσίνο θα προβληθούν την ίδια μέρα στο Lido, δημιουργώντας μια ημι-επίσημη "Al Pacino Day". Επίσημο πρόγραμμα, εκτός διαγωνιστικού.
- "Σκανάροντας" τα Orizzonti, την προσοχή τραβάει η σαιξπηρική μεταφορά στο σήμερα του "Cymbeline" του Μάικλ Αλμερέιντα με τους Μίλα Γιόβοβιτς, Εντ Χάρις και Ίθαν Χοκ, η διασκευή του ομώνυμου ιταλικού βιβλίου "La Vita Oscena" από τον Ρενάτο Ντε Μαρία, σχετικά με τη διαδρομή ενός αγοριού σε έναν κόσμο γεμάτο παραισθήσεις (και την Ιζαμπέλα Φεράρι σε πρώτο πλάνο), το καινούργιο φιλμ του πάντα εκκεντρικού Κεντάν Ντουπιέ, "Réalité", που αφορά την εξέταση μιας "πραγματικότητας τριών επιπέδων", και η νέα ταινία της κόρης του Μάικλ Μαν, Έιμι Κανάαν Μαν, "Your Right Mind", η οποία καλεί την Κάθριν Χάιγκλ να υποδυθεί μια σύγχρονη μουσικό και ανύπανδρη μητέρα, που πρέπει να αντιμετωπίσει και εκείνους που θέλουν να πάρουν την κηδεμονία της κόρης της αλλά και τον νέο έρωτα της ζωής της. LOL.
- Μετά την προπέρσινη νικητήρια "Pieta" και το περσινό φιάσκο του "Moebius", ο Κιμ Κι-Ντακ επιστρέφει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στην Βενετία με το "One on One", ένα φιλμ που συνεχίζει τη "σκοτεινή" διαδρομή τού δημιουργού, επιλέγοντας αυτή τη φορά να διηγηθεί μια ιστορία εκδίκησης, στην οποία μια ομάδα προσπαθεί να διαπιστώσει ποιος από τους επτά υπόπτους τού προ ετών βιασμού (και δολοφονίας κατόπιν) μιας κοπέλας είναι ο πραγματικός ένοχος. Η ταινία έχει κάνει την πρεμιέρα της στην Κορέα και έχει ήδη αποκτήσει το χαρακτηρισμό του "τραυματικού φιλμ", λόγω των έντονων σκηνών βίας, δημιουργώντας ανησυχίες σχετικά με αυτό που μας περιμένει (πάλι). Giornate degli Autori – Venice Days.
- Στην εβδομάδα κριτικής, βάζω στα SOS το "Melbourne" του Νίμα Τζαβίντι από το Ιράν, στο οποίο η μετακίνηση στην Αυστραλία λόγω σπουδών για ένα νεαρό ζευγάρι (ο άνδρας του ζευγαριού ερμηνεύεται από τον αναγνωρίσιμο απ’το "Ένας Χωρισμός", Πεϊμάν Μααντί) αποκτά εμπόδια ύστερα από ένα τραγικό γεγονός και το "Flapping in the Middle of Nowhere" της Νγκουγέν Χοάνγκ Ντιέπ από το Βιετνάμ, μια ιστορία σεξουαλικών εμμονών με… εγκύους, που υπόσχεται να κάνει την προβολή όσο άβολη γίνεται.
To φεστιβάλ ξεκινά την Τετάρτη 27 Αυγούστου και η τελετή λήξης θα πραγματοποιηθεί στις 6 Σεπτέμβρη. Ολόκληρο το πρόγραμμα μπορείς να το βρεις εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου